Ιουλίου 30, 2013

Η απάτη της Ευρώδουλης «Αριστεράς» - Τάκης Φωτόπουλος

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 28/7/2013

Ένα σημαντικό στοιχείο στην εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων για τα αίτια της καταστροφής και τον τρόπο διεξόδου από αυτή είναι οι διάφορες «αναλύσεις» που όχι μόνο διαστρεβλώνουν ολοκληρωτικά την πραγματικότητα, αλλά  μεταχειρίζονται και τις τεχνικές των καλογήρων του Ροΐδη. Όπως αυτοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι ώστε να βολεύονται τόσο οι ηθικές τους υποχρεώσεις όσο και οι γαστριμαργικές, σήμερα διάφοροι αναλυτές  βαφτίζουν «ριζοσπαστική» την προσπάθεια εξόδου από την κρίση μέσα στην ΕΕ, βολεύοντας τόσο τις  υποχρεώσεις τους σαν «αριστερών», όσο και τις (αντίστοιχες) γαστριμαργικές. Έτσι, η υπεράσπιση της πεμπτουσίας του κατεστημένου που εκφράζει η ένταξή  μας στην ΕΕ (η οποία μπορεί να δειχθεί ότι είναι η βασική αιτία της σημερινής καταστροφής) βαφτίζεται «ριζοσπαστική αριστερή» στάση, αφήνοντας τον αναγνώστη να μαντέψει ποια είναι άραγε συντηρητική δεξιά στάση, όταν σύσσωμα τα κόμματα εξουσίας που στηρίζουν την κοινοβουλευτική Χούντα χρησιμοποιούν κάθε μορφή οικονομικής και φυσικής βίας για να μην κινδυνεύσει η παραμονή μας στην ΕΕ! Και αυτό, όταν σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, 80% του Λαού δεν εμπιστεύεται την ΕΕ…
Θα άξιζε όμως να θέταμε μερικές καυτές ερωτήσεις στους υποστηρικτές της Ευρώδουλης «Αριστεράς», που κάνουν φανερή την κατάφωρη απόπειρα εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων.
1. Η «ριζοσπαστική» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντίστοιχοι «ριζοσπάστες» οικονομολόγοι που την στηρίζουν διατείνονται ότι θα σταματήσουν την «Κινεζοποίηση» της χώρας, δηλαδή θα καταργήσουν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις που εισήγαγαν οι Μνημονιακές Κοινοβουλευτικές Χούντες. Όμως, η «ελαστικοποίηση» της εργασίας είναι αποτέλεσμα του ανοίγματος και της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας (όπως και του κεφαλαίου και των εμπορευμάτων) που επιβάλλουν οι καταστατικές συνθήκες της ΕΕ (Μάαστριχτ, Λισσαβόνας κ.λπ.). Γι’ αυτό και ελαστικές εργασιακές σχέσεις  έχουν ήδη επιβληθεί σε πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ (Βρετανία, Ολλανδία, Σκανδιναβικές κ.λπ.), ενώ στις υπόλοιπες είναι θέμα χρόνου η εισαγωγή τους, αφού όλα τα κόμματα εξουσίας προσυπογράφουν το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών. Ερώτηση: Πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλει κοινωνικούς ελέγχους για την προστασία των εργαζομένων μέσα στην ΕΕ, αφού, ακόμη και αν... καταργούσε τα Μνημόνια, η ελαστικοποίηση επιβάλλεται από τις καταστατικές συνθήκες;
2. Οι Ευρώδουλοι «ριζοσπάστες» χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την μαζική ανεργία. Όμως, η ανεργία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας, αλλά και των σημερινών τεχνολογικών μεταβολών (γι’ αυτό και χώρες με υγιή ανάπτυξη, όπως η Γερμανία, δεν έχουν αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης), αλλά και της προτίμησης των υπερεθνικών επενδυτών για  χώρες με ακόμη πιο φθηνό εργατικό δυναμικό από την Ελλάδα (Βουλγαρία, Ινδία, Κίνα κ.λπ.) Ερώτηση:  Πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην ΕΕ θα επιτύχει δραστική μείωση της ανεργίας, έστω στα προ-μνημονιακά επίπεδα (8-9% περίπου); Με προπολεμικά προγράμματα …Ρούζβελτ που δεν έχουν σχέση με μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπως προτείνουν κάποιοι Ευρώδουλοι, ή με αναδιανομή των πλεονασμάτων μέσα στην ΕΕ, λες και είμαστε κάποια Πολιτεία των ΗΠΑ; Ή μήπως με μαζική ταχύρρυθμη ανάπτυξη Κινεζικού τύπου, που και αυτή θα απαιτούσε δεκαετίες για το ξερίζωμα της μαζικής ανεργίας;
3. Οι Ευρώδουλοι «ριζοσπάστες» οδύρονται για τις μαζικές απολύσεις που ήδη άρχισαν, το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και Παν. Σχολών (στο πλαίσιο των δραστικών περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες Υγείας και Εκπαίδευσης), καθώς και για το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων και την συνακόλουθη φτωχοποίηση. Ερώτηση: Είναι δυνατή μέσα στην ΕΕ η ακύρωση των μνημονιακών συνθηκών χωρίς ολοκληρωτική διαγραφή του Χρέους (την οποία ήδη «ξέχασε» η «ριζοσπαστική» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ); Πώς ακριβώς, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ακύρωση όλων των μνημονιακων συνθηκών και εφαρμοστικών νόμων, (όλα αυτά μέσα στην ΕΕ!), θα επαναφέρει όλους τους απολυμένους από τη Χούντα, καθώς και τις κοινωνικές δαπάνες, μισθούς και συντάξεις στα προ-μνημονιακά επίπεδα, ενώ συγχρόνως θα διατηρεί πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα; Σημειωτέον ότι το πλεόνασμα αυτό (που επιτεύχθηκε με τις γνωστές «σφαγές») παίρνουν δεδομένο  στους υπολογισμούς τους οι οικονομικοί «εγκέφαλοι» του ΣΥΡΙΖΑ!
4. Προγραμματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι υποστηρίζει την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, την κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων κ.λπ. Δεν είδαμε όμως το «ριζοσπαστικό» ηγετικό ρεύμα να καταδικάζει τη σφαγή του λαού της Λιβύης, αλλά αντίθετα υποστήριζε, όπως βέβαια και η ΕΕ από όπου παίρνει την...έμπνευση του, τους ΝΑΤΟϊκούς εγκληματίες αντάρτες και έμμεσα τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς, και το ίδιο κάνει τώρα και με τους αντίστοιχους Σύριους. Ούτε το είδαμε να καταδικάζει την άθλια ΕΕ, που μόλις κατέταξε στις τρομοκρατικές οργανώσεις το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Χεζμπολλά. Ερώτηση: Πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα επιτύχει την πολιτική αυτοδυναμία, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Και, γενικότερα, πώς ακριβώς θα επιτύχει την οικονομική αυτοδυναμία και την παραγωγική αναδιάρθρωση που επικαλείται, μέσα στην ΕΕ των «4 ελευθεριών», και αφού θα έχει ξεπουληθεί στο μεταξύ ο κοινωνικός μας πλούτος ―εκτός αν ακυρώσει και όλες τις μετά-μνημονιακές ιδιωτικοποιήσεις! Δεν έχουν λοιπόν άδικο οι Τάιμς της Νέας Υόρκης (η ναυαρχίδα της υπερεθνικής ελίτ), όταν δημοσίευαν άρθρο (23/6/2013), με τίτλο «ΜΟΝΟ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»...

Ιουλίου 24, 2013

Προς νέα χρεοκοπία η Αργεντινή



Μία σημερινή εξέλιξη την οποία αναδημοσιεύω από το Τhe Press Project που επιβεβαιώνει την άποψη ότι δεν είναι δυνατή καμία απεξάρτηση των εθνικών οικονομιών από τους "δανειστές",  αν δεν υπάρξουν πραγματικές ρήξεις με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (ΝΠ) και τους μηχανισμούς που την προωθούν (ΔΝΤ, ΕΕ, ΠΟΕ κ.α.). Όσους παραμυθιάζουν το λαό ότι μπορεί η χώρα μας να βγει από την κρίση και να ανακτήσει την ανεξαρτησία της, πλήρως ή... ολίγον ενσωματωμένη στη ΝΠ, τέτοιες εξελίξεις τους εκθέτουν καθημερινά. Οι αντίστοιχες επιλογές της αστικής τάξης στην Αργεντινή δε δικαιώνουν την  πολιτική της.. μερικής ενσωμάτωσης στο νόμο των "αγορών". Μόνο η μονομερής διαγραφή των χρεών των εξαρτημένων χωρών - προτεκτοράτων και όχι φυσικά η "χρεολογία" μπορεί να σταματήσει την καταστροφή.

Libertad


"Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, απέσυρε την πρόταση για στήριξη της Αργεντινής στη δικαστική διαμάχη σχετικά με το αναδιαρθρωμένο χρέος της χώρας, επικαλούμενη αντιδράσεις από τις ΗΠΑ


Όπως μεταδίδει το Business Insider, μετά την ανακοίνωση του ΔΝΤ τα ομόλογα της Αργεντινής πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη πτώση των τελευταίων πέντε μηνών.
Σημειώνεται ότι τρεις μέρες νωρίτερα η Λαγκάρντ είχε δηλώσει πως τάχθηκε υπέρ της αποστολής θετικής έκθεσης για την Αργεντινή στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έκρινε ότι η Αργεντινή θα πρέπει να συμπεριφερθεί απέναντι στους πιστωτές της την εποχή της οικονομικής της χρεοκοπίας, τον Δεκέμβρη του 2001, όπως και στους σημερινούς. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πληρώσει κανονικά τα δάνεια που είχε λάβει, όταν χρεοκόπησε, για το 93% των οποίων είχε εφαρμοστεί «γενναίο» κούρεμα.
Το κράτος της Λατινικής Αμερικής ισχυρίζεται ότι το ομοσπονδιακό δικαστήριο εφέσεων στη Νέα Υόρκη έσφαλε όταν αποφάσισε τον Οκτώβριο ότι όσοι έχουν επενδύσει στο αναδιαρθρωμένο χρέος της χώρας δεν μπορούν να πληρωθούν μέχρι να αποζημιωθούν και οι επενδυτές ομολόγων που δεν συμμετείχαν στην αναδιάρθρωση του 2001, όπως η Elliot Management και η NML Capital. 
"Η σύσταση της γενικής διευθύντριας βασίστηκε στην στήριξη από τις ΗΠΑ, καθώς δεν θα ήταν φρόνιμο για το ΔΝΤ να καταθέσει την έκθεση χωρίς αυτή την στήριξη" ανέφερε σε ανακοίνωση του το ΔΝΤ σήμερα.
"Το Ταμείο παραμένει εξαιρετικά ανήσυχο για τις ευρύτερες συστημικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η απόφαση του δικαστηρίου στην διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους" επισημαίνεται στην ανακοίνωση.

Τι μεταδίδει το Dow Jones Newswires
Το ΔΝΤ ανακοίνωσε την Τρίτη ότι δεν είναι έτοιμο να στηρίξει την Αργεντινή στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στη νομική της διαμάχη με hedge funds που δεν αποδέχτηκαν την αναδιάρθρωση των ομολόγων της.
H επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, αποφάσισε να αποσύρει τη σύστασή της προς το ταμείο για την υποβολή «φιλικής ενημέρωσης» στο Ανώτατο Δικαστήριο έπειτα από την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ να μην υποβάλει, σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, τη δική του ενημέρωση που θα στηρίζει την Αργεντινή.
«Η σύσταση της γενικής διευθύντριας βασίστηκε στη στήριξη των ΗΠΑ,» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΔΝΤ, προσθέτοντας ωστόσο πως παραμένει βαθιά ανήσυχο για τις ευρύτερες συνέπειες που θα έχει η δικαστική απόφαση για τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης των χρεών γενικότερα.
Από τη μεριά του το υπουργείο Οικονομικών σε ανακοίνωσή του σημειώνει πως, με δεδομένη την απόφαση των ΗΠΑ, κατά τη συνηθισμένη πρακτική, να μην υποβάλουν τη δική τους ενημέρωση, δεν θα ήταν σωστό να κάνει τέτοιο το ΔΝΤ σε αυτή τη χρονική στιγμή.
«Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ακράδαντα πως η απόφαση του Εφετικού Δικαστηρίου θα υπονομεύσει την ευταξία και την προβλεψιμότητα της διαδικασίας αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών,» αναφέρει στην ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών.
Εκπρόσωπος του υπουργείου δήλωσε πως οι ΗΠΑ είναι ακόμα ανοιχτές στο υποβάλουν μία ενημέρωση εάν το δικαστήριο τη ζητήσει, κάτι που σύμφωνα με νομικούς είναι πολύ πιθανό να γίνει όταν ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης.
Εκτίναξη των spreads

Η απόδοση στο ομόλογο της Αργεντινής με ωρίμανση το 2033 καταγράφει την Τετάρτη άνοδο 44 μονάδων βάσης ή 0,44%, στο 14,06%, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg.

Η τιμή του ομολόγου υποχωρεί 2 σεντς στο δολάριο, στα 63,75 σεντς, η μεγαλύτερη πτώση από τις 28 Φεβρουαρίου.
Το spread της απόδοσης των ομολόγων της Αργεντινής με τα ομόλογα των ΗΠΑ εκτινάχτηκε 23 μονάδες βάσης, στο 10,48%. "

Σημ: Οι σύνδεσμοι στο κείμενο έχουν προστεθεί από τη συντακτική ομάδα του The Press Project

Ιουλίου 23, 2013

Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών

Του Γιώργου Σταματόπουλου*

Από την κατακλείδα αναγνώστη στην «Εφ.Συν.», χθες: «Δεν θα ξαναπάω να δω τον Σαββόπουλο. Τον γλυκανάλατο, αστό, μουσικό των μεγαλοεπιχειρηματιών». Σπάραγμα από επιστολή αναγνώστριας (11/7/2013): «Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι δέχτηκα την πρόσκληση», δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Και το σχόλιό της: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας». Πάντα καίριοι οι αναγνώστες. Σε ό,τι αφορά τον Σαββόπουλο έχουν γραφεί πολλά, θετικά και αρνητικά. Το μόνο που θυμάμαι είναι η έκφραση της αγαπημένης φιλολόγου, όταν τον υπερασπιζόμουν με μανία πριν από τριάντα χρόνια: Σαχλαμαράκιας είναι, μου έλεγε, και με παρότρυνε να ασχοληθώ με αυτούς που πονούσαν την Αριστερά, τον Μπερτολούτσι λόγου χάριν. Πού να ακούσω εγώ (όπως και κάθε νέος, που νομίζει ότι τα ξέρει όλα…). Δεν συμμερίζομαι τον χαρακτηρισμό της, αλλά δεν μου είναι και τόσο ξένος, πλέον, στο κοσμοείδωλό μου (όποιο κι αν είναι αυτό).


Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στους τραγουδοποιούς που κομπάζουν για την αντιεξουσιαστική – εναλλακτική τους, τάχα, στάση και συμπεριφορά στον χώρο δημιουργίας τους, εν προκειμένω στους Μαχαιρίτσα, Σταρόβα, Στόκα, που τραγούδησαν για τους εφοπλιστές την ώρα που οι κύριοι αυτοί εφοπλιστές είχαν επιβάλει καθεστώς τρομοκρατίας στο νησάκι της Σχοινούσας, απαγορεύοντας την κίνηση ανθρώπων και οχημάτων προκειμένου να μην εμποδιστεί η κίνηση των καλεσμένων στον γάμο βλασταριών τους. Πώς ανέχτηκαν οι μουσικοί της αμφισβήτησης τη φασιστική συμπεριφορά των κολαούζων των εφοπλιστών;

Αλλά το ερώτημα πρέπει να τεθεί ως εξής: Ξέφυγαν ποτέ τους από τις Σειρήνες της καπιταλιστικής επιτυχίας, του πλουτισμού εις βάρος άλλων, της καθιέρωσής τους ως περσόνων και μόνον της συμπαθητικής τηλοψίας;

Το ερώτημα, βεβαίως, αφορά όλους εκείνους οι οποίοι διακονούν δήθεν τον λόγο και την τέχνη, και μάλιστα την πρώτιστη μορφή αυτών, τη μουσική. Είναι δικαίωμά τους να τραγουδάνε για το κεφάλαιο και την ανήθικη στάση όσων υπηρετούν τούτο το κεφάλαιο· είναι ελεύθεροι να επιλέγουν πώς θα κάνουν καμιά αρπαχτή, να τα «κονομήσουν», εντάξει, ας μη βγαίνουν όμως στην αγορά και να καταγγέλλουν τα μνημόνια και την κυβερνητική αυθαιρεσία και καταστολή όταν το είναι τους βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση στην άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.

Δισέλιδες συνεντεύξεις στις εφημερίδες, και στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, προσκλήσεις από δήμους για «αρπαχτές» εμφανίσεις εντός θέρους, αναγνώριση από συμπλεγματικούς νεαρούς δημοσιογράφους, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ε, πώς να μην καβαλήσουν καλάμι; Αλλά το έργο τους υποτίθεται δεν έχει σχέση με καλάμια.

Τότε, τι; Τίποτε. Απλώς, αυτοί είναι. Βολεψάκηδες, ολίγιστοι καίτοι ταλαντούχοι. Αλλά, άλλο πράγμα το ταλέντο και άλλο η κοινωνική συνείδηση. Βεβαίως, θα “πρεπε να ντρέπονται. Αλλά ποιος ξέρει, πλέον, τι σημαίνει αιδώς, τι σημαίνει έρως, τι σημαίνει αξιοπρέπεια.

gstamatopoulos@efsyn.gr

*Το άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου δημοσιεύθηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στις 19/07/13

Η υποτιθέμενη "ήττα" της Monsanto στην Ευρώπη



Διαδόθηκε αρκετά την περασμένη εβδομάδα η είδηση ότι η πολυεθνική εταιρεία της χημικής αγροτικής βιομηχανίας Monsanto ανακοίνωσε ότι θα αποσύρει τις 3 από τις 4 αιτήσεις χορήγησης αδειών για την καλλιέργεια "γενετικά βελτιωμένων (σημ: τροποποιημένων για την ακρίβεια - ΓΤΟ) αγροτικών προϊόντων" που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφορούσαν νέες ποικιλίες καλαμποκιού (εκτός του MON 810 που ήδη διαθέτει στην ευρωπαϊκή αγορά), τεύτλων και φασολιών σόγιας.
Πολλοί χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (μεταξύ αυτών και φίλοι) παρασύρθηκαν τόσο από τους βαρύγδουπους παραπλανητικούς τίτλους (βλ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), όσο και από "δειλές" απόπειρες πίστωσης της νίκης αυτής στους "λαούς της Ευρώπης" (βλ. naftemporiki.gr). Γενναιόδωρες οι φιλοφρονήσεις τύπου  "Μου αρέσει" έδωσαν και πήραν...

Η "είδηση" πλέον είχε διαδοθεί ταχύτατα! 
Παρ' όλα αυτά δεν είναι τόσο αληθινή και την πραγματική είδηση τα δημοσιεύματα την παρουσιάζουν ως παραλειπόμενο: το γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι ΜΟΝ 810) που που αφορά την 4η από τις αιτήσεις θα συνεχίζει να φυτεύεται στους ευρωπαϊκούς αγρούς, κυρίως αυτούς της Ιβηρικής χερσονήσου (Ισπανία και κατά δεύτερο λόγο Πορτογαλία).

Και όχι μόνο αυτό: τις επόμενες εβδομάδες πρόκειται να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η εισαγωγή ΓΤΟ καλαμποκιού που παράγει η SmartStax, κοινό "επίτευγμα" της συνεργασίας της Monsanto με την Dow Agro Sciences (βλ. Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ), κάτι που στα περισσότερα δημοσίιεύματα, αναρτήσεις κλπ, δεν αναφέρεται.

Άρα η Monsanto όχι μόνο κάνει πίσω αλλά βάζει και δεύτερο προϊόν στην ευρωπαϊκή αγορά, εισάγοντας παράλληλα την DOW στο ευρω - ενωσιακό γίγνεσθαι των ΓΤΟ. (Σήμερα εκτός του καλαμποκιού MON 810 της Μonsanto ο μόνος άλλος ΓΤΟ που καλλιεργείται επίσημα στην Ευρώπη είναι η πατάτα Amflora της γερμανικής προέλευσης πολυεθνικής BASF). Παγιώνει τη θέση της στην ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία με επιχειρηματικούς ελιγμούς  "επικοινωνιακής" δράσης , εξασφαλίζοντας την αύξηση των παχυλών της κερδών και στην Ευρώπη.

Για όσους παρασύρθηκαν ίσως είναι μια ευκαιρία να καταλάβουν ότι μία προσεκτικότερη ανάγνωση τις περισσότερες φορές  χρειάζεται.

Για τους δημοσιογράφους που έχουν απολέσει κάθε αναστολή πραγματικής και ανεξάρτητης ενημέρωσης, προσφέροντας πιστές υπηρεσίες στις ελίτ της οικονομικής εξουσίας και τους πολυεθνικούς βιομηχανικούς κολοσσούς είναι άλλη μία τρανή απόδειξη της κατευθυνόμενης ενημέρωσης που τόσο... απλόχερα εκπορεύεται από κέντρα παραπληροφόρησης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Με κάθε τρόπο πρέπει να   πειστεί η "κοινή γνώμη" ότι με κάποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή Ένωση ανθίσταται στη διάδοση των ΓΤΟ. Καμία διαφορετική (κριτική) προσέγγιση για τα γεγονότα, καμία συμβολή των δημοσιογράφων στο δημόσιο συμφέρον, καμία ανάδειξη των πραγματικών διαστάσεων του θέματος: η ΕΕ όχι μόνο μειώνει τη διοχέτευση στην εσωτερική αγορά των ΓΤ υβριδίων της αλλά πρόκειται να επιτρέψει τη διάθεση νέων μεταλλαγμένων σπόρων καλαμποκιού (SmartStax).

Άραγε πόσες άλλες τέτοιες "νίκες" σκοπεύουν τα παραπάνω κέντρα να.. αναγγείλουν στους "λαούς της Ευρώπης";

Ιουλίου 21, 2013

Πρωτοβουλία για ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης: Οι εξεγέρσεις και η πάλη για Παλλαϊκά Μέτωπα Αυτοδύναμων Οικονομιών


Από τις Εξεγέρσεις και τις …«Εξεγέρσεις» στην επιτακτική ανάγκη πάλης για Παλλαϊκά Μέτωπα Αυτοδύναμων Οικονομιών

Παλεύουμε για την ανάδειξη Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου


konstantinoupoliΣήμερα γίνεται παντού λόγος για τις αυθόρμητες, βασικά, εξεγέρσεις που ξέσπασαν πρόσφατα, από την Τουρκία, ως τη Βραζιλία και τώρα την Αίγυπτο, τις οποίες κάποιοι «υπερ-επαναστάτες» αναλυτές ή και κονδυλοφόροι του κατεστημένου, τις παρουσιάζουν ακόμα και ως επαναστάσεις! Όμως τόσο η πρώτη Αραβική «Άνοιξη» όσο και η σημερινή «Δεύτερη» που επεκτάθηκε σε «Τουρκική Άνοιξη» και «Βραζιλιανική Άνοιξη», μετατρέπονται σε «Χειμώνες» για τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα, που συνθλίβονται κάτω από τον ζυγό της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Σε ό,τι αφορά δε τις προσχεδιασμένες από την Υπερεθνική Ελίτ ένοπλες «εξεγέρσεις» σε Λιβύη και Συρία, που με τη βοήθεια «εξεγερμένων» και μισθοφόρων που καλούσαν το ΝΑΤΟ σε βοήθεια τους (και τους οποίους οι ποικιλώνυμοι «αριστεροί» της Παγκοσμιοποίησης ανέδειξαν σε Επαναστάτες!), μετατρέποντας τις χώρες αυτές σε απέραντα πεδία σφαγής δεκάδων χιλιάδων λαού και εμφυλίων πολέμων, τα λόγια είναι περιττά καθώς ακόμη και δυτικές ΜΚΟ έχουν καταδείξει εδώ και καιρό τι είδους «Άνοιξη» επέφεραν…
Έτσι, παρόλη τη λαϊκή και αρκετά αυθόρμητη συμμετοχή στις περιπτώσεις των εξεγέρσεων που έγιναν ενάντια σε πελατειακά καθεστώτα (σε αντιδιαστολή με τα μη-πελατειακά της Λιβύης και Συρίας), μπορεί να δειχτεί ότι κατά την πρώτη μεν «Αραβική Άνοιξη» και συγκεκριμένα σε Αίγυπτο και Τυνησία, η Υπερεθνική Ελίτ είχε προετοιμάσει από πριν το έδαφος σε τεχνικό και οργανωτικό επίπεδο για τη χειραγώγηση των εξεγέρσεων προς ανώδυνες κατευθύνσεις (βλ. π.χ. την ομιλία Ομπάμα το 2008 όπου περιέγραφε εύγλωττα τη νέα στρατηγική «εκδημοκρατισμού» στη Μ. Ανατολή). Αυτό έγινε σε συνεργασία τόσο με τα διεθνή ΜΜΕ (δυτικά- BBC, CNN κλπ, όσο και Αραβικά – Al Jazeera, Al Arabiya κλπ.), όσο και με τα όργανα της διεθνούς εκφυλισμένης «Αριστεράς» (Guardian, Le Monde κλπ.), καθώς και με την καταλυτική βοήθεια των social media (Facebook, Twitter), τα οποία καλούσαν σε μαζική κινητοποίηση τον λαό που «έβραζε» από κάτω. Δεκάδες νέοι λογαριασμοί στο Facebook και το Twitter, πολλές φορές με «έτοιμους» 1000άδες «ακόλουθους», οι οποίοι δημιουργήθηκαν στα κοινωνικά ηλεκτρονικά μέσα, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα με τη βοήθεια και μυστικών υπηρεσιών της Δύσης, καθώς και από σκιώδεις Αραβικές «Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», που πολλές φορές αποτελούνταν από…1 ή 2 άτομα –συνήθως αυτό-εξόριστους φιλο-δυτικούς «ακτιβιστές», που είχαν την έδρα τους πάλι στη Δύση (!)--, καπέλωσαν τα κινήματα αυτά με ανώδυνα και «πιασάρικα» αιτήματα («Να πέσει» ο Μουμπάρακ ή ο Μπεν Άλι κτλ.)!
Σε ό,τι αφορά τις σημερινές εξεγέρσεις στην Τουρκία, Βραζιλία και Αίγυπτο, το κοινό στοιχείο που τις συνδέει είναι η πιο αυθόρμητη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα ενάντια σε άκρως συντηρητικά και υποτελή καθεστώτα, που είχαν ως βασικό αίτιο την εξαθλίωση που επέβαλλαν οι άγριες πολιτικές της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης που ακολουθούν. Αυτά τα στοιχεία δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα και οδήγησαν σε επιθέσεις των εξεγερμένων όχι μόνο ενάντια σε κυβερνητικούς στόχους, αλλά (π.χ. στη Βραζιλία) και κατά συμβόλων του διεθνοποιημένου συστήματος – τράπεζες, πολυεθνικές εταιρίες κτλ..
Όμως, η συμμετοχή ενός ετερόκλιτου «πλήθους» που αποτελείτο από τα συνθλιβόμενα κάτω από την παγκοσμιοποίηση και την αστυνομική βία του καθεστώτος Μουμπάρακ λαϊκά στρώματα, μέχρι τα πιο πολιτικά συνειδητοποιημένα (ριζοσπάστες σοσιαλιστές, Νασερικοί κ.λπ.), και από τη μεσαία τάξη και τα αστικά στρώματα που εξέφραζαν οι ΜΚΟ και η «νεολαία τoυ Facebook», μέχρι την εργατική τάξη και τους Ισλαμιστές, σε συνδυασμό με την καταλυτική αοριστία των στόχων των ριζοσπαστικών τμημάτων και τηνενεργότερη παρουσία των συντηρητικότερων αστικών και μεσαίων στρωμάτων, έκαναν προδιαγεγραμμένη την αποτυχημένη πορεία των εξεγέρσεων. Έτσι, τα στρώματα αυτά, έχοντας ισχυρότερα μέσα επικοινωνίας (π.χ. social media, εφημερίδες, ίντερνετ κλπ.) αλλά και ελεύθερο χρόνο, πάλευαν, σε συνεργασία με την ντόπια και διεθνή εκφυλισμένη «Αριστερά», απλά για να «φύγει» ο Μουμπάρακ ή ο Μπεν Άλι, και σήμερα ο Μόρσι ή ο Ερντογάν, καθώς και για δικαιώματα (πολλές φορές με «αντικαπιταλιστική» ή «αναρχική» σάλτσα). Τα στοιχεία αυτά οδήγησαν και σε αυτές τις περιπτώσεις σε αποτυχία, με συνέπεια τόσο η δεύτερη «Αραβική Άνοιξη», όσο και η Τουρκική και η Βραζιλιάνικη, να μετατρέπονται γρήγορα σε «Χειμώνες» που φαίνεται θα ρίξουν στην απογοήτευση και νέες περιπέτειες τους λαούς αυτών των πελατειακών χωρών.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, το αρχικό «τσουνάμι» της πλατείας Ταχρίρ έχει πλέον εκφυλιστεί και η κυβέρνηση τώρα το μόνο που βασικά συζητάει είναι απλά το αίτημα να μη γίνει το…πάρκο που ήταν η αφορμή της εκεί εξέγερσης! Στην περίπτωση της πιο μαχητικής Βραζιλιάνικης εξέγερσης, η ντόπια «Αριστερή Κυβέρνηση» της συμφοράς, (πρώην) αγαπημένο «εξωτικό πρότυπο» για τη δική μας «Αριστερή Κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ και των παραμάγαζων του, απλά προχώρησε σε κάποιες μικρο-μεταρρυθμίσεις.
Τέλος στην Αίγυπτο, η υποτελής στην Υπερεθνική Ελίτ και, άκρως συντηρητική, Μουσουλμανική Αδελφότητα που επιβλήθηκε μετά την πρώτη αποτυχημένη εξέγερση, με τη καθοριστική συμβολή για άλλη μια φορά του ελεγχόμενου από τη Δύση στρατού που πραγματοποίησε ένα «μαλακό πραξικόπημα», συναίνεσε κάτω από τη λαϊκή πίεση εναντίον του συντηρητικού καθεστώτος Μόρσι, στην πιθανά προσωρινή της αντικατάσταση από μια συμμαχία αδίστακτων καρπαζοεισπρακτόρων της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως ο Ελ Μπαραντέι και ο Μούσσα. Ήδη μόλις προχτες ο Ελ Μπαραντέι, ανδρείκελο της Υπερεθνικής Ελίτ που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επέμβαση της στο Ιράκ, αναδείχτηκε σε Αντιπρόεδρο της «μεταβατικής» κυβέρνησης στην Αίγυπτο. Σήμερα στη χειμαζόμενη χώρα τα πράγματα δείχνουν ότι λόγω αυτών των μεθοδεύσεων της υπερεθνικής ελίτ και των ντόπιων οργάνων της, ο λαός οδηγείται σε μια νέα εστία εμφυλίου πολέμου στον Αραβικό χώρο. Όλες λοιπόν οι εκφάνσεις των εξεγέρσεων ενάντια σε πελατειακά καθεστώτα ήταν συμβατές με τη στρατηγική του γενικότερου «εκδημοκρατισμού» που έχει επιλέξει τα τελευταία μόλις χρόνια η Υπερεθνική Ελίτ για τη Μ. Ανατολή σε συνεργασία με τους «καταλληλότερους» ντόπιους εγκάθετους της, ακόμα και αν αυτή η στρατηγική οδηγεί ακόμα και σε μη αναμενόμενες εστίες έντασης, που κάθε άλλο παρά την απειλούν.
Στις μη-πελατειακές χώρες από την άλλη της Λιβύης και της Συρίας, έγιναν (και στη Συρία είναι σε εξέλιξη) ένοπλες «εξεγέρσεις», που όπως μπορεί να δειχτεί είχαν προσχεδιαστεί από την Υπερεθνική Ελίτ, σε συνεργασία με τον Σιωνιστικό της βραχίονα, τη Σιωνιστική/Ισραηλινή Ελίτ. Τάγματα θανάτου, εκπαιδευμένα και πολλές φορές καθοδηγούμενα από Δυτικούς πράκτορες, εισέβαλλαν στις χώρες αυτές, προερχόμενα κυρίως από τα σατραπικά καθεστώτα του Κόλπου (κυρίως Κατάρ) και τη Σαουδική Αραβία. Τα τάγματα θανάτου αυτά είχαν εκπαιδευτεί, όπως έχει αποκαλυφθεί, σε δυτικές βάσεις (όπως στο ..Κόσοβο), και συνεργάστηκαν με τα πιο αντιδραστικά τμήματα (αστικά ή ακραία ισλαμοφασιστικά στοιχεία) του πληθυσμού (π.χ. στη Λιβύη), με στόχο την ανατροπή γενικά λαοπρόβλητων καθεστώτων που είχαν προέλθει από εθνο-απελευθερωτικά ή σοσιαλιστικά κινήματα όπως το Μπααθικό. Τα καθεστώτα λοιπόν αυτά ήταν μη-πελατειακά, σε αντίθεση με τα όσα διαστρεβλωμένα παρουσιάζουν ως «επιχειρήματα» διάφοροι «Μαρξιστές» της συμφοράς με βάση απλά τις ευκαιριακές συμμαχίες που έκαναν με κάποιες Δυτικές ελίτ οι Καντάφι-Άσαντ. Στη δε «εξέγερση» στη Συρία, παρότι στην αρχή συμμετείχαν σε λαϊκές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος διάφοροι καλοπροαίρετοι φιλελεύθεροι, αριστεροί κ.λπ., μπορεί να τεκμηριωθεί ότι σύντομα παρείσφρησαν διάφοροι ένοπλοι «διαδηλωτές», οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν όχι μόνο μέλη των σωμάτων ασφαλείας αλλά και άλλους διαδηλωτές, δίνοντας το έναυσμα για την, και εκεί, προσχεδιασμένη από την Υπερεθνική Ελίτ ένοπλη εξέγερση, που έχει πάρει τη μορφή ενός πολυετούς αιματηρού εμφυλίου. Με θύμα για άλλη μια φορά τον λαό της Συρίας που στην πλειονότητα του στηρίζει το καθεστώς κατά των ξένων εισβολέων και των ένοπλων μισθοφόρων τους.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ «ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ» ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΩΝ ΠΑΛΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ
Το κοινό στοιχείο όλων των εξεγέρσεων και «εξεγέρσεων»  των τελευταίων 40 χρόνων, τόσο σε εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα (Δεκέμβρης ’08, Φλεβάρης 2012 κλπ.) είναι η αποτυχημένη ή και αντιδραστική τους πορεία και έκβαση. Και αυτό γιατί η έλλειψη ενός σαφούς προγράμματος με συγκεκριμένους Στόχους κατά της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, η οποία μετατρέπει σε άθυρμα εκατομμύρια λαού στις αδίστακτες επιδιώξεις της Νέας Διεθνούς Τάξης και της Υπερεθνικής Ελίτ, κάνει τις εξεγέρσεις τέτοιου τύπου σήμερα ανίκανες να επιφέρουν την παραμικρή ουσιαστική βελτίωση προς όφελος των λαών του Νότου αλλά και του Βορρά (βλ. π.χ. τις πρόσφατες εξεγέρσεις στη Γαλλία ή στη Βρετανία). Η συμμετοχή ενός ετερόκλιτου «πλήθους» στις εξεγέρσεις αυτές, από τα λαϊκά μέχρι τα πιο συνειδητοποιημένα ριζοσπαστικά στρώματα μέχρι μεσαία στρώματα που έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν καθοριστικά την «κοινή γνώμη», όταν συνδυάζεται με την πλήρη απουσία ενός συγκεκριμένου και σαφούς λαϊκού προγράμματος για την αποτίναξη των ντόπιων οργάνων της Υπερεθνικής Ελίτ και την έξοδο από την Παγκοσμιοποίηση (όπως αυτό ενός Παλλαϊκού Μετώπου για την Κοινωνική-Εθνική Απελευθέρωση που προτείνουμε), τις οδηγεί μαθηματικά σε αποτυχία ή ακόμη και σε αντιδραστικές εξελίξεις. Η διείσδυση και επικράτηση με διάφορες μεθοδεύσεις, ανώδυνων μεταμοντέρνων «προταγμάτων» από την Αριστερά της Παγκοσμιοποίησης που παρουσιάζονται με «αμεσοδημοκρατικό» ή επαναστατικό προσωπείο (όπως φάνηκε περίτρανα με τους «Αγανακτισμένους»), αλλά και η κτηνώδης Τεχνολογία της Βίας που διαθέτουν οι κατά τόπους Στρατοί Εσωτερικής Κατοχής της Υπερεθνικής Ελίτ, κάνουν αδύνατη κάθε ουσιαστική αποτίναξη των ντόπιων και ξένων ελίτ που εφαρμόζουν Οικονομική (π.χ. Ελλάδα) ή Στρατιωτική Κατοχή (π.χ. Αίγυπτος).
 Με βάση λοιπόν την πρόσφατη εμπειρία –Από την Αργεντινή, μέχρι τη Βραζιλία και την Αίγυπτο-- είναι πλέον αδύνατον μέσα στα πλαίσια της Νέας Διεθνούς Τάξης που επέβαλλε η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και η καθολίκευση του συστήματος της Αντιπροσωπευτικής «Δημοκρατίας», να επέλθουν πραγματικά ριζοσπαστικές αλλαγές και να αποτιναχθεί η Νέα Διεθνής Τάξη που αναδύθηκε πριν 30 χρόνια περίπου.  Και αυτό, πόσο μάλλον όταν ακόμα και εξεγέρσεις με πολύ υψηλότερο επίπεδο συνειδητοποίησης, και σε εποχές όπου υπήρχε πολύ ισχυρός ο αντισυστημικός υποκειμενικός παράγοντας, όπως αυτή του Μάη του 68, όχι μόνο απέτυχαν, αλλά μάλιστα προσέφεραν και διαστρεβλωμένα θεωρητικά επιχειρήματα στην Υπερεθνική Ελίτ  περί της σημασίας του «ατομικού» και των Ατομικών δικαιωμάτων, συμβάλλοντας στη σημερινή επικράτηση της Ιδεολογίας των Δικαιωμάτων έναντι κάθε άλλης αξίας. Αυτή είναι και η βασική Ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης και χρησιμοποιείται σήμερα τόσο για τους Στρατιωτικούς Πολέμους (με τη βοήθεια εισαγόμενων μισθοφόρων και «επαναστατών» που καλούν το ΝΑΤΟ, όπως στη Λιβύη και τη Συρία), αλλά και για τους ακόμα περισσότερους Οικονομικούς Πολέμους της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως αυτοί που λαμβάνουν χώρα στον Ευρωπαϊκό Νότο (π.χ. το δικαίωμα της ιδιοκτησίας των τοκογλύφων-δανειστών).
Σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία, προβάλλει ως μοναδική λαϊκή λύση για τον λαό της κάθε χώρας η πάλη για τη ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη και τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση που την ανέδειξε, (η οποία στη χώρα μας εκφράζεται κυρίως μέσα από την ΕΕ αλλά και τον ΠΟΕ κλπ), μέσα από Λαϊκά Μέτωπα για Αυτοδύναμες Οικονομίες. Παλεύουμε λοιπόν σε κάθε χώρα για τη δημιουργία ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, μέσα από το χτίσιμο Αυτοδύναμων Οικονομιών. Μόνο με Ενώσεις Αυτοδύναμων Οικονομίων που ξεκινούν «από τα κάτω», από κάθε λαό ξεχωριστά, είναι δυνατή η σταδιακή αποτίναξη της Νέας Διεθνούς Τάξης και των ξένων και ντόπιων ελίτ, που την επιβάλλουν με Οικονομικούς Πολέμους (όπως στα παρ’ ημίν), αλλά και Στρατιωτικούς ενάντια σε λαούς που αντιστέκονται σε αυτή την Παγκοσμιοποιητική διαδικασία.
Αυτή η πάλη, που ξεκινάει σήμερα από κάθε λαό που ισοπεδώνεται οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά από την Παγκοσμιοποίηση, θα οδηγήσει σε έναν πραγματικό Διεθνισμό που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη και αμοιβαία βοήθεια των λαών, που, έχοντας ανακτήσει την Οικονομική και Εθνική τους κυριαρχία, θα είναι σε θέση να αποφασίσουν το είδος κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που επιθυμούν (ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΡΑΤΙΚΙΣΤΙΚΟ  Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ κ.λπ.).
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΡΗΤΟΡΕΙΑ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Απορρίπτουμε λοιπόν την «υπερ-επαναστατική γυμναστική» των αριστερών ηγεσιών που μιλούν ανιστόρητα για την «επανάσταση» που…έρχεται, και για γενικόλογες «Ρήξεις» με την ΕΕ κλπ. (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.) ή έστω για τη σοσιαλιστική «λαϊκή εξουσία» (ΚΚΕ), στέλνοντας την ανάγκη εξόδου από την ΕΕ και το χτίσιμο Αυτοδύναμης Οικονομίας, έξω από την Παγκοσμιοποίηση, στις ελληνικές καλένδες. Πολύ περισσότερο απορρίπτουμε απατεωνίστικα αιτήματα για άμεση μονομερή έξοδο από την Ευρωζώνη αλλά όχι από την …ΕΕ («PLAN Β», ΕΠΑΜ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.). Απορρίπτουμε επίσης την ανέξοδη ρητορολογία των μεταμοντέρνων αναρχο-αριστερών που εξιδανικεύουν τις εξεγέρσεις ή ακόμη χειρότερα, αγκαλιάζουν τις ΝΑΤΟϊκές «εξεγέρσεις» τύπου Λιβύης και Συρίας, μη βλέποντας την εφιαλτική τροπή που παίρνει σήμερα παντού η Κοινωνική Πάλη και την παντοδυναμία του διεθνοποιημένου συστήματος Εξουσίας!
Οι –στην πραγματικότητα— σημερινές «σέχτες», που οι θέσεις τους, παρά την πλέρια προβολή τους από τα «εναλλακτικά» ΜΜΕ, είναικοινωνικά ανύπαρκτες και χωρίς λαϊκά ερείσματα, πλέον παίζουν καθοριστικό ρόλο αποπροσανατολισμού ενεργών κομματιών του λαϊκού κινήματος, ή ακόμη και σπρώχνουν (άθελα τους ή και κάποιες φορές συνειδητά) ευρέα λαϊκά στρώματα σε φασίζουσες «εθνικιστικές» καρικατούρες, όπως η Χρυσή Αυγή, την οποία οι ίδιες πολύ-προβεβλημένες αριστερίστικες ή «αναρχικές» οργανώσεις ανακηρύσσουν ως τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο σήμερα, και όχι την Υπερεθνική Ελίτ!!!
ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ;
Είναι λοιπόν περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ η δημιουργία «από τα κάτω» ενός παλλαϊκού Μετώπου κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης αν θέλουμε ν’ αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή μας. Μιλάμε δηλαδή για απελευθέρωση που είναι:
 (Α) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, εφόσον είναι τέτοια η αλληλεξάρτηση συμφερόντων της ντόπιας με αυτά της υπερεθνικής ελίτ, και των προνομιούχων στρωμάτων της αστικής τάξης στη χώρα μας με τα αντίστοιχα στρώματα στην ΕΕ, ώστε μόνο αν ο απελευθερωτικός αγώνας στρεφόταν ενάντια στις ελίτ αυτές και τα αντίστοιχα προνομιούχα στρώματα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την κοινωνική απελευθέρωσή μας, δηλαδή για την πολιτική και οικονομική αυτοδιεύθυνσή μας σαν Λαού.
(Β) ΕΘΝΙΚΗ, εφόσον η Ελλάδα (και οι χώρες γενικά του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν έχει πια την παραμικρή οικονομική και πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ούτε αυτή που είχε από της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους, μια κυριαρχία που βέβαια ήταν αποτέλεσμα λαϊκών αγώνων. Πάντα είχαμε δικό μας νόμισμα και επομένως νομισματική πολιτική, και δική μας δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής κυριαρχίας, που ελεγχόταν βέβαια από μια σχετικά υποτελή (με διαβαθμίσεις ανάλογα με την περίοδο) ντόπια αστική ελίτ. Τώρα όμως έχουμε μια κυβέρνηση από καθαρά ανδρείκελα της Τρόικας που υπακούουν άμεσα την κάθε εντολή της για να εκταμιεύεται η εκάστοτε δόση ενός Χρέους που δεν πρόκειται (ούτε μπορεί πρακτικά, ακόμα και με εκτιμήσεις/αναλύσεις κατεστημένων οικονομολόγων στο εξωτερικό) να ξεπληρωθεί ποτέ, ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ.  Επομένως, η δημιουργία των προϋποθέσεων οικονομικής αυτοδυναμίας από μια κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας είναι αναγκαία για την πραγματική εθνική απελευθέρωση. Αυτό σημαίνει ότι η Εθνική Απελευθέρωση πρέπει να επιτευχθεί παράλληλα με την Κοινωνική (της οποίας η πάλη θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την Εθνική απελευθέρωση) και όχι το αντίστροφο, όπως υποστηρίζουν διάφορες εθνικιστικές και «πατριωτικές» δυνάμεις. Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα με τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα, που άλλωστε στηρίζουν τη σημερινή κοινοβουλευτική Χούντα.
ΤΟ ΜΕ.Κ.Ε.Α., ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ (ΑΜΕΣΟΙ-ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ) ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΩΝΑ
Το Λαϊκό Μέτωπο για την Κοινωνική-Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕ.Κ.Ε.Α.) συστάθηκε για να αποτελέσει τη μαγιά για τη δημιουργία Λαϊκομετωπικών Πυρήνων στην Ελλάδα που θα πρέπει να παλέψουν για να οδηγήσουν σε Συνελεύσεις Λαϊκού Μετώπου γειτονιάς, στους τόπους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, και σε Συνομοσπονδίες τους σε Εθνικό επίπεδο. Το Μέτωπο θα πρέπει να παλέψει για την εφαρμογή των παρακάτω απαραίτητων στόχων, μέσω μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου, χρησιμοποιώντας μορφές Πάλης όπως αυτές που περιγράφονται στη συνέχεια.
ΣΤΟΧΟΙ (ΑΜΕΣΟΙ-ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ): ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Οι άμεσοι και επιτακτικοί στόχοι του Μετώπου που πρέπει να επιτευχθούν για τη μόνιμη έξοδο από την κρίση είναι οι εξής:
[1] Άμεση μονομερής έξοδός μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας μέσα από την κατάργηση των «4 ελευθεριών» που επιβάλλει η Παγκοσμιοποίηση.
[2] Ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της κοινοβουλευτικής Χούντας με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα Οικονομικής Αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.
[3] Αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ καθώς και κοινωνικοποίηση όλων των βασικών οικονομικών τομέων.
Τα παραπάνω πρέπει να συνοδευτούν από μια σειρά άμεσων μέτρων, συμπεριλαμβανομένων ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝεπάνω στις Αγορές και κατάργηση των «4 Ελευθεριών» της Παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, όπως περιγράφονται λεπτομερώς στην «ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ».

Ενδιάμεσος στόχοςτο χτίσιμο Αυτοδύναμης Οικονομίας που θα ελέγχεται από τον Λαό, μέσα από ένα μίγμα ιδιοκτησίας και ελέγχου των οικονομικών πόρων, όπως περιγράφεται στη θέση 7 της «Έκκλησης». Αντίστοιχα, οι πολιτικές αποφάσεις θα μπορούσαν να λαμβάνονται από τις Συνελεύσεις των πολιτών κατά τόπους, σε συνεργασία με τις Συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, στα Πανεπιστήμια κλπ., και από τις συνομοσπονδίες τους ή αντίστοιχα από τα κεντρικά τους όργανα, ανάλογα με το τι είδους νέα κοινωνική οργάνωση προτιμάει ο ντόπιος πληθυσμός σε κάθε γεωγραφική περιοχή.
Μεσοπρόθεσμος στόχος δηλαδή του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η οικοδόμηση των βάσεων μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας και πολιτείας. Χρειάζεται δηλαδή στο στάδιο αυτό να δημιουργηθεί μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ (όχι αυτάρκης) οικονομία που θα στηρίζεται κατ’ αρχήν στους εγχώριους παραγωγικούς πόρους για την κάλυψη των αναγκών μας, και μόνο κατ’ εξαίρεση σε ξένους παραγωγικούς πόρους, τους οποίους μπορούμε ν’ αποκτούμε μέσω των εξαγωγών των πλεονασμάτων μας, και ενός τουρισμού που θα σέβεται τον ελληνικό λαό και το περιβάλλον, προσφέροντας υπηρεσίες, όχι απλά στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα του εξωτερικού, όπως σήμερα, αλλά σε κάθε κοινωνικό στρώμα, σε ένα κλίμα διεθνούς αλληλεγγύης. 
Δηλαδή θα πρέπει:
[1]. να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και
[2]. να διαμορφωθεί ένα συναφές καταναλωτικό πρότυπο, πέρα από αυτό που μας επέβαλαν η εξάρτησή μας από την ΕΕ και το υπάρχον σύστημα, και οδήγησαν στη σημερινή πολυδιάστατη κρίση και στη συνακόλουθη οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή.
«ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» Ή ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ;
Το βασικό επομένως αίτημα του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η άμεση διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου που θα ελέγχεται από τους εντολοδόχους των Συνελεύσεων γειτονιάς, των τόπων δουλειάς κτλ.Σε αυτές το Μέτωπο θα κατέβαινε με πρόγραμμα ώστε η Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου που θα αναδειχτεί από αυτές:
α) να υλοποιήσει άμεσα τους άμεσους στόχους και τα συμπληρωματικά μέτρα που  αναφέραμε παραπάνω και περιγράφονται  στη θέση 6 της «ΈΚΚΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» για το πρώτο στάδιο, ώστε να επιτευχθεί η άμεση έξοδος από την κρίση και,
β) να δεσμευτεί, αφού θα έχει υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους, να προχωρήσει στην προκήρυξη Εκλογών γιαΣυντακτική Συνέλευση, η οποία θα θεσμοθετούσε τις αλλαγές που απαιτούνται στο Ενδιάμεσο στάδιο για την οικοδόμηση των βάσεων μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας όπως αναφέρθηκε παραπάνω. 
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;!
ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Σε αυτό το αρχικό στάδιο οι πυρήνες του Λαϊκού Μετώπου παλεύουν με:
Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ
Το Μέτωπο θα έπρεπε να ξεκινήσει μια εκστρατεία με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα που να εξηγούν γιατί χωρίς την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά την Ευρωζώνη) και τα άλλα μέτρα που προτείνουμε δεν είναι δυνατή ούτε η μόνιμη έξοδος από την κρίση ούτε η αποδέσμευση από τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση. Η μαζική αυτή εκστρατεία θα έπρεπε να συνοδεύεται από τη δημιουργία εναλλακτικών ΜΜΕ που θα απομυθοποιούσαν και θα κατέρριπταν την συστημική προπαγάνδα (εναλλακτικά έντυπα, ραδιόφωνα, κανάλια, διαδικτυακά μέσα κ.λπ.).
Β.ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΡΟΛΟ
Οργάνωση όλων των ενδιαφερόμενων κατά τόπους και σε εθνικό επίπεδο σε λαϊκομετωπικούς πυρήνες που θα οργανώνονταν αμεσοδημοκρατικά και ακόμη και τα μέλη ήδη υπαρχουσών πολιτικών οργανώσεων θα μετείχαν σε αυτούς τους πυρήνες σαν μέλη του Λαϊκού Μετώπου και όχι σαν οργανώσεις. Οι πυρήνες αυτοί θα μπορούσαν να αναπτύσσονται γεωγραφικά (πόλεις/γειτονιές/χωριά κ.λπ.) ή στον τόπο δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. Όλοι αυτοί οι πυρήνες και ανάλογα με την αριθμητική δύναμη των μελών τους θα έπρεπε να συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό επίπεδο και από εκεί στο εθνικό, στέλνοντας εντολοδόχους στα συνομοσπονδιακά όργανα που θα ήταν ανακλητοί.
Γ. ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ
Οι μορφές του αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων θα κυμαίνονταν από ένα κίνημα άγριων απεργιών από κάτω, που θα ξεπερνούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ) καθώς και τις ηγεσίες της «Αριστεράς» ― οι οποίες δεν διανοούνται να θέσουν στόχους σαν τους παραπάνω― μέχρι τις καταλήψεις και, το κυριότερο, την οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμών των χαρατσιών, την άρνηση εφαρμογής περικοπών στην Υγεία, εκπαίδευση κ.λπ., την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, των «επισκέψεων» της Τρόικας κ.λπ..
Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, συντονίζοντας και πολιτικοποιώντας τις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, που θα κλιμακώνονταν σε επαναλαμβανόμενες ανά εβδομάδα 48ωρες απεργίες, οι οποίες θα παρέλυαν την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας, και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, οδηγώντας σε εξαναγκασμό της κοινοβουλευτικής Χούντας για άμεσες εκλογές με στόχο την ανάδειξη της προαναφερόμενης Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου.
Έτσι θα μπορούσαν να ξεσπάσουν πραγματικά ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ, οι οποίες θα αδρανοποιούσαν την κοινοβουλευτική Χούντα και τα αριστερο-δεξιά δεκανίκια της Παγκοσμιοποίησης, και θα επιτάχυναν τις ριζοσπαστικές λαϊκές αλλαγές που προτείνει το Μέτωπο ΜΕΚΕΑ.
Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει Λαϊκές Πολιτοφυλακές στις γειτονιές για την αυτό-προστασία των πολιτών και των μεταναστών από τραμπουκοειδή διαφόρων ειδών και προελεύσεων, σε αντίθεση με τον ανέξοδο «αντιφασιστικό» οίστρο των περισσότερων «Αριστερών» οργανώσεων που ούτε καν δημιουργούν δικές τους Επιτροπές Περιφρούρησης στις «δύσκολες» γειτονιές, συμπράττονας έτσι σε «Μέτωπα Αντιφά» με τον ΣΥΡΙΖΑ, το…ΠΑΣΟΚ και το «αντικαπιταλιστικό» ΣΕΚ κλπ. –γνωστά δεξιο-αριστερά δεκανίκια της Παγκοσμιοποίησης!
Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει και δίκτυα πραγματικής αλληλεγγύης σε απευθείας συνεννόηση με παραγωγούς, ώστε να αναδεικνυόταν η αθλιότητα της «αυτό-διαχείρισης» της φτώχειας μας που μας επιφυλάσσει (με το αζημίωτο!) η «Αριστερή Κυβέρνηση», σε συνεργασία με ποικίλες «αναρχο-αριστερές» πτέρυγες της Εκφυλισμένης Αριστεράς. Τα δίκτυα αυτά αλληλεγγύης θα ήταν πραγματικά λαϊκά γιατί δεν θα στόχευαν στην ελεημοσύνη και την εξάρτηση των πιο εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας από φιλανθρωπίες τύπου Σόρος και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών σε συνεργασία με ανθρώπους που παλεύουν σε έναν κοινό αγώνα για την Κοινωνική και Εθνική μας Απελευθέρωση.
Φυσικά, πραγματική κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών σε μεγάλη κλίμακα θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την ανάληψη της εξουσίας από μια Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου όπως αναφέραμε, και με το χτίσιμο ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, που θα ελέγχεται μέσα από διάφορες μορφές οργάνωσης «από τα κάτω» (Περιεκτική Δημοκρατία, κρατικοσοσιαλιστική, αναρχοσυνδικαλιστική κ.α.), από τον ίδιο τον λαό (βλ. ΘΕΣΗ 7 από την «ΈΚΚΛΗΣΗ»)

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΕΝΟΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ ΠΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ - ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ-, ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ Ή ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ ΡΙΖΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΔΕΞΙΩΝ ΥΠΟΣΤΗΛΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΞΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΑΪΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ «ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ», ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΑΟ ΧΩΡΙΣΤΑ.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΥΝ ΤΙΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΜΕΣΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΕ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ!
ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ  --ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ Η ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Ιούλης 2013
Πρωτοβουλία για ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕ.Κ.Ε.Α.)
www.mekea.org  επικοινωνία:   mekea@mekea.org    6 93 783 59 19

Ιουλίου 20, 2013

20 Ιουλίου 1974 - 20 Ιουλίου 2013: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ




Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας. 
 
[...]
 
Τι γρήγορα που κατάλαβε αυτό το καλοκαίρι
πως ήταν περιττό
και τα μάζεψε κι έφυγε στις μύτες των ποδιών
 
[...]
 
Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους

Κώστας Μόντης - Στιγμές της εισβολής


Ιουλίου 17, 2013

Συστημική βία: Ανεργία και... απολύσεις - Τάκης Φωτόπουλος


Η πιο ακραία ίσως μορφή οικονομικής συστημικής βίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι η ανεργία ή, εναλλακτικά, η περιστασιακή και μερική (υπό)απασχόληση. Η ανεργία όμως είχε αρχίσει να φουντώνει από τον καιρό της ένταξής μας στην ΕΟΚ/ΕΕ και απλά σήμερα ...απογειώθηκε. Ακόμη και στην εποχή των «παχιών αγελάδων», η ανεργία είχε διπλασιαστεί, από 3,6% το 1984, σε 7% το 1997, παρά το γεγονός ότι το εργατικό κόστος μειωνόταν δραστικά όλη την δεκαετία του 1990, ενώ τα κέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις πολλαπλασιάζονταν. Την περασμένη δεκαετία σημειώθηκε μια εντελώς παροδική μείωση της ανεργίας, σαν αποτέλεσμα της Ολυμπιάδας και των έργων «βιτρίνας» που χρηματοδοτούσε η ΕΕ, για να συνεχίσει κατόπιν την ανοδική πορεία της. Έτσι, οι άνεργοι, το 2005-08  είχαν φθάσει σχεδόν στο 8% του ενεργού πληθυσμού, ενώ το 2009 είχαν ανεβεί στο 9,5%. Με το σκάσιμο της «φούσκας» οι άνεργοι τριπλασιάστηκαν και σήμερα φθάνουν το 28%!


Είναι, επομένως, άλλος ένας αποπροσανατολισμός ότι η ανεργία και η φτωχοποίηση του Λαού είναι αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας, σαν αποτέλεσμα της «κρίσης του Χρέους» και των Μνημονίων. Στην πραγματικότητα, ήταν τα «δομικά» προβλήματα της οικονομίας που οδήγησαν στην έκρηξη του Χρέους. Τα διογκούμενα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών καθως και τα δημοσιονομικά ελλείμματα, που οδήγησαν τελικά στην χρεωκοπία, μπορεί να δειχτεί οτι άρχισαν να χειροτερεύουν δραματικά από την ένταξή μας στην ΕΕ (βλ. Τ.Φ, Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, Γόρδιος, 2010). 
Η θεμελιακή δηλαδή αιτία της ανεργίας, στο Ελληνικό μοντέλο εξωστρεφούς ανάπτυξης που θεσμοποιήθηκε μεταπολεμικά με την ένταξή μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, ήταν η ουσιαστική έλλειψη παραγωγικής δομής, την οποία δραματικά επιδείνωσαν το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που επέβαλε η ένταξή μας στην ΕΕ. Και, φυσικά, η μετανάστευση ελάχιστη σχέση είχε με την έκρηξη της ανεργίας, όπως άμεσα ή έμμεσα διακήρυσσαν τότε οι ελίτ, καθώς και η Πατριωτική «Αριστερά», καλλιεργώντας πρώτοι τη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, για να πάρει σήμερα τη σκυτάλη από αυτούς η Χρυσή Αυγή. Οι μετανάστες καταλάμβαναν ανειδίκευτες θέσεις εργασίας και βασικά ανταγωνίζονταν τους δικούς μας απόφοιτους του δημοτικού, όπου όμως η ανεργία μειωνόταν, ενώ, αντίθετα, φούντωνε στους απόφοιτους της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δηλαδή, οι μετανάστες ουσιαστικά έπαιζαν τον ρόλο της φτηνής αύξησης της παραγωγής (και της παραγωγικότητας) και της παράλληλης —σωτήριας για τους εργοδότες— συμπίεσης των μισθών.
Με άλλα λόγια, όταν η ένταξη στην ΕΕ μας υποχρέωσε σε άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, η Ελληνική οικονομία δεν ήταν ανταγωνιστική μέσα στην ΕΕ, όχι βέβαια λόγω των υψηλών μισθών της, που ήταν πολύ χαμηλότεροι από αυτούς στα Ευρωπαϊκά κέντρα, αλλά εξαιτίας της χρόνιας έλλειψης παραγωγικών επενδύσεων. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο ότι μια από τις πρώτες δουλειές της κοινοβουλευτικής Χούντας και της Τρόικας ήταν να ελαστικοποιήσουν, με τα Μνημόνια, ακόμη περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις, ουσιαστικά αποβλέποντας στην υποτίμηση του κόστους εργασίας, ώστε να «βελτιώσουν» τεχνητά την ανταγωνιστικότητα, ιδιαίτερα αφού δεν ήταν πια δυνατή η υποτίμηση του νομίσματος. Και, φυσικά, στον βαθμό που το σχέδιο των Ευρώ-ελίτ για την «Κινεζοποίηση» χωρών όπως η Ελλάδα πετύχει, τότε πράγματι, θα υπάρξει «ανάπτυξη», σαν συνέπεια μιας δήθεν «βελτίωσης» της ανταγωνιστικότητας, η οποία όμως θα συνοδεύεται από μαζική ανεργία ή υποαπασχόληση, και μισθούς επιβίωσης για τους πολλούς και ...άγριο βόλεμα για τους λίγους!
Ήδη, άλλωστε, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η πρώτη «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ανακοινώσει την έναρξη ενός κοινωνικού διαλόγου για τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, όπου οι παράμετροι των «λύσεων» είχαν αυστηρά προκαθοριστεί. Επρόκειτο, δηλαδή, για ένα κοινωνικό διάλογο-μαϊμού όπου επιχειρείτο οι προσκείμενες στα «εκσυγχρονιστικά» κόμματα εξουσίας (που σήμερα απαρτίζουν την κοινοβουλευτική Χούντα) συνδικαλιστικές ηγεσίες να περάσουν στη βάση τους, όσο πιο ανώδυνα γινόταν, τις λύσεις «ελαστικοποίησης» της εργασίας, που είχαν προκαθορίσει οι συστημικές τάσεις στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Τάσεις, οι οποίες, χάρις στη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έφθαναν γρήγορα  και στον εκάστοτε παριστάνοντα τον πρωθυπουργό της χώρας. Τότε, όμως, το πολιτικό κλίμα δεν επέτρεπε να περάσουν παρόμοια μέτρα.
Αντίθετα, σήμερα, με την αφορμή της δήθεν «κρίσης του Χρέους», οι ελίτ πέρασαν όχι μόνο τις πιο ελαστικές ίσως σχέσεις εργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά άρχισαν τώρα να περνούν ακόμη και την κατάργηση θέσεων στον δημόσιο τομέα. Και αυτό, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα έχει ανεργία ρεκόρ στην Ευρωζώνη! Έτσι, απολύουν σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, δημοτικούς αστυνομικούς και συμβασιούχους, ενώ αύριο θα αρχίσουν τις μαζικές απολύσεις στον δημόσιο τομέα, δήθεν για να τον εξυγιάνουν, όπως ξεδιάντροπα υποστηρίζουν τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια των ελίτ στα τηλεοπτικά κανάλια —ενώ η κατειλημμένη ΕΡΤ δεν διανοείται να αναλάβει εκστρατεία «απομυθοποίησης της κρίσης», όπως όφειλε, αλλά συνεχίζει «κανονικά» τον αποπροσανατολισμό!   
Στην πραγματικότητα, ο στόχος δεν είναι βέβαια η εξυγίανση του δημόσιου τομέα, που αναντίρρητα χρειάζεται ριζικές αλλαγές, χωρίς απολύσεις προσωπικού, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Το επιχείρημα δηλαδή της δήθεν μεταρρύθμισης είναι άθλιο ψέμα, αφού ο βασικός λόγος που γίνονται οι μαζικές απολύσεις δεν είναι καν η ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών. Ουτε είναι βέβαια ο εξαναγκασμός μας από την Ευρώ-ελίτ σε «κακές» πολιτικές (λιτότητας κ.λπ.), όπως εντελώς αποπροσανατολιστικά υποστηρίζουν «προοδευτικοί» οικονομολόγοι (που προβάλλουν ακόμη και οι New York Times, αλλά και παρ’ ημιν  «αναρχικοί διανοητές» ––ακόμη και αυτή η σύμπλευση είναι δυνατή στην Ελλάδα!) οι οποίοι «αγνοούν» το φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και βρίσκονται κάπου μεταξύ ...1929 και 1945. 
Ο προφανής στόχος των ελίτ είναι να παραδώσουν τομείς του δημόσιου τομέα στον ληστρικό και ανεξέλεγκτο ιδιωτικό τομέα που ελπίζεται ότι με τον μισό αριθμό υπαλλήλων (και μισούς μισθούς!) θα προσφέρει «ανταγωνιστικές» υπηρεσίες. Αύριο θα κάνουν το ίδιο και με τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, αφήνοντας ένα υποτυπώδη δημόσιο τομέα για τους απόρους, όπως στις ΗΠΑ.
Όμως, γιατί άραγε πρέπει να γίνει η οικονομική και κοινωνική αυτή καταστροφή; Όχι βέβαια γιατί, όπως υποστηρίζει η «Αριστερά», Μαρξο-Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι κ.λπ. γιατί μας επιβάλλονται οι «κακές» πολιτικές των Μέρκελ–Σόιμπλε. Προφανώς, έξω από την ΕΕ (την οποία δεν αμφισβητούν οι καλοβολεμένοι μέσα στην ΕΕ Πανεπιστημιακοί, αναλυτές κ.λπ.) καμιά Μέρκελ δεν θα μπορούσε να μας επιβάλλει τις «κακές» πολιτικές της. Όμως οι ελίτ μας έκριναν ότι τα συμφέροντά τους ικανοποιούνται καλύτερα μέσα στην  ΕΕ και την Ευρωζώνη, οπότε, με δεδομένη την έλλειψη κάθε οικονομικής κυριαρχίας μέσα στην ΕΕ, δεν μπορούμε παρά να εφαρμόζουμε πιστά τις όποιες εντολές των γκαουλάιτερ. Εκτός βέβαια αν πιστεύουμε το παραμύθι  (για παιδιά προσχολικής ηλικίας) ότι... αν εκλεγεί ο Τσίπρας  θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για να αλλάξουν οι Ευρωπαϊκοί συσχετισμοί και οι Ευρωπαϊκές πολιτικές! Και δυστυχώς στην εξαπάτηση αυτή μετέχει σύσσωμη η Αριστερά (εξωκοινοβουλευτική, πατριωτική, «ελευθεριακή»  κ.λπ.), πλην ΚΚΕ. Και αυτό, γιατί ακόμη και όταν τμήμα της Αριστεράς αυτής θέτει θέμα εξόδου από την Ευρωζώνη, ποτέ δεν θέτει θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ, με στόχους την διαγραφή του Χρέους και την κατάργηση των Μνημονίων, αλλά και την αναγκαία κοινωνικοποίηση των τομέων-κλειδιά, ώστε μέσα από ένα πρόγραμμα μετάβασης σε μια αυτοδύναμη οικονομία να τεθούν οι βάσεις για την ρήξη με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών.
Με άλλα λόγια, ακόμη και η έξοδος από την ΕΕ, χωρίς πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας, θα είναι το ίδιο καταστροφική. 
Έτσι, οι αποθρασυμένες ξένες και ντόπιες ελίτ, μπροστά στην αδράνεια, (παρά την διογκούμενη εξαθλίωση) των λαϊκών στρωμάτων, εξακολουθούν και εντείνουν το καταστροφικό έργο τους. Όμως, η αδράνεια αυτή σε μεγάλο βαθμό είναι τεχνητή, σαν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι κομματοκρατούμενες  συνδικαλιστικές ηγεσίες,  εσκεμμένα, εκτονώνουν την λαϊκή οργή με υποτονικές απεργίες, πορείες-λιτανείες στο Σύνταγμα και «συλλαλητήρια» συνοδευόμενα από ...συναυλίες.
Γι’ αυτό είναι πια άμεση επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου «από τα κάτω» που, με συγκεκριμένους στόχους όπως οι παραπάνω και κυρίως την άμεση έξοδο από την ΕΕ και την αυτοδυναμία,  θα ηγηθεί του αγώνα αυτού για την αποτροπή της συντελούμενης καταστροφής, πριν ολοκληρωθεί, οπότε θα είναι αργά, για πολλές δεκαετίες...

Μια πιο σύντομη εκδοχή του άρθρου του Τάκη Φωτόπουλου δημοσιεύθηκε στην Kυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 14 Ιουλίου 2013