Η παρακάτω ανοικτή επιστολή του στρατηγού Μακρυγιάννη* προς τον Όθωνα θα παραμένει πάντα επίκαιρη και θα απευθύνεται στοιχειώνοντας τους κάθε λογής "βασιλιάδες", διορισμένους ή εκλεγμένους... Εξαιρετικά αφιερωμένη σε όσους "αντιεξουσιαστές" βουλευτές διαμαρτύρονται για τα βουλευτικά ΙΧ.
Libertad
Εκ της εφημερίδος «Εθνική» άρ.22/ 23-12-1834.
Βασιλεύ!
Ως ένας και εγώ αγωνιστής εις τα περασμένα δεινά της πατρίδος μου, εγνώρισα εις πολλά μέρη ανδρείους στρατιωτικούς και τίμιους πολίτας, όπου εθυσίαζον και την κατάστασίν τους και την ίδιαν ζωήν τους με μεγάλην ευχαρίστησιν, διά να ιδούν μιαν ημέραν την πατρίδα τους ελευθέραν. Πολλοί από αυτούς εσκοτώθηκαν εις τον πόλεμον, άλλοι έμειναν αιχμάλωτοι και άλλοι επληγώθηκαν, και τώρα μετά την ελευθέρωσιν της πατρίδος τους βλέπω να περπατούν εις τους δρόμους γυμνοί και ξυπόλυτοι. Βλέπω χήρας και ορφανά να ζητούν έλεος διά να παρηγορήσουν την πείνα τους, και με τα δάκρυα εις τα μάτια να περιφέρονται και να προξενούν εντροπήν εις την αχάριστον πατρίδα, δια την οποίαν έχασαν τους άνδρας των, έχασαν τους γονείς των. Εκείνοι, όπου τους γνωρίζουν και ημπορούν να πληροφορήσουν την Κυβέρνησιν, κρύπτουν την αλήθειαν και φροντίζουν μόνο να δώσουν τας ανταμοιβάς εις τους δούλους και κόλακάς των, εις ανθρώπους αναξίους, εις τους οποίους η πατρίς δεν γνωρίζει κανένα χρέος. Εις μεν τους καλούς και δυστυχείς αγωνιστάς λέγουν ότι η πατρίς είναι πτωχή, εις δε τους κόλακάς των την αποδεικνύουν πλουσίαν. Εάν είναι πτωχή, καθώς και είναι βέβαια, έπρεπε να είναι πτωχή εις όλους και όχι μόνο διά εκείνους, όπου εδοκίμασαν τόσους αγώνας, και ήλθαν εις ελεεινήν κατάστασιν δια την ελευθερίαν της. Η τοιαύτη αδικία κάμνει σήμερον πολλούς Έλληνας να αγανακτούν εναντίον της πατρίδος και να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως εχθρόν χειρότερον από τον Τούρκον…. Αν η πατρίς μας είναι πτωχή, διατί ημείς μερικοί Έλληνες να παίρνωμεν από χίλιες δραχμές τον μήνα, οι δε συνάδελφοί μας να ψωμοζητούν γυμνοί και ξυπόλυτοι; Διά την τιμήν και υπόληψιν και της πατρίδος και του Βασιλέως μου κρίνω δίκαιον να κόψωμεν ένα μέρος από τον μισθόν μας, δια να δοθή και εις αυτούς τους δυστυχείς…….Όθεν εγώ πρώτος παρακαλώ την Αντιβασιλείαν να διατάξει να κοπή αυτός ο μισθός μου όλος, έως ότου η Κυβέρνησις να λάβη καιρόν να ευθετήση τα πράγματα και να τα θεραπεύση κατά το καλύτερον….ο δε μισθός μου ας δοθεί εις άλλους δυστυχείς συναγωνιστάς μου, των οποίων η γύμνωσις και απελπισία, μα την πατρίδα μου και μα τον Βασιλέα μου, δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ ησύχως όλη την νύχτα.….επιθυμώ να είναι όλοι ευχαριστημένοι από την πατρίδα, και να μην είναι εις άλλους πτωχή η πατρίς και εις άλλους πλουσία.
Έν Αθήναις τη 15 Δεκεμβρίου 1834
Ιωάννης Μακρυγιάννης
* Η επιστολή αναδημοσιεύεται από το προσωπικό ιστολόγιο του εκπαιδευτικού κ. Βασίλειου Λόντου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου