Ο Ιπποκράτης κατείχε το φάρμακο για το Αλτσχάιμερ;

Μια ουσία που χρησιμοποιούσε πριν από 2.500 χρόνια οΙπποκράτης, ο πατέρας της δυτικής ιατρικής, επιτυγχάνει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της εκφυλιστικής νόσου Αλτσχάιμερ.

Ο λόγος για την σαλσαλάτη -μια παράγωγη ουσία της σαλικίνης, παράγωγο της οποίας είναι το σαλικυλικό οξύ που περιέχεται στην ασπιρίνη- η οποία χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο και αντιπυρετικό.

Στα κείμενα του Ιπποκράτη περιγράφεται η χρήση μιαςπικρής σκόνης που εξάγεται από τον φλοιό της ιτιάς (σσ. Salix στα λατινικά) και η οποία έχει την ιδιότητα να ρίχνει τον πυρετό και να καταπραΰνει τους πόνους. Η ουσία σαλικίνη που περιέχει ο φλοιός της ιτιάς απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1828 από τον Γερμανό χημικό Γιόχαν Αντρέας Μπούχνερ και οι δύο «μορφές» της ουσίας είναι η σαλσαλάτη και το σαλικυλικό οξύ.

—Η νέα μελέτη

Σύμφωνα με την αμερικανική έρευνα, η σαλσαλάτη διαλύει τους σχηματισμούς που δημιουργεί η συσσώρευση της πρωτεΐνης Ταυ, οι οποίοι ευθύνονται για την απώλεια μνήμης και όλες τις συνέπειες του εκφυλισμού της εγκεφαλικής λειτουργίας.

Η σαλσαλάτη, η οποία χρησιμοποιείται ακόμη ως παυσίπονο σε περιπτώσεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας (αν και έχει περιοριστεί η χρήση της εξαιτίας πιο σύγχρονων σκευασμάτων), σύμφωνα με την έρευνα της επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF) και του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, αντέστρεψε τα συμπτώματα της μετωποκροταφικής άνοιας, μιας μορφής άνοιας παρόμοιας με το Αλτσχάιμερ.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature Medicine, η σαλσαλάτη διέλυε τους σχηματισμούς που δημιουργεί η συσσώρευση της πρωτεΐνης Ταυ στα κύτταρα του εγκεφάλου οι οποίοι τα καταστρέφουν προκαλώντας έτσι την απώλεια μνήμης και όλες τις συνέπειες του εκφυλισμού της εγκεφαλικής λειτουργίας.

Τα πειράματα σε τρωκτικά έδειξαν μείωση των επιπέδων της πρωτεΐνης, διατήρηση των «αναμνήσεων» και αυξημένη προστασία του ιππόκαμπου, της περιοχής του εγκεφάλου δηλαδή που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη λειτουργία της μνήμης.

Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που αποδεικνύει ότι η σαλσαλάτη αντιστρέφει όλες τις τοξικές παρενέργειες τηςπρωτεΐνης Ταυ. Χαρακτηριστικά ανέφερε η επικεφαλής της έρευνας Λι Γκαν του UCSF: «Εντοπίσαμε για πρώτη φορά μια φαρμακευτική παρέμβαση που αντιστρέφει όλες τις πλευρές της τοξικότητας της πρωτεΐνης Ταυ. Το πιο σημαντικό είναι ότι τα οφέλη του φαρμάκου επιτεύχθηκαν μετά την εμφάνιση της άνοιας, γεγονός που υποδηλώνει ότι ίσως μπορεί να λειτουργήσει ως αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή».

Την ανακάλυψη υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό διάφορες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην φροντίδα ασθενών με τη νόσο Αλτσχάιμερ, αλλά και η ιατρική κοινότητα.

Θετικό θεωρείται το γεγονός ότι πρόκειται για μια γνωστή ουσία ως προς την αποτελεσματικότητα και τις παρενέργειες.

Παρόλα αυτά δεν έχει αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα της σαλσαλάτης στη διάλυση των β-αμυλοειδών, εκείνων δηλαδή των πρωτεϊνών που συνδέονται άμεσα με το Αλτσχάιμερ.

—Η ρεσβερατρόλη

Πρόσφατα πειράματα σε εθελοντές έδειξαν ότι η λήψη ρεσβερατρόλης σε μεγάλες ποσότητες επιβραδύνει τη συγκέντρωση του βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο και μελλοντικά θα μπορούσε αξιοποιηθεί ως ένα πρόσθετο «όπλο» εναντίον της μέχρι σήμερα ανίατης νευροεκφυλιστικής ασθένειας.

Πρόκειται για μια ουσία που εμπεριέχεται στα κόκκινα σταφύλια και στο κόκκινο κρασί, καθώς επίσης στη μαύρη σοκολάτα.

ΠΗΓΗ: econews.gr

Αύξηση του φόρου στο τσίπουρο και στην τσικουδιά ζητεί η Κομισιόν

Κατάργηση των εξαιρέσεων που υπάρχουν στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα αλκοολούχα ποτά ζητεί η Κομισιόν από την ελληνική κυβέρνηση με αιτιολογημένη γνώμη που απέστειλε χθες. Η απόφαση αυτή αναμένεται να επιφέρει βαρύ πλήγμα στην εγχώρια ποτοποιία που παράγει τυποποιημένη τσικουδιά και τσίπουρο, πρώτον διότι ο ΕΦΚ στην περίπτωσή τους θα εξισωθεί με αυτόν που επιβάλλεται σήμερα στα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά και δεύτερον, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα ενισχυθεί περαιτέρω η λαθραία διακίνηση χύμα τσίπουρου και τσικουδιάς. Η ελληνική κυβέρνηση καλείται να απαντήσει στην Κομισιόν εντός δύο μηνών και σε περίπτωση έλλειψης ικανοποιητικής απάντησης, οι Βρυξέλλες μπορούν να παραπέμψουν την Αθήνα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Το ζήτημα του τσίπουρου και της τσικουδιάς, αλλά μόνο των προϊόντων που διακινούνται χύμα, περιλαμβάνεται και στη δεύτερη εργαλειοθήκη ανταγωνισμού του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), την οποία η Ελλάδα έχει δεσμευθεί στην πρόσφατη συμφωνία με τους δανειστές ότι θα εφαρμόσει πλήρως. Οπως είχε αποκαλύψει η «Κ» τον περασμένο Ιούλιο, ο ΟΟΣΑ έχει προτείνει είτε να απαγορευθεί η διακίνηση του χύμα τσίπουρου είτε να συνεχιστεί η διακίνησή του υπό την προϋπόθεση ότι οι ποσότητες θα συνοδεύονται από τα νόμιμα παραστατικά. 

Σύμφωνα με τα όσα ισχύουν σήμερα, το τυποποιημένο τσίπουρο και η τσικουδιά επιβαρύνονται με ΕΦΚ 12,75 ευρώ/λίτρο αιθυλικής αλκοόλης, κατά 50% χαμηλότερο σε σχέση με τον ΕΦΚ με τον οποίο επιβαρύνονται τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά (25,50 ευρώ/λίτρο αιθυλικής αλκοόλης). Το τσίπουρο και η τσικουδιά διήμερων (πρόκειται για χύμα προϊόν) επιβαρύνονται με ακόμη χαμηλότερο ΕΦΚ, μόλις 1,4 ευρώ/λίτρο αιθυλικής αλκοόλης. Υπενθυμίζεται ότι η μπίρα επιβαρύνεται με ΕΦΚ 6,5 ευρώ/λίτρο, ενώ το κρασί δεν επιβαρύνεται με ΕΦΚ.

Βάσει των όσων υποστηρίζει η Κομισιόν, οι κανόνες της Ε.Ε. προβλέπουν ότι ο ίδιος συντελεστής φόρου κατανάλωσης θα πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα προϊόντα που παρασκευάζονται από αιθυλική αλκοόλη και οι όποιες εξαιρέσεις ή παρεκκλίσεις προβλέπονται ρητώς από τη νομοθεσία της Ε.Ε. θα πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά. Η επιβολή μειωμένου ΕΦΚ στο τυποποιημένο και χύμα τσίπουρο και στην τσικουδιά συνιστά, σύμφωνα με την Κομισιόν, παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας τόσο σε σχέση με τον φόρο κατανάλωσης όσο και σε σχέση με την ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών, καθώς, όπως υποστηρίζει, ευνοούνται με αυτόν τον τρόπο αλκοολούχα ποτά εγχώριας παραγωγής έναντι των αλκοολούχων ποτών που παράγονται σε άλλα κράτη-μέλη. Το μόνο αλκοολούχο για το οποίο η Ελλάδα δικαιούται εξαίρεσης και μπορεί να επιβάλει ΕΦΚ χαμηλότερο έως 50% από τον κανονικό είναι το ούζο. Ας σημειωθεί, πάντως, ότι και σε άλλα κράτη-μέλη, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, στη Βουλγαρία και στην Ουγγαρία, εφαρμόζεται σε ορισμένες περιπτώσεις μειωμένος ΕΦΚ.

Οι επιλογές που έχει η ελληνική κυβέρνηση είναι τρεις: είτε να συμμορφωθεί χωρίς καμία διαπραγμάτευση με όσα ζητεί η Κομισιόν είτε να ζητήσει εξαίρεση –με αμφίβολο, βεβαίως, το αποτέλεσμα– για το τσίπουρο και την τσικουδιά, που ήδη αποτελούν προϊόντα προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης (ΠΓΕ), είτε να επιχειρήσει να πείσει την Κομισιόν εφαρμόζοντας όσα προβλέπει η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Σχόλιο: Αυτό δεν αφορά μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, έτσι; Είναι Ευρωπαϊκή Ένωση...

ΜΕΚΕΑ: Γιατί και πώς Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση;

ΠΑΝΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Ομιλία στην εκδήλωση του ΜΕΚΕΑ με θέμα «Η επιτακτική ανάγκη για ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση», 1η Αυγούστου 2015 στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών.

Οι υπόλοιπες ομιλίες, των Μιχάλη Δαγτζή, Σάκη Αδάμ και Τάκη Φωτόπουλου βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ.

Αν θεωρήσουμε θεμελιακής σημασίας την ανάλυση μας για τα αίτια και τη φύση της σημερινής καταστροφής, είναι ξεκάθαρο σήμερα πλέον ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι τελούμε υπό καθεστώς «Εσωτερικής Κατοχής», στην οποία συμμετέχουν τόσο η ξένη όσο και η ντόπια ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Δηλαδή το διαφοροποιητικό στοιχείο με την εξωτερική, στρατιωτική κατοχή είναι ότι σε αυτή που βιώνει ο ελληνικός λαός, μιλάμε για ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ από την Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή τις ελίτ της ομάδας των 7 ― της G7 ― που εκφράζονται μέσω της πρώην Τρόικας και σήμερα των λεγόμενων «Θεσμών») καθώς και από την ντόπια ελίτ που έχει επενδυμένο συμφέρον επιβίωσης της μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ. Άλλωστε για μια «κομπραδόρικη», φαταούλικη αστική τάξη και ελίτ στην Ελλάδα (όπως έγινε ξεκάθαρη η φύση της και από την ανάλυση του Μιχάλη Δαγτζή), η ΕΕ και το ευρώ ήταν μάννα εξ ουρανού αφού μπορούσε να δανείζεται αβέρτα και παράλληλα να μην επενδύει το παραμικρό σημαντικό στην πραγματική παραγωγική δομή της χώρας, που είναι άλλωστε και μια από τις βασικές αιτίες για τη σημερινή καταστροφή.

Έτσι η δυνατότητα χάραξης μιας αυτό-δύναμης οικονομικής πολιτικής, δηλαδή μιας οικονομίας αλλά και ― κατ’ επέκταση ― αυτοδύναμης πολιτικής που να ελέγχουν σε σημαντικό βαθμό τα λαϊκά στρώματα, με βάση τις ανάγκες τους, είναι μηδαμινή σήμερα, όταν ούτε δημοσιονομική κυριαρχία έχουμε ούτε και νομισματική, ενώ από πάνω μας έρχονται οι τοποτηρητές της Τρόικας και σήμερα των Θεσμών για να μας επιβάλλουν ακόμα και το τι ακριβώς μέτρα πρέπει να πάρουμε, κάτι που δεν γινόταν ακόμα και στις χειρότερες χρεοκοπίες στην Ελλάδα! Και βέβαια σήμερα με το απόλυτο ξεπούλημα της παγκοσμιοποιητικής ευρωαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο σε τι καθεστώς έσχατης υποτέλειας ζούμε παραμένοντας μέσα στην ΕΕ και στο καθεστώς των ελεύθερων αγορών της παγκοσμιοποίησης, με όλα τα διεθνή κυρίως κοράκια από επάνω μας να καθορίζουν κάθε πτυχή της οικονομίας και πολιτείας, χωρίς οι δωσίλογοι πολιτικάντηδες να λογοδοτούν σε κανέναν.

Συνεπώς μιλάμε για την Ανάγκη Απελευθέρωσης:

ΕΘΝΙΚΗΣ, εφόσον η Ελλάδα (και οι χώρες γενικά του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν έχει πια την παραμικρή οικονομική και πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ούτε αυτή που είχε από της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους, μια κυριαρχία που βέβαια ήταν αποτέλεσμα λαϊκών αγώνων. Πάντα είχαμε δικό μας νόμισμα και επομένως νομισματική πολιτική, και δική μας δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής κυριαρχίας, που ελεγχόταν βέβαια από μια σχετικά υποτελή (με διαβαθμίσεις ανάλογα με την περίοδο) ντόπια αστική ελίτ. Τώρα όμως έχουμε μια κυβέρνηση από καθαρά ανδρείκελα των λεγόμενων «Θεσμών» που υπακούουν άμεσα την κάθε εντολή της για να εκταμιεύεται η εκάστοτε δόση ενός Χρέους που το πιθανότερο (ακόμα και με εκτιμήσεις/αναλύσεις κατεστημένων οικονομολόγων στο εξωτερικό) να μην ξεπληρωθεί ποτέ, ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που προειπώθηκαν, η δημιουργία των προϋποθέσεων οικονομικής αυτοδυναμίας από μιαΚυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας είναι αναγκαία για την πραγματική εθνική απελευθέρωση. Όμως επειδή μιλάμε για Εσωτερική Κατοχή στην οποία συμμετέχει ένα μεγάλο τμήμα ― υπολογίζουμε γύρω το 1/3 του πληθυσμού, μια εκτίμηση που επιβεβαιώθηκε και και από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος―, αυτό σημαίνει ότιη Εθνική Απελευθέρωση πρέπει να επιτευχθεί αρχικά, βάζοντας παράλληλα τις βάσεις και για το δεύτερο «συστατικό» του Μετώπου, δηλαδή για την

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ απελευθέρωση, ο αγώνας για την οποία βέβαια θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την Εθνική Απελευθέρωση, δηλαδή αφού θα έχουν μπει για καλά τα θεμέλια της Οικονομικής μας Αυτοδυναμίας. Τότε θα έχουν δημιουργηθεί οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες για να αποφασίσει ο λαός, χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη του κινδύνου της έσχατης υποτέλειας και εξαθλίωσης, σε ποιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα επιθυμεί να ζήσει, το οποίο ο ίδιος και θα χτίσει.

Η σύμπραξη των θυμάτων της Παγκοσμιοποίησης λοιπόν για ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση γίνεται σήμερα, 3 χρόνια μετά την αρχική έκκληση που είχαμε απευθύνει, ένα επιτακτικό και επείγον καθήκον αν θέλουμε να βγούμε από την ασύλληπτη κατάσταση αυτή, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με το επίπεδο διαβίωσης του λαού, αλλά και με την χειρότερη διάψευση ―ειδικά από τη σημερινή κοινοβουλευτική χούντα των καρεκλοκένταυρων της «Αριστερής Κυβέρνησης» και των παραμάγαζων της― κάθε ελπίδας αποτίναξης των υπερεθνικών και ντόπιων εξουσιαστών και βέβαια των οργάνων τους, δηλαδή της ΕΕ και των υπερεθνικών οργανισμών όπως ο ΠΟΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ που αποτελούν τη θεσμική πεμπτουσία της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕ.Κ.Ε.Α.

Το Μέτωπο Κοινωνικής & Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) αποτελεί μια πρωτοποριακή πρόταση για Μέτωπο με ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που, αντίθετα με τα ιστορικά Μέτωπα, δεν θεμελιώνεται στην ένωση πολιτικών παρατάξεων, μετά από διάφορα «παζάρια» μεταξύ τους, για να βγει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής που θα στηρίζει έναν βασικό στόχο (π.χ. την πάλη κατά του φασισμού στο ΕΑΜ ή στον Ισπανικό Εμφύλιο του 1936 κ.λπ.). Τα Μέτωπα αυτά ήταν μέτωπα που ξεκινούσαν «από τα πάνω», από τις ηγεσίες κομμάτων ή οργανώσεων, όσο προοδευτικές και αν ήταν αυτές και ο στόχος τους. Και βέβαια χωρίς να μπορούν καν να συγκριθούν με τα ιστορικά αυτά μαζικά Μέτωπα, το ίδιο ισχύει και για άλλα «μέτωπα» που έχουν εμφανιστεί στη σημερινή «πολιτική…Αγορά» που προτείνονται από διάφορες οργανώσεις και που δεν έχουν καν έναν τέτοιο βασικό στόχο, αλλά γενικολογούν απλά για διαγραφή χρέους, ζητούν να πάψουμε να είμαστε αποικία της «Γερμανικής Ευρώπης», και εξ αυτού, χωρίς να έχουν το παραμικρό πρόγραμμα για να βγούμε από την καταστροφή και τη δημιουργία Αυτοδύναμης Οικονομίας, δεν λένε το παραμικρό για τον ρόλο της παγκοσμιοποίησης και των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών της που δημιουργούν την καταστροφή στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή περιφέρεια, μέσω κυρίως της ΕΕ. Το ΜΕΚΕΑ λοιπόν είναι ένα Μέτωπο «από τα κάτω», αφού δεν είναι Μέτωπο πολιτικών οργανώσεων, αλλά μέτωπο ΠΟΛΙΤΩΝ, στο οποίο μετέχει κάθε πολίτης που δεσμεύεται από τους στόχους του ΜΕΚΕΑ, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή ιδεολογικές καταβολές του. Οι ελευθεριακές αυτές αρχές προέρχονται μεταξύ άλλων και από την εμπειρία του προτάγματος της Περιεκτικής Δημοκρατίας, και εκφράζονται επίσης στην Πρόταση για το Οργανωτικό που συμπληρώνει την Έκκληση του Μετώπου.

Η συσπείρωση, επομένως, όλων των αντιστεκόμενων που ανήκουν στα θύματα της Παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα, ζητάμε να γίνει με βάση συγκεκριμένους στόχους και ένα συγκροτημένο πρόγραμμα με άμεσους και μεσοπρόθεσμους στόχους, που θεωρούμε ότι μπορεί να συνενώσει και να ενθαρρύνει τα λαϊκά στρώματα, γιατί θα γνωρίζουν για τί πράγμα παλεύουν, θα γνωρίζουν τη σημασία της ανάγκης ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ μας και το πόσο καθοριστικά θα μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας σε όλα τα επίπεδα, το οικονομικό, το πολιτικό, το πολιτιστικό, μέσα σε λίγα χρόνια, σε αντίθεση με τις αοριστολογίες των διαφόρων «πετσοκομμένων» ή επιλεκτικά επιλεγμένων ψευτο-λύσεων που προτείνονται από αριστερά και δεξιά.

Η ανθρώπινη μαγιά του Μετώπου σε αυτό το στάδιο μπορεί να προέλθει μέσα από τηδημιουργία Λαϊκομετωπικών Πυρήνων/Επιτροπών ανά την Ελλάδα που θα πρέπει να παλέψουν για να οδηγήσουν σε Συνελεύσεις γειτονιάς, στους τόπους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, και στις Ενώσεις – Συνομοσπονδίες τους σε Εθνικό επίπεδο. Το Μέτωπο θα πρέπει να παλέψει για την εφαρμογή των απαραίτητων κοινών στόχων στους οποίους όπως τονίσαμε θα πρέπει να δεσμεύεται κάθε πολίτης που συμμετέχει σε αυτούς, και αυτό θα μπορεί να γίνει μέσω της πάλης για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου, χρησιμοποιώντας διάφορες μορφές Πάλης, μερικές από τις οποίες θα δούμε εν συντομία στη συνέχεια.

ΣΤΟΧΟΙ (ΑΜΕΣΟΙ & ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ) ΤΟΥ ΜΕΚΕΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ & ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

(Α) ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ

Αρχικά, οι άμεσοι στόχοι του Μετώπου που πρέπει να επιτευχθούν για την άμεση έξοδο από την καταστροφή (με μέτρα που θα υλοποιηθούν μόλις ανέβει στην εξουσία η Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου μαζί με σειρά άλλων συμπληρωματικών μέτρων που αναπτύσσει και ο Τάκης Φωτόπουλος στην ομιλία του) είναι οι εξής:

[1]. Άμεση μονομερής έξοδός μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας μέσα από την κατάργηση των «4 ελευθεριών» που επιβάλλει η Παγκοσμιοποίηση.

[2]. Ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της κοινοβουλευτικής Χούντας με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα Οικονομικής Αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.

[3]. Άμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος που σήμερα είναι παράρτημα της ΕΚΤ, καθώς και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των πολιτών.

Αυτά θα πρέπει να συμπληρωθούν με σειρά άλλων άμεσων μέτρων, φορολογικών κ.α. για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων, αμέσως μετά την έξοδο από την ΕΕ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματους, που περιγράφει ο Τ.Φ.. Στόχος των μέτρων αυτών είναι να ανακτηθεί ο δημοσιονομικός και νομισματικός τουλάχιστον αρχικά έλεγχος της Οικονομίας. Βασική συνισταμένη τους είναι η άσκηση ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ επάνω στις Αγορές, η κατάργηση των «4 Ελευθεριών» της Παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, και η κάλυψη των βασικών αναγκών όλων των πολιτών.

Εξίσου σημαντικό με τα παραπάνω μέτρα όμως είναι και κάτι άλλο, που επίσης δεν έχει προνοηθεί από κανέναν από τους διάφορους «επαναστάτες» που μιλούν για ρήξη με το ευρώ, «ρήξη με την ΕΕ» κ.λπ. Δηλαδή ότι πριν ακόμα γίνει η ρήξη θα πρέπει να έχει φροντίσει το Μέτωπο να λάβει άκρως αναγκαία μέτρα για:

[4]. Την εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας με άμεση πολιτικο-στρατιωτική συμφωνία με την Ρωσία για την προστασία των συνόρων μας και με παράλληλη αίτηση ένταξης μας στην Ευρασιατική Ένωση, όπως είχε αρχικά διατυπωθεί, ως ένωση κυρίαρχων χωρών που θα σεβόταν ρητά την Εθνική Κυριαρχία κάθε έθνους-κράτους, ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε τις αγορές μας σε όλες αυτές τις χώρες (με βάση κοινωνικούς ελέγχους που θα επιλέγαμε) και συγχρόνως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κ.λπ. που επίσης μάχονται για την εθνική ανεξαρτησία τους, ενώ συγχρόνως θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε πιθανό εμπάργκο από την «διεθνή κοινότητα», δηλαδή τα μέλη της Υ/Ε και τα προτεκτοράτα της. Με αυτό τον τρόπο θα αποφεύγαμε, πέρα από πολεμικές προβοκάτσιες, τη δυνατότητα ακόμα και…επίθεσης από τα στρατιωτικά όργανα της Υ/Ε ενώ θα μειωνόταν η πιθανότητα για την επιτυχή έκβαση  «βελούδινων επαναστάσεων» με τις χορηγίες της Υ/Ε και των ντόπιων λακέδων της. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ δηλαδή για την επιτυχία του Μετώπου είναι να έχει ήδη το Μέτωπο επιδιώξει τη σύναψη εντελώς νέων γεωστρατηγικών συμφωνιών με λαούς και τα καθεστώτα τους που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση, όπως με τη Ρωσία, που θα μπορούσε (σε αντίθεση με όσα ακούγονται σήμερα για τη δήθεν «προδοσία» της Ρωσικής ελίτ επειδή υποτίθεται δεν δέχτηκε να δώσει δάνειο στον ευρώδουλο ΣΥΡΙΖΑ!), έχοντας ως προϋπόθεση τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας μας, να συμβάλλει στην πολιτική και στρατιωτική μας προστασία. Σε οικονομικό επίπεδο τέτοιες συμμαχίες θα μπορούσαν να πάρουν τη μορφή διμερών και πολυμερών συμφωνιών, ανταλλαγών πλεονασμάτων για την κάλυψη αναγκών σε είδη και υπηρεσίες όπου υπάρχουν ελλείμματα σε κάθε χώρα κ.τ.λ.

Καθώς ο λαός θα καταλαβαίνει τον εγκληματικό ρόλο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, θα είναι βέβαια επακόλουθο η ανάγκη για άμεση έξοδο από τους θεσμούς της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπως ο ΠΟΕ, και βέβαια την ΠΤ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κλπ. Αυτές οι κινήσεις, σε συνδυασμό με τη λήψη των μέτρων για το ξεκίνημα χτισίματος Αυτοδύναμης Οικονομίας θα σήμαινε και ΡΗΞΗ με την ΝΔΤ και τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης που επιβάλλει η Υπερεθνική Ελίτ μαζί με τους ντόπιους βολεμένους της.

(Β) ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΣ ΣΤΟΧΟΣ: ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο μεσοπρόθεσμος στόχος του Μετώπου: Να θεμελιώσουμε το χτίσιμο μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας που θα ελέγχεται από τον λαό. μέσα από ένα μίγμα ιδιοκτησίας και ελέγχου των οικονομικών πόρων, όπως περιγράφεται στη θέση 7 της «Έκκλησης». Αντίστοιχα, η πολιτική Αυτοδυναμία μπορεί να εκφραστεί από τις πολιτικές αποφάσεις που θα λαμβάνονται από τις Συνελεύσεις των πολιτών κατά τόπους, σε συνεργασία με τις Συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, στα Πανεπιστήμια κ.λπ., και από τις συνομοσπονδίες τους ή αντίστοιχα από τα κεντρικά τους όργανα, ανάλογα με το τι είδους νέα κοινωνική οργάνωση προτιμάει ο ντόπιος πληθυσμός σε κάθε γεωγραφική περιοχή.

Ενδιάμεσος στόχος δηλαδή του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η οικοδόμηση των βάσεων μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας και πολιτείας. Χρειάζεται δηλαδή στο στάδιο αυτό να δημιουργηθεί μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ (όχι αυτάρκης) οικονομία, δηλαδή μια οικονομία που θα στηρίζεται κατ’ αρχήν στους εγχώριους παραγωγικούς πόρους για την κάλυψη των αναγκών μας, και μόνο κατ’ εξαίρεση σε ξένους παραγωγικούς πόρους, τους οποίους μπορούμε ν’ αποκτούμε μέσω των εξαγωγών των πλεονασμάτων μας, και ενός τουρισμού που θα σέβεται τον ελληνικό λαό και το περιβάλλον, προσφέροντας υπηρεσίες, όχι απλά στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα του εξωτερικού, όπως σήμερα, που μάλιστα μας μετατρέπουν σταδιακά σε …γκαρσόνια της Βόρειας Ευρώπης, αλλά σε κάθε κοινωνικό στρώμα, σε ένα κλίμα διεθνούς αλληλεγγύης.

Δηλαδή θα πρέπει:

[1]. να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και

[2]. να διαμορφωθεί ένα «συναφές» καταναλωτικό πρότυπο, πέρα από αυτό που μας επέβαλαν η εξάρτησή μας από την ΕΕ και το υπάρχον σύστημα, και οδήγησαν στη σημερινή πολυδιάστατη κρίση και στη συνακόλουθη οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή. Και αυτό γιατί όπως είπαμε, ένας καθοριστικός λόγος για τη σημερινή καταστροφή είναι το τεράστιο άνοιγμα μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης που δημιουργήθηκε μέσα στην καταναλωτική φούσκα με την ένταξη στην ΕΕ.

Στόχος ενός τέτοιου προγράμματος είναι να μη χρειάζεται να παίρνουμε δάνεια από κανέναν, αλλά να ξανακτίσουμε τη παραγωγική δομή μας που κατέστρεψε το σημερινό άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών μας που μας επέβαλε η ΝΔΤ και ειδικότερα η ΕΕ, ώστε μέσα από ένα μεσο-μακροπρόσθεσμο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας να αποκτήσουμε υψηλό βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας και επομένως οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας.

Τέλος, και επειδή είναι πολύ επίκαιρο ζήτημα, ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να συμβάλλει σε εκτόνωση του φοβερού προβλήματος της μετανάστευσης, όπου μιλλούνια προσφύγων προσφύγων και οικονομικών μεταναστών από τον Νότο έρχονται σε χώρες «υποδοχής» όπως η Ελλάδα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να προωθηθούν στις χώρες του Βορρά που έχουν βέβαια ως τελικό στόχο του επίπονου ― και πολλές φορές μοιραίου ― ταξιδιού τους (γιατί φυσικά ο στόχος τους δεν μπορεί να είναι να μείνουν στην Ελλάδα όπου ο ντόπιος πληθυσμός ψάχνει σε σκουπίδια για να φάει). Και αυτή η μάστιγα, που τελευταία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις λόγω της καταστροφής των λαών ειδικά της Μ. Ανατολής, οφείλεται στις συνθήκες της ΕΕ όπως η συνθήκη του Δουβλίνου, την οποία θα πετούσε βέβαια στα σκουπίδια μια Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου, επιβάλλοντας την έξοδο από την ΕΕ. Και με αυτό τον τρόπο θα αναδεικνυόταν το τεράστιο έγκλημα που κάνει η Υ/Ε και τα όργανα της, ―η άγνοια του οποίου γίνεται μάλιστα αντικείμενο παραπληροφόρησης από πολλά νέο-εθνικιστικά κινήματα―, ότι δηλαδή είναι η ίδια η ΕΕ που συμμετέχει στην καταστροφή των λαών αυτών μέσω της στρατιωτικής ή οικονομικής βίας, και στη συνέχεια τους εξαναγκάζει να προσφεύγουν σε ιδιότυπα στρατόπεδα συγκέντρωσης στον Ευρωπαϊκό Νότο και στην Ανατολή (όπως η Ουγγαρία). Την ίδια στιγμή όμως φτάνει στο σημείο η ελίτ της ΕΕ (που την ίδια στιγμή καλλιεργεί σήμερα την Ισλαμοφοβία στον Βορρά!) ακόμα και να κατηγορεί συχνά τους λαούς στις Νότιες Ευρωπαϊκές χώρες ως ρατσιστικούς, επειδή αντιδρούν στις αναμενόμενες άθλιες συνθήκες που δημιουργούνται από την εισροή σε αυτές τόσων εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων μεταναστών ― των μεγαλύτερων θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Οι λαοί αυτοί όμως δεν στρέφονται συνήθως ενάντια στους ίδιους τους μετανάστες, πόσο μάλλον με ρατσιστικά κίνητρα, αλλά στη μετανάστευση και τα συμπτώματα της για οικονομικούς κυρίως λόγους.

Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι θεωρούμε βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει ο λαός στην εφαρμογή του προγράμματος του ΜΕΚΕΑ και να το στηρίξει συνειδητά, το να γνωρίζει τι είναι το Μέτωπο αυτό ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ. Nα έχει ενημερωθεί για τους Στόχους του προγράμματος και τις συνέπειες του, αφού άλλωστε, όπως προανέφερα, μόνο έτσι θα ξέρει γιατί παλεύει και θα έχει ένα πλάνο στον ορίζοντα που θα του δώσει προοπτική να προχωρήσει σε μια πορεία ρήξης με το σημερινό τυραννικό παγκοσμιοποιητικό καθεστώς και τους πολυπληθείς και ετερόκλητους ντόπιους εκπροσώπους του. Και αυτό το τονίζω γιατί κάποιοι και κάποιες οργανώσεις. χρησιμοποιώντας με ανέντιμο τρόπο και εντελώς επιλεκτικά κάποιες από τις προτάσεις του Μετώπου μας (χωρίς βέβαια να τολμούν να μας αναφέρουν), αποκρύπτουν εντελώς τη λογική πίσω από το πρόγραμμα μας, που είναι βέβαια η ρήξη με την παγκοσμιοποίηση και η δημιουργία Αυτοδύναμης παραγωγικής, τεχνολογικής αλλά και πολιτικής δομής. Αποκρύπτουν λ.χ. το τι σημαίνει πραγματικά η ΕΕ στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, και πολλοί για να συγκαλύψουν την αποπροσανατολιστική αθλιολογία τους για τα αίτια της κρίσης λένε λ.χ. ότι θα βγούμε «ούτως ή άλλως» από την ΕΕ από… «σπόντα» (!), επειδή οι … «εταίροι» μας θα μας αναγκάσουν να το κάνουμε (αν π.χ. βγούμε μόνο από το ευρώ), περιπαίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο ΠΡΩΤΙΣΤΑ την κοινωνική βάση τους, την οποία ποτέ στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να τη βάλουν στο προσκήνιο του αγώνα και της γνώσης που απαιτείται γι’αυτόν, αλλά να διατηρήσουν με ύπουλο τρόπο το αρχηγιλίκι τους στο «χωριό» τους, είτε το αρχηγιλίκι αυτό είναι τυπικό είτε άτυπο.

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΚΛΜ)

Το βασικό επομένως αίτημα του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η άμεση διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου που θα ελέγχεται από τους εντολοδόχους των Συνελεύσεων γειτονιάς, των τόπων δουλειάς κτλ.. Σε αυτές το Μέτωπο θα κατέβαινε με πρόγραμμα ώστε η ΚΛΜ που θα αναδειχτεί από αυτές:

α) να υλοποιήσει άμεσα τους άμεσους στόχους και τα συμπληρωματικά μέτρα που προαναφέραμε κατά το πρώτο στάδιο, ώστε να επιτευχθεί η άμεση έξοδος από την κρίση και,

β) να δεσμευτεί, αφού θα έχει υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους, να προχωρήσει στην προκήρυξη Εκλογών για Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα θεσμοθετούσε τις αλλαγές που απαιτούνται στο Ενδιάμεσο στάδιο για την οικοδόμηση των βάσεων μιαςΑυτοδύναμης Οικονομίας όπως περιγράφηκε στους μεσοπρόθεσμους στόχους.

Παρότι μιλάω για «στάδια», θα πρέπει να τονιστεί ότι το πρόγραμμα μας δεν έχει καμία σχέση με «θεωρία σταδίων» όπως το διαστρεβλώνουν κάποιοι. Το πρόγραμμα μας είναι συνειδητή επιλογή των πολιτών που ρητά θα το επιλέξουν, με συγκεκριμένο στόχο, και έχει σκοπό τη δημιουργία την απαραίτητων υποκειμενικών και αντικειμενικών συνθηκών για να οδηγηθούμε μακροπρόθεσμα στην κοινωνική απελευθέρωση.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ: ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Σε αυτό το αρχικό στάδιο οι ανά τόπους πυρήνες/επιτροπές του Λαϊκού Μετώπου κρίνουμε σκόπιμο να σκοπεύσουν σε:

Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Οι κατά τόπους επιτροπές για το Μέτωπο και η ένωση/συνομοσπονδία τους δηλαδή θα έπρεπε να ξεκινήσουν μια εκστρατεία με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα που να εξηγούν γιατί χωρίς την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά την Ευρωζώνη) και τα άλλα μέτρα που προτείνουμε δεν είναι δυνατή ούτε η μόνιμη έξοδος από την κρίση ούτε η αποδέσμευση από τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση. Η μαζική αυτή εκστρατεία θα έπρεπε να συνοδεύεται από τη δημιουργία εναλλακτικών ΜΜΕ που θα απομυθοποιούσαν και θα κατέρριπταν την συστημική προπαγάνδα (εναλλακτικά έντυπα, ραδιόφωνα, κανάλια, διαδικτυακά μέσα κ.λπ.).

Β. ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Δηλαδή την Οργάνωση όλων των ενδιαφερόμενων κατά τόπους και σε εθνικό επίπεδο σε λαϊκομετωπικούς πυρήνες/επιτροπές που θα οργανώνονταν αμεσοδημοκρατικά και ακόμη και τα μέλη ήδη υπαρχουσών πολιτικών οργανώσεων θα μετείχαν σε αυτές τις επιτροπές σαν μέλη του Λαϊκού Μετώπου και όχι σαν οργανώσεις. Οι πυρήνες αυτοί θα μπορούσαν να αναπτύσσονται γεωγραφικά (πόλεις/γειτονιές/χωριά κ.λπ.) ή στον τόπο δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. Όλοι αυτοί οι πυρήνες και ανάλογα με την αριθμητική δύναμη των μελών τους θα έπρεπε να συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό επίπεδο και από εκεί στο εθνικό, στέλνοντας εντολοδόχους στα συνομοσπονδιακά όργανα που θα ήταν ανακλητοί. (βλ. πρόταση Οργανωτικού)

Γ. ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ

Οι μορφές του αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων θα μπορούσαν να πάρουν ποικίλες μορφές: από ένα κίνημα άγριων απεργιών από κάτω, που θα ξεπερνούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ) καθώς και τις ηγεσίες της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» ― οι οποίες δεν διανοούνται να θέσουν στόχους σαν τους παραπάνω ― μέχρι τις καταλήψεις και, το κυριότερο, την οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμών των χαρατσιών, την άρνηση εφαρμογής περικοπών στην Υγεία, εκπαίδευση κ.λπ., την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, των επισκέψεων των «Θεσμών» κ.λπ..

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία,συντονίζοντας και πολιτικοποιώντας τις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, που θα κλιμακώνονταν σε επαναλαμβανόμενες ανά εβδομάδα 48ωρες απεργίες, οι οποίες θα παρέλυαν την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας, και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας,οδηγώντας σε εξαναγκασμό της νέας «αριστερής» κοινοβουλευτικής Χούντας για άμεσες εκλογές με στόχο την ανάδειξη της ΚΛΜ.

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει Λαϊκές Πολιτοφυλακές στις γειτονιές για την αυτό-προστασία όλων των πολιτών από τραμπουκοειδή και παρακρατικούς διαφόρων ειδών και προελεύσεων,.

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει και δίκτυα πραγματικής αλληλεγγύης σε απευθείας συνεννόηση με παραγωγούς, ώστε να αναδεικνυόταν η αθλιότητα της «αυτό-διαχείρισης» της φτώχειας μας που μας επιφυλάσσει (με το αζημίωτο!-βλ. διάφορες «χορηγίες» για την ανθρωπιστική κρίση σε Δήμους κ.α.) η «Αριστερή Κυβέρνηση», σε συνεργασία με ποικίλες «αναρχο-αριστερές» πτέρυγες της Παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς. Τα δίκτυα αυτά αλληλεγγύης θα ήταν πραγματικά λαϊκά γιατί δεν θα στόχευαν στην ελεημοσύνη και την εξάρτηση των πιο εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας από φιλανθρωπίες τύπου Σόρος και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών σε συνεργασία με ανθρώπους που παλεύουν σε έναν κοινό αγώνα για την Κοινωνική και Εθνική μας Απελευθέρωση.

Φυσικά, πραγματική κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών σε μεγάλη κλίμακα θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την ανάληψη της εξουσίας από μια Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου όπως αναφέραμε, και με το χτίσιμο ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, που θα ελέγχεται μέσα από διάφορες μορφές οργάνωσης «από τα κάτω» ανάλογα με το τι θα έχουν αποφασίσει οι κατά τόπους συνελεύσεις (π.χ. σε κάποιες περιφέρειες πιθανόν να αποφάσιζαν για μορφή οργάνωσης βασισμένη σε θεσμούς Περιεκτικής Δημοκρατίας, κρατικοσοσιαλιστικούς, αναρχοσυνδικαλιστικούς κ.α.), από τον ίδιο τον λαό (βλ. ΘΕΣΗ 7 από την «ΈΚΚΛΗΣΗ»)

ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ

Σε αντίθεση με τις διαστρεβλώσεις που γίνονται από διάφορους…καλοθελητές περί «περιχάραξης» στα σύνορα μας, περί Αυτάρκειας (προσοχή δε μιλάμε για Αυτάρκεια αλλά για Αυτό-δυναμία), το Μέτωπο μας ενέχει θεμελιακά στοιχεία που προσβλέπουν σε έναν νέο διεθνισμό, από τα κάτω, των λαών, και όχι των ελίτ όπως είναι ο διαστρεβλωμένος «διεθνισμός» της ΕΕ και της Παγκοσμιοποίησης. Έτσι πέραν όσων προείπαμε για τη σύναψη νέων διμερών και πολυμερών σχέσεων με δεκάδες λαούς που πολεμούν την ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης, στόχος του Μετώπου είναι ξεκινώντας (με δεδομένες τις συνθήκες) να εφαρμόζεται το πρόγραμμα του την Ελλάδα ή και σε άλλες χώρες, να δώσει το έναυσμα να ξεκινήσουν να γίνονται παρόμοια μέτωπα ειδικά σε χώρες της ημιπεριφέρειας (δηλ. π.χ. του Ευρωπαϊκού Νότου) και βέβαια και της περιφέρειας. Σε όσες δηλαδή χώρες γίνονται ή έχουν γίνει οικονομικά προτεκτοράτα της Υπερεθνικής Ελίτ. Αυτός είναι ένας πραγματικός διεθνισμός «από τα κάτω», όπου τα Μέτωπα ξεκινούν να χτίζονται ξεχωριστά σε κάθε χώρα, και στην πορεία μπορούν να ενώνονται, και όχι «από τα πάνω», με την έννοια δηλαδή ότι θα έπρεπε, όπως υπονοούν διάφορες «επαναστατικές» γκρούπες, να γίνει …κάποιου είδους χιλιαστικής διεθνούς εργατικής επανάστασης ― κι αυτό αφού η καταστροφή θα έχει ολοκληρωθεί, η ΕΕ θα έχει ολοκληρώσει τον δρόμο της και η παγκοσμιοποίηση/ΥΕ θα έχει προχωρήσει, κατά τα φαινόμενα, στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση της (βλ. άλλωστε την ταχεία προώθηση του εγχειρήματος για τη Διατλαντική Ένωση Εμπορίου που θα ενώσει ακόμα περισσότερο την Υπερεθνική Ελίτ και τις ελεύθερες αγορές μεταξύ ΕΕ-Αμερικής). Ο Διεθνισμός που προτείνουμε θα γίνει δηλαδή από την ένωση λαών που θα έχουν ξεκινήσει ήδη να χτίζουν Μέτωπα Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης στη χώρα τους, ο καθένας ξεχωριστά, και όχι περιμένοντας την ταυτόχρονη «εργατική επανάσταση»…

 URL:  http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/?p=5151

Οι στημένες εκλογές για την… πάνδημη έγκριση των μνημονίων μετά το ΟΧΙ του 61%

Του Τάκη Φωτόπουλου


ΠΗΓΗ*

Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού (που τόλμησε πάλι πρόσφατα ν’ αντισταθεί στα σχέδια τους ― όπως φάνηκε με το 61% του «ΟΧΙ» στα μνημόνια του Ιούλη) είχε αρχίσει να υλοποιείται πολύ νωρίτερα. Η γενική επίθεση των ελίτ εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονιστή» Σημιτούλη. Ένα κόμμα, που ήδη από τη δεκαετία του ‘80, είχε δείξει τι πραγματικό ρόλο έπαιζε, όταν «ξέχασε» τις δεσμεύσεις του ιδρυτού του να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ και ΝΑΤΟ ― «το ίδιο συνδικάτο». Το 2009 εξέλεγη, με άλλη παραπλάνηση αυτή τη φορά («λεφτά υπάρχουν») το ΠΑΣΟΚ του «Γιωργάκη» που φαίνεται ότι έπαιξε ένα τουλάχιστον ύποπτο ρόλο στη κρίση, όταν φρόντισε να βάλει την Ελλάδα στο ληστρικό ΔΝΤ για να εφαρμοστούν οι πιο στυγνές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα, με στόχο την απομύζηση, όχι βέβαια των ελίτ και των βολεμένων που σήμερα ουρλιάζουν να μη φύγουμε από την ΕΕ, αλλά των λαϊκών στρωμάτων. Ο απώτερος στόχος ήταν η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και η ολοκληρωτική πολιτική υποταγή του Ελληνικού λαού στα κελεύσματα της Υπερεθνικής Ελίτ.

Στη συνέχεια, όταν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) εφθάρησαν ανεπανόρθωτα, οι ελίτ έβαλαν σε εφαρμογή μεγαλεπήβολο σχέδιο για την κατάπνιξη κάθε αντιστασιακής φωνής που τυχόν θ’ απαιτούσε άμεση έξοδο από ΕΕ, ΝΑΤΟ και τη ΝΔΤ γενικότερα, είτε προερχόταν από τον πατριωτικό/εθνικιστικό χώρο γενικά (όπως συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ευρώπη) είτε από την Αριστερά.

Όσον αφορά την Αριστερά ειδικότερα, οι ελίτ ήξεραν ότι η αντισυστημική και συνεπής αντι-ΕΕ Αριστερά του ΚΚΕ δεν επρόκειτο να ηγηθεί ενός νέου ΕΑΜ, που σήμερα ήταν η μόνη λύση για να βγούμε από την καταστροφή, αλλά αντίθετα θα συνέχιζε να παλεύει για «σοσιαλισμό τώρα». Δηλαδή, για μια (προφανώς ανώδυνη για το σύστημα) θέση, εφόσον ξέρει πολύ καλά (όπως άλλωστε και η ηγεσία του ΚΚΕ) ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι υποκειμενικές συνθήκες για σοσιαλιστική επανάσταση. Η τραγική άλλωστε εκλογική απήχηση του ΚΚΕ που με ιστορία αγώνων 100 ετών σήμερα διαγκωνίζεται με το αθλιότερο συστημικό κόμμα στην Ελλάδα, αυτό των τυχάρπαστων αρχολίπαρων στο Ποτάμι με ιστορία 2 ετών, είναι ενδεικτική! Είναι άλλωστε φανερό πως αν η σημερινή θέση του ΚΚΕ για το ΕΑΜ είχε υιοθετηθεί στην Κατοχή, η Ελλάδα δεν θα είχε απελευθερωθεί ποτέ (ουσιαστικά), από τον ίδιο τον λαό της. Και αυτό, γιατί ένας εθνικο- απελευθερωτικός αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος μόνο όταν κάθε πατριώτης, αριστερός, δεξιός, κομμουνιστής ή χριστιανός παλέψει για την εθνική απελευθέρωση, σαν πρώτο βήμα για τη κοινωνική απελευθέρωση, όπως ήταν ο βασικός στόχος του ΕΑΜ που είχε αγκαλιάσει όλα τα λαϊκά στρώματα, εκτός από τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα. Άλλο βέβαια το ότι ενώ το ΕΑΜ είχε απελευθερώσει την Ελλάδα το Φθινόπωρο του 1944, χάρη στα τραγικά σφάλματα του ΚΚΕ, έχασε την ιστορική ευκαιρία να δημιουργήσει λαϊκή κυβέρνηση και να προχωρούσε σε δημοψήφισμα για τη μορφή πολιτεύματος που θα ενέκρινε ο λαός, αλλά, αντ’ αυτού, περίμενε τους «συμμάχους»… να μας «απελευθερώσουν» ― προφανώς επειδή ο παγκόσμιος πόλεμος ακόμη συνεχιζόταν και η Σοβιετική ηγεσία δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με αυτούς! Αυτά τα τραγικά σφάλματα πλήρωσε με πολύ αίμα ο λαός μας από τότε, ενώ συγχρόνως εδημιουργείτο στη μεταπολεμική Ελλάδα ένα, αρχικά, Αμερικανικό προτεκτοράτο, που το διαδέχτηκε στη συνέχεια το σημερινό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, μέσα στην ΕΕ. Περιττό ν’ αναφέρω πως όταν, ήδη από το 2010, πρόβλεπα ότι η χώρα, με βάση την ανάλυση μου, οδηγείτο σε κατάσταση προτεκτοράτου, σύμπασα η «Αριστερά» μας με αποκαλούσε εξτρεμιστή και προσπάθησε (παράλληλα με το σύστημα) να θάψει το βιβλίο.[1] Φυσικά, σήμερα ο όρος έχει καθιερωθεί ευρέως, π.χ. από τη Λαϊκή Ενότητα και τη Χρυσή Αυγή.

Σήμερα μόνο οι βολεμένοι, οι εγκληματικά απληροφόρητοι, ή οι βαλτοί δεν καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα έχει χάσει κάθε εθνική κυριαρχία, αφού δεν ελέγχει την οικονομία της ούτε καν το νόμισμα της, όπως αποδείχθηκε περίτρανα μετά το 2010 και ιδιαίτερα μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Εντούτοις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε ποτέ θέμα εθνικής κυριαρχίας, αλλά απλά έβαζε διάφορες δήθεν «κόκκινες γραμμές» για τη προστασία εισοδημάτων, συντάξεων, κ.λπ. (που ήξερε καλά ότι μέσα στην ΕΕ, χωρίς εθνική κυριαρχία, δεν είχε καμιά δυνατότητα να τις επιβάλλει), με βάση ψευτο-επιχειρήματα δήθεν «μαρξιστών» και «αριστερών» οικονομολόγων, καθώς και τυχοδιωκτών πολιτικάντηδων, ότι αρκούσε να «τρομάξουμε» τις ελίτ με τη πιθανότητα να βγούμε από το Ευρώ για να δεχτούν κατάργηση της λιτότητας.

Όμως, όπως προσπάθησα να δείξω στο βιβλίο αυτό, η λιτότητα είναι βασικό σύμπτωμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και όχι απλά μια «κακή πολιτική» των ελίτ, όπως διακηρύσσουν άσχετοι με τη σημασία της παγκοσμιοποίησης, αλλά και κάποιοι που συνειδητά παραπλανούν. Και αυτό, γιατί το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση σημαίνει ότι το βασικό κριτήριο για το τι, πώς και για ποιον παράγεται ρυθμίζεται από τις «δυνάμεις της αγοράς», μέσω της ανταγωνιστικότητας και όχι από τις κοινωνικές ανάγκες, όπως αυτές προσδιορίζονται συλλογικά από το κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό και κάθε χώρα ενσωματωμένη στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εφαρμόσει, σε διάφορους βαθμούς, πολιτικές συμπίεσης του κόστους παραγωγής (εργατικό κόστος, φόροι επιχειρήσεων, κ.λπ.), οι οποίες βέβαια παίρνουν άλλη μορφή στις χώρες από όπου πηγάζει η υπερεθνική εξουσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων (οι οποίες σήμερα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και εμπόριο) σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες.

Είναι δηλαδή ακριβώς η ένταξη μας στην ΕΕ (με άλλα λόγια, η ενσωμάτωση μας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς, την οποία επέβαλε το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών) που είναι η αιτία της οικονομικής μας καταστροφής, και όχι το Χρέος (όπως παραπλανητικά διέδιδαν πολλοί στην «Αριστερά» μας), το οποίο όμως είναι απλά το σύμπτωμα της. Ήταν η ένταξη μας στη ΕΕ που κατέστρεφε την αγροτική μας παραγωγή και τη σχετική αυτοδυναμία που είχαμε σε αγροτικά προϊόντα. Και ήταν η ίδια ένταξη που κατέστρεφε και την στοιχειώδη βιομηχανική παραγωγή (χαλυβουργεία, ναυπηγεία, κ.λπ.), ενώ τώρα θα ξεπουληθούν και τα λιμάνια, αεροδρόμια, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, κ.λπ. και εμείς θα περιοριστούμε βασικά στον ρόλο των γκαρσονιών της Ευρώπης, όπως ήταν πάντα το σχέδιο των ελίτ. Τέλος ήταν η ένταξη μας στην ΕΕ που οδήγησε στη καταβαράθρωση των πραγματικών μισθών (δηλαδή της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων), προς δόξα των «Μαρξιστών» οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης, Δραγασάκης, Βεργόπουλος, Δουζίνας, Σταθάκης, κ.ά.) που κάποιοι επιβραβεύτηκαν ακόμη και με υπουργικές θέσεις από τις ντόπιες και ξένες ελίτ. Δικαιολογημένα, βέβαια, εφόσον υπηρετούν πιστά την προσπάθεια των ελίτ να μην απεγκλωβιστούν τα λαϊκά στρώματα από την καταστροφική ένταξη μας στην ΕΕ. Έτσι, όπως φανερώνει η μόλις εκδοθείσα Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία της ΓΣΕΕ, η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού έχει μειωθεί σχεδόν κατά το 1/4 από την ένταξη μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, σαν αποτέλεσμα της πολύ ταχύτερης αύξησης των τιμών από αυτή των ονομαστικών μισθών στην περίοδο αυτή.[2] Και οι πραγματικοί μισθοί με την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που επιβάλλουν οι «εταίροι» μας με τα Μνημόνια, για ν’ αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα μας, μόνο προς μια κατεύθυνση μπορεί να κινηθούν: την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση, όπως άλλωστε γίνεται και σε χώρες σαν τη Βρετανία όπου οι πραγματικοί μισθοί έχουν επανέλθει σε Βικτωριανά επίπεδα, ώστε να εξασφαλιστεί το «θαύμα» της δραστικής μείωσης της ανεργίας!

Όλα αυτά, γιατί, αντίθετα με τις ανοησίες των «αριστερών» οικονομολόγων, είναι μύθος ότι οι πολιτικές λιτότητας και η συνακόλουθη συμπίεση μισθών δεν μπορούν να φέρουν «ανάπτυξη». Όμως, όλο το Κινεζικο και το Ινδικό αναπτυξιακό «θαύμα» αντίστοιχα, στη συμπίεση των μισθών θεμελιώνεται. Αυτού του είδους «ανάπτυξη» με συμπίεση μισθών, συντάξεων, κ.λπ., είναι κάλλιστα δυνατή σήμερα και αυτήν ακριβώς επιδιώκει η Υ/Ε (και φυσικά η Ευρωπαϊκή ελίτ), παρά τις μπουρδολογίες ψευτο-Κεϋνσιανών που δεν καταλαβαίνουν (ή προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν) ότι ο Κεϋνσιανισμός δεν είναι εφικτός στο πλαίσιο των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών που επιβάλλει η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Για όλη αυτή την καταστροφή η ευθύνη δεν ανήκει βέβαια στις ελίτ, που απλά «τη δουλειά τους κάνουν», μέχρις ότου τουλάχιστον ν’ ανακτήσουμε την εθνική και οικονομική κυριαρχία μας, σαν πρώτο βήμα στην κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή του συστήματος που θεμελίωσαν. Ούτε καν η κυρία ευθύνη ανήκει στους οπορτουνιστές πολιτικάντηδες και αρχολίπαρους που πλαισιώνουν τα συστημικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τις τσόντες τους, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, κ.λπ.). Μέρος της ευθύνης φέρει βέβαια και η ΧΑ, η οποία, αντί να εξελιχτεί σε ένα νεο-εθνικιστικό κόμμα για την εθνική κυριαρχία, όπως π.χ. το Γαλλικό (FN) και το Βρετανικό κόμμα (UKIP), δεν έχει αποβάλλει από την ηγεσία της τους κομμουνιστοφάγους και τους νοσταλγούς των Γερμανοτσολιάδων, εφόσον η θεωρία της δεν εμπνέεται από τη νεο-εθνικιστική ιδεολογία των παραπάνω κομμάτων κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά από την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία του μεσοπολέμου που οδήγησε σε μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!

Αλλά και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ φέρει τμήμα της ευθύνης, διότι εγκατέλειψε τον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση, σαν τμήμα του αγώνα για τη κοινωνική απελευθέρωση, καταδικάζοντας ακόμη και την στρατηγική του ΕΑΜ, περιμένοντας σήμερα υπομονετικά την έλευση του Μεσσία, με τη μορφή της σοσιαλιστικής επανάστασης, τη στιγμή που τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν ακόμη καν αντιληφτεί τη σημασία της καταστροφικής παραμονής μας στην ΕΕ. Και όλα αυτά γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει πάρει μυρουδιά από τη σημασία της παγκοσμιοποίησης και της ΝΔΤ που έχει εγκαθιδρυθεί εδώ και πάνω από 30ετία και προσπαθεί να καταλάβει τη σημερινή πραγματικότητα με τα θεωρητικά εργαλεία που ανέπτυξε ο Μαρξισμός εδώ και πάνω από εκατονταετία! Αντίστοιχη ευθύνη φέρουν και οι αποσχισθέντες απο τον ΣΥΡΙΖΑ που έντιμα μεν δεν ακολούθησαν την πλειοψηφία των «βολεψάκηδων», οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση, εν μια νυκτί, να υιοθετήσουν τη μεγαλύτερη ιστορική κωλοτούμπα των Τσιπρέων και Φλαμπουράρηδων («για να σωθεί βέβαια η Πατρίς»), μολονοτι δεν τόλμησαν όμως να προχωρήσουν (όπως άλλωστε και η υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική «Αριστερά») να θέσουν θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ. Και όχι μόνο. Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία της Λαϊκής Ενότητας παρουσίαζε το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη σαν απλό οικονομικό θέμα και όχι σαν θέμα εθνικής και επομένως λαϊκής κυριαρχίας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν τις αποπροσανατολιστικές ανοησίες για μαζικές δημόσιες επενδύσεις, εθνικοποιημένες Τράπεζες και δημόσιες επιχειρήσεις, καθως και ανταγωνιστική παραγωγή. Όλα αυτά μέσα στην ΕΕ των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών!

Η κύρια όμως και πρωταρχική ευθύνη ανήκει βέβαια στη δήθεν «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και τους «Μαρξιστές» οικονομολόγους και «διανοουμένους» που τον στηρίζουν, οι οποίοι, αντί να κάνουν αγώνα για ν’ αποκαλύψουν στα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται τον ολέθριο ρόλο της ΕΕ, έκαναν το παν (με το αζημίωτο βέβαια!) για να τα τρομοκρατήσουν για τη δήθεν καταστροφή που θα ακολουθούσε την έξοδο μας από την ΕΕ. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε ώστε οι εκλογές του Γενάρη 2015 να αποκλείσουν με κάθε τρόπο το θέμα της ένταξης μας στην ΕΕ και γι’ αυτό μιλούσε απλά για κάποια συμπτώματα της καταστροφής (μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, κ.λπ.) που υποτίθεται θα καταργούσε ερχόμενος στην εξουσία, πράγμα που, όπως καταγγείλαμε από την αρχή της κρίσης, ήταν μια σαφής ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ, χειρότερη από αυτή του Αντρέα Παπανδρέου το 1981, ή του γιου του, Γιωργάκη, το 2010. Έτσι, αυτοδεσμεύτηκε μόνο για την κατάργηση των πολιτικών αυτών, με συνέπεια σήμερα να μπορούν να βγαίνουν όλα τα πολιτειακά όργανα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον Αρχιεπίσκοπο να διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει καμιά εντολή για ρήξη και ότι επομένως η παραμονή μας στην ΕΕ είναι πατριωτικό καθήκον, ενώ κάποιοι Ευρω-φασίστες πολιτικάντηδες δεν διστάζουν ν’ απειλούν και με Γουδί όποιον μιλά για ρήξη, σε μια θρασύτατη αντιστροφή ρόλων! Και φυσικά μόνο στην Ουκρανία και ίσως την Ουγκάντα, μπορούν τα πολιτειακά όργανα να επεμβαίνουν έτσι ωμά σε κρίσιμα και σαφώς πολιτικά θέματα, ακολουθούμενοι βέβαια από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ακόμη και την ακραιφνή «σοσιαλίστρια» διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, χωρίς να διανοηθεί καν ο ΣΥΡΙΖΑ να τους απολύσει πάραυτα και να τους στείλει να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους στις Βρυξέλλες!

Το πόσο «πατριωτικό καθήκον» όμως είναι η παραμονή μας στην ΕΕ (θέση που στηρίζουν και «εθνικιστές-μαϊμοΰδες» ―που τους βραβεύει ακόμη και η Ακαδημία!― δήθεν για να σωθούμε από την Τουρκία!), φάνηκε καθαρά από τη τύχη της Κύπρου. Ήμασταν βέβαια μέσα στο ΝΑΤΟ το 1974 όταν έγινε η Τουρκική εισβολή και δεν κουνήθηκε κανένας από τους «συμμάχους» μας (που σήμερα είναι και όλοι «εταίροι» μας) να σταματήσουν την εισβολή. Και όχι μόνο. Ενώ αρκούσε μια δήλωση τους ότι τα σύνορα της ΕΕ είναι απαραβίαστα για να σταματήσει κάθε Τουρκική ή άλλη απειλή, όλα αυτά τα χρόνια οι «εταίροι» μάς «βοηθούσαν» να διατηρούμε αμυντικές δαπάνες που κανένας άλλος μικρός λαός δεν μπορεί ν’ αντέξει. Όλα αυτά βέβαια με το αζημίωτο, αφού όπως αποκάλυψαν πρόσφατα ακόμη και οι συντηρητικοί Τάιμς του Λονδίνου, με αυτό τον τρόπο η κραταιά Γερμανία καλύπτει το 1/5 των εξαγωγών της σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ μετά μας κατηγορούσε από πάνω ότι έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο Ισοζύγιο Πληρωμών![3]

Έτσι, κατόρθωσαν με την ψευτο-εντολή που υφάρπαξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη για ενα αγώνα κατάργησης των πολιτικών λιτότητας… μέσα στην ΕΕ, και τη νέα εντολή που πιθανώς θα πάρει τον Σεπτέμβρη, παρά την ιστορική κωλοτούμπα του ―πάντοτε βέβαια, με τη βοήθεια των κρατικών καναλιών που λειτουργούν σαν γραφεία κομματικής προπαγάνδας και των πληρωμένων (ίσως και από την ίδια την ΕΕ) στημένων ψευτο-δημοσκοπήσεων― να παρουσιάζουν τον Ελληνικό λαό σαν ένα λαό ηλιθίων μαζοχιστών, ο οποίος όταν έχει υποστεί στο πετσί του τι σημαίνει ΕΕ, με χιλιάδες ν’ αυτοκτονούν από την απελπισία, να θέλει ακόμη να παραμείνει στην ΕΕ! Έτσι, φθάσαμε σήμερα στο αποκορύφωμα της εξαθλίωσης, όπου οι απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα να επιβραβευθούν για την ωμή εξαπάτηση του λαού, και τα μνημονιακα κόμματα γενικά να συγκεντρώσουν πάνω από το 80% των ψήφων στις εκλογές του Σεπτέμβρη! Όμως, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος των ξένων και ντόπιων ελίτ όταν έδωσαν το πράσινο φώς στον Τσίπρα να προχωρήσει στις εκλογές αυτες: να εξευτελίσουν το 61% του «ΟΧΙ στα Μνημόνια» τον Ιούλη, με ένα πάνδημο 80% «ΝΑΙ στα μνημόνια» τον Σεπτέμβρη! Φυσικά, αυτό θα είναι άλλη μια λαθροχειρία γιατί το ενδεχόμενο…πάνδημο 80% υπέρ των μνημονίων μπορεί ν’ αποτελείται στη πραγματικότητα από λιγότερους από τους μισούς των ψηφοφόρων αν υπάρξει, όπως είναι πολύ πιθανό, μια τεράστια αποχή πάνω από 40%, όπως είναι οι σημερινές εκτιμήσεις.

Όμως, επειδή κάποιοι ίσως μπερδεύονται απο την Γκεμπελική προπαγάνδα των Φλαμπουράρηδων για τους «ηρωικούς» Τσίπρα, Βαρουφάκη, Τσακαλώτο και… Δραγασάκη που δήθεν πάλεψαν με νύχια και με δόντια για να πετύχουν τη καλύτερη δυνατή λύση, το ερώτημα είναι: είχε άραγε άλλη επιλογή ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλη του 2015 από την ολοκληρωτική παράδοση του; Η απάντηση βέβαια είναι ότι το θέμα δεν είναι εάν, εκεί που είχαν φθάσει τη χώρα τον Ιούλη του 2015, υπήρχε άλλη επιλογή. Δηλαδή έχοντας ξετινάξει τα δημόσια ταμεία για να είναι «καλοί πληρωτές», έχοντας επιβάλλει capital controls όχι στους έχοντες και κατέχοντες που τις προηγούμενες εβδομάδες απέσυραν από τις Τράπεζες μέχρι και ένα δις Ευρώ την ημέρα, αλλά στους συνταξιούχους που καθόντουσαν στις ουρές με τις ώρες για 50 Ευρώ και έχοντας «στερέψει τις αγορές». Και δεν είναι αυτό το θέμα, γιατί όλα αυτά ήταν αναμενόμενα μετά τη διακοπή ρευστότητας από την ΕΚΤ που, όπως είχα γράψει εδώ και χρόνια, μόνο κρετίνοι έπρεπε να μην την περιμένουν, εφόσον την ίδια τακτική είχε εφαρμόσει και με πολλή επιτυχία η Ευρω-ελίτ μέσω της ΕΚΤ, στο παρελθόν, τόσο σε σχέση με την Ιρλανδία, όσο και με την Κύπρο. Όπως και το ότι, κάτω από τις συνθήκες αυτές, οποιαδήποτε κυβέρνηση θα δεχόταν οτιδήποτε ζητούσαν οι δανειστές.

Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ όφειλε να ξέρει ότι εκεί θα κατέληγε η κατάσταση, δεν είχε διανοηθεί να έχει ένα πραγματικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη που θα εφάρμοζε πολύ πριν θα έφταναν τα πράγματα εκεί ― και όχι απλά τις ασκήσεις επί χάρτου του Βαρουφάκη! Όμως, η κυβέρνηση των δωσίλογων απατεώνων ούτε διανοείτο να έχει επεξεργαστεί παρόμοιο σχέδιο και να έχει ετοιμάσει τη κατάλληλη υποδομή για την εφαρμογή του, και ολοι επικαλούντο σαν κοινοί απατεώνες ότι δεν είχαν εντολή για έξοδο από το Ευρώ. Όμως, ακόμη και αυτό να το πάρουμε τοις μετρητοίς, γιατί άραγε δεν είχαν την εντολή; Μήπως γιατί δεν προσπάθησαν ποτέ τόσο σαν αντιπολίτευση όσο ―και κυρίως― σαν κυβέρνηση, όταν ελέγχαν κανάλια και ΜΜΕ, να δείξουν στα λαϊκά στρώματα γιατί είναι καταστροφή η ένταξη μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη; Και μήπως γιατί, αντ’ αυτού, έβγαιναν οι «επαναστάτες διανοούμενοι» του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιοί, Σταθάκηδες, Τσακαλώτοι, Δουζίνες, Βεργόπουλοι, κ.λπ.) να λένε τα ίδια με τα συστημικά κόμματα, δηλαδή, για την Βιβλική καταστροφή που μας περίμενε αν βγαίναμε από την ΕΕ; Εκεί έγκειται όλη η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι δηλαδή στο εάν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από τη παράδοση του λαού στη σφαγή τον Ιούλη του 2015, αλλά στο τι έκανε για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και όπως προσπάθησα να δείξω συστηματικά στο βιβλίο αυτό, εκτός αν θεωρήσουμε κρετίνους το κομματικό επιτελείο του και αυτό των διανοουμένων του ΣΥΡΙΖΑ ―που δεν είναι― όλα αυτά ήταν τμήμα ΣΧΕΔΙΟΥ για να περάσουν τελικά και με τη λαϊκή βούλα την παράδοση του λαού στους σφαγείς του.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την έγκριση του στο τρίτο και εξ ορισμού χειρότερο Μνημόνιο. Εξ ορισμού, γιατί ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ όλες τις καταστροφικές αλλαγές των προηγουμένων μνημονίων και θα στηρίζεται μάλιστα σε αυτές (άνοιγμα και απελευθέρωση αγορών, σχολεία χωρίς δασκάλους, και νοσοκομεία χωρίς γιατρούς από τις συνεχείς περικοπές προσωπικού μέσω πρόωρης συνταξιοδότησης, κ.λπ.). Και όταν αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ εννοώ βέβαια την πλειοψηφία όλων αυτών για τους οποίους πρωταρχικό κριτήριο για τη στάση τους είναι «η Αριστερά στην εξουσία», έστω και αν αυτή η «Αριστερά» δεν έχει καμία σχέση ακόμη και με τις θέσεις του ίδιου κόμματος πριν λίγους μήνες και ―ακόμη χειροτέρα― έστω και αν το νέο Μνημόνιο πέρασε στη Βουλή με τις ψήφους των κομμάτων που μέχρι χθες κατηγορούσε ως συστημικά, αν όχι για προδοτικά, κ.λπ.! Αν όμως όλοι αυτοί είχαν τη παραμικρή πολιτική εντιμότητα, όταν διαπίστωσαν ότι το πρόγραμμα τους ήταν ανεφάρμοστο (αν υποθέσουμε ότι δεν το ήξεραν από πριν –παρόλο που όχι μόνο ο υπογράφων αλλά και το ΚΚΕ κ.ά. από χρόνια δείχναμε), τι πιο έντιμο για έναν μη συμφεροντολόγο και μη αρχολίπαρο, πραγματικό, αριστερό από το να παραιτηθεί; Δηλαδή, γιατί να μην αφήσουν τα μνημονιακά κόμματα να παραδώσουν την εθνική κυριαρχία και επομένως και τα απαράγραπτα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων για τα οποία υποτίθεται αγωνιζόντουσαν, και οι ίδιοι να κατέβουν στα μετερίζια του αγώνα;[4]

Και αναφέρομαι σε παράδοση της εθνικής κυριαρχίας (που άλλωστε ακόμη και έντιμοι φιλελεύθεροι παρατηρητές ―ξένοι βέβαια!― παραδέχονται, όπως ανάφερα στο κεφ. 10), διότι φυσικά δεν έχει καμία σημασία εάν η έδρα του Ταμείου για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας έχει έδρα το Λουξεμβούργο ή την Αθήνα, όταν το «Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων» (όπως χωρίς περιστροφές το ονομάζει η δανειακή συνθήκη) ―το οποίο έχει στόχο «να διατηρεί σημαντικά ελληνικά περιουσιακά στοιχεία και το οποίο θα ρευστοποιεί τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα»― βρίσκεται κάτω από τον άμεσο έλεγχο του ΕΜΣ (του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας).[5] Όπως η Heather Stewart του Observer περιέγραφε σωστά την παράδοση κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας με το τρίτο μνημόνιο:

«η πραγματική τιμή του Μνημονίου δεν είναι απλά τα μέτρα λιτότητας αλλά η παράδοση της κυριαρχίας, η κατάργηση κάθε (Ελληνικού) πολιτικού ελέγχου που σηματοδοτεί το Μνημόνιο και είναι εκπληκτική. Το μνημόνιο κυριολεκτικά βρίθει με ορόσημα και στόχους που πρέπει να πετύχει η κυβέρνηση στην Αθήνα ―μήνα με τον μήνα και χρόνο με τον χρόνο― ενώ δεσμεύεται να υποβάλλει κάθε σημαντική αλλαγή πολιτικής στην εξονυχιστική έρευνα των διεθνών επιτηρητών της».[6]

Ακόμη, αποτελεί άμεση παράδοση της εθνικής κυριαρχίας η ρύθμιση ότι κάθε υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων θα θέτει αυτόματο μηχανισμό σε κίνηση για την κάλυψη της παρέκκλισης, μέσω μείωσης των δημοσίων δαπανών: «Ο διορθωτικός μηχανισμός συνίσταται στην κάλυψη της απόκλισης είτε με περικοπή δαπανών είτε με ανάληψη δράσεων για την ενίσχυση των εσόδων». Και αυτό δεν αποτελεί απλά παράδοση κάθε εθνικής κυριαρχίας, για τη προστασία της οποίας οι μετρ της απάτης Τσίπρες και Φλαμπουράρηδες έχουν το απύθμενο θράσος να μιλούν κιόλας, αλλά και δείχνει το πόσο ασύστολο ψέμα είναι ο ισχυρισμός τους ότι, εάν εκλεγούν αυτοί, δήθεν θα εφαρμόσουν το τρίτο μνημόνιο με ηπιότερο τρόπο, πράγμα που είναι ασύστολο ψέμα και μόνο απόπειρα συνειδητής εξαπάτησης υποκρύπτει.

Και δεν είναι το μόνο ψέμα. Το ίδιο ασύστολα απατηλοί είναι οι δήθεν στόχοι στους οποίους στηρίζεται όλη η προεκλογική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ: πρώτον, ο στόχος της «ανάπτυξης» που υποτίθεται πέτυχε με τις «σκληρές» διαπραγματεύσεις των Τσίπρα-Τσακαλώτου και, δεύτερον, ο στόχος της απομείωσης του δανείου.

Όμως, η μεν «ανάπτυξη» δεν επιτυγχάνεται απλά, όπως υποστηρίζει ο αρχι-απατεώνας Τσίπρας, εξαιτίας της «επιτυχίας» του να μειωθούν τα πλεονάσματα που ζητούσαν οι δανειστές για να ξεπληρώνεται καλύτερα το Χρέος. Ο λόγος που πράγματι οι «εταίροι» μείωσαν τα απαιτούμενα πλεονάσματα στον Προϋπολογισμό δεν ήταν βέβαια η σθεναρή στάση του Τσίπρα (που στον διεθνή Τύπο είναι γνωστός πια για τις κωλοτούμπες του!) αλλά στο ότι θα ήταν τέτοιο το μέγεθος της ύφεσης φέτος και του χρόνου (σε σημαντικό βαθμό εξαιτίας και του τρόπου που επέβαλε capital controls που ρήμαξαν κυριολεκτικά την αγορά), αν τα απαιτούμενα πλεονάσματα ήταν μεγαλύτερα από τα συμφωνηθέντα, που θα επακολουθούσε σίγουρα κοινωνική έκρηξη στην προσπάθεια της μετεκλογικής κυβέρνησης να τα επιτύχει. Και φυσικά, ανάπτυξη με βάση το Τρίτο Μνημόνιο σημαίνει απλά περισσότερο ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου στις ξένες ελίτ, ώστε να εισρεύσουν τα 50 δις Ευρώ στο Ταμείο για την «αξιοποίηση» (δηλαδή την εκποίηση) του κοινωνικού πλούτου, συμπεριλαμβανομένου και του πιθανώς πλούσιου ορυκτού πλούτου στις πολυεθνικές της υπερεθνικής και της Σιωνιστικής ελίτ. Μόνο για το έγκλημα επομένως του ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου, όποιοι το επιχειρήσουν, θα είναι δωσίλογοι για πάντα στον Ελληνικό λαό.

Όσον αφορά την δήθεν ελάφρυνση του Χρέους που υποτίθεται θα επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ (ή όποιος άλλος στην εξουσία), αυτή θα σημαίνει απλώς την επιμήκυνση του (δηλαδή τη διαιώνιση της εξάρτησης του Ελληνικού λαού), με αντάλλαγμα χαμηλότερους τόκους, αφου η Ευρω-ελίτ επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί οποιαδήποτε μείωση του Χρέους. Και αυτό, τη στιγμή που η μόνη βέβαια πραγματική λύση θα ήταν η μη αναγνώριση από εμάς του Χρέους αφού ήταν οι ελίτ που έκαναν (και κυρίως ωφελούνταν από) τα δάνεια και όχι τα λαϊκά στρώματα που είδαν τη παραγωγή μας να συρρικνώνεται και τις δουλειές τους να χάνονται, ενώ οι κυβερνήσεις συνέχιζαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη συντελούμενη οικονομική καταστροφή.

Ωστόσο, η έξοδος από την ΕΕ θα μας έδινε τη δυνατότητα να ασκήσουμε μια πραγματικά εθνική πολιτική, εγκαταλείποντας τους «συμμάχους» μας στο ΝΑΤΟ και αναπτύσσοντας πραγματικές συμμαχικές σχέσεις με τους λαούς που παλεύουν σήμερα για τη δική τους εθνική ανεξαρτησία, όπως ο Ρωσικός. Φυσικά η Ρωσική ηγεσία δεν αποτελείται από κρετίνους για να μας δώσει βοήθεια όταν εμείς δεν διανοούμαστε να φύγουμε από την ΕΕ, (όπως ξεκαθάρισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μόσχα), αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με έμμεση από μέρους τους ενίσχυση της ΕΕ και της Υ/Ε που ήδη βρίσκεται σε ψυχρό ή ημι-θερμό πόλεμο με τη Ρωσία. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε («κατά λάθος»;) ν’ απογοητεύσει τον λαό ακόμη και για τη δυνατότητα αλλαγής των γεωπολιτικών μας σχέσεων που είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον λυσσασμένο πόλεμο που θα μας κήρυσσε η Υ/Ε αν τολμούσαμε να προχωρήσουμε σε ρήξη.

Όμως είναι δυνατή η ρήξη με την ΕΕ; Η απάντηση είναι καταφατική αλλά υπό προϋποθέσεις. Πραγματική ρήξη δηλαδή, προϋποθέτει:

α) πρώτον, προετοιμασία του λαού από καιρό για τον ρόλο της ΕΕ στην Ελληνική καταστροφή,

β) δεύτερον, τεχνική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων, εφόσον βέβαια αποτελεί μαύρη προπαγάνδα αγυρτών ότι η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα αποτελεί καταστροφή όταν υπάρχουν όλες οι λύσεις για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων ―ανάλογες περιπτώσεις άλλωστε υπάρχουν πολλές στην Ιστορία― και

γ) τρίτον, αλλαγή των γεωπολιτικών συσχετισμών ΠΡΙΝ τη ρήξη. Σήμερα καμιά από τις βασικές αυτές προϋποθέσεις δεν ικανοποιείται ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και των «αριστερών» οικονομολόγων και πολιτικάντηδων που τον απαρτίζουν.

Η μόνη επομένως λύση σήμερα είναι η δημιουργία «από τα κάτω» ενός Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση[7] και καλούμε κάθε πατριώτη να συμβάλλει στη δημιουργία τοπικών λαϊκών επιτροπών σε κάθε γωνιά της Ελλάδος για το κτίσιμο αυτού του Μετώπου. Αυτός είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για την έξοδο από την καταστροφή και το σταμάτημα του εξανδραποδισμού μας σαν Λαού. Είναι δύσκολος αγώνας και μακρόχρονος ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ!

16/9/15

 * Το άρθρο αυτό είναι προδημοσίευση από το νεο βιβλίο μου με τον τίτλο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, 2010-2015: Από τα Μνημόνια των συστημικών ΠΑΣΟΚ/ΝΔ στο «αριστερό» Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ (Γόρδιος, Σεπτέμβρης 2015).

[1] Βλ. Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Γόρδιος, 2010).

[2] Η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα έχει μειωθεί σχεδόν κατά 25% από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Με βάση 100 το 1984, ο πραγματικός κατώτατος μισθός είχε πέσει στις 76,7 μονάδες το 2014. Βλ. ΙΝΕ, Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ, Η Ελληνική Οικονομία και η Απασχόληση, Ετήσια Έκθεση 2015, Παράρτημα: Η διαχρονική εξέλιξη των κατώτατων πραγματικών αποδοχών στην Ελλάδα την περίοδο 1984-2014.

[3] Alistair Osborne, “Germany’s tanks are on Greece’s lawn”, The Times (16/6/2015).  Ελληνική μετάφραση: Τα γερμανικά τανκς στην αυλή της Ελλάδας

[4] Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ακόμη χειρότερη περίπτωση «διανοητών» που βρήκαν ευκαιρία, τώρα που πηδούν τα ποντίκια από το καράβι που βουλιάζει, αυτοί να επιδιώξουν να χωθούν μέσα. Πώς αλλιώς άραγε να χαρακτηρίσει κανείς περιπτώσεις σαν του Δουζίνα και του Βεργόπουλου που βρήκαν τη στιγμή να συνωστιστούν για να μπουν στους συνδυασμούς του Μνημονιακού πια ΣΥΡΙΖΑ; Θα έχει άδικο ο μέσος προδομένος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αναγωγές στην «κουτάλα», όχι αναγκαστικά με την οικονομική έννοια (παρόλο που και αυτή δεν είναι ασήμαντη), αλλά με την έννοια της μαζικής κοινωνικής προβολής, από την οποία τώρα βέβαια θα κοπεί κάθε μη Μνημονιακός (εκτός αν είναι εντελώς «ανώδυνος» για το σύστημα) αφού τα μνημονιακά κόμματα θα ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών και επομένως των θέσεων-κλειδιά στα ΜΜΕ και κρατικούς οργανισμούς, κ.λπ.;

[5] Βλ. Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης.

[6] Heather Stewart, “Europe has taken charge of Greece like a television nanny” The Observer (16/8/2015).

[7] Βλ. Έκκληση ΜΕΚΕΑ.