Έχει αρχίσει να μοιάζει με κακόγουστη φάρσα αυτή η γενικότερη a la carte αντιμνημονιακή και αντιπολιτευτική στάση της ΝΔ και του αρχηγού της μετά την μαύρη κυβερνητική συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ που τοποθέτησε ως πρωθυπουργικό κερασάκι στην τούρτα τον κ. Παπαδήμο. Το κεντροδεξιό κόμμα από την έξαρση της κρίσης μέχρι τον προηγούμενο μήνα έπαιζε... κρυφτούλι με το μνημόνιο το οποίο καταψήφισε αν και υποστήριξε στο Κοινοβούλιο τα περισσότερα νομοσχέδια που προέκυψαν από αυτό. Παρ' όλη τη διττή του στάση ο κ. Σαμαράς κατάφερε να μην αποτινάξει από πάνω του τον αντιμνημονιακό μανδύα, προσπαθώντας να πείσει στην πραγματικότητα ότι το κόμμα του ως κυβέρνηση θα μπορούσε να διαχειριστεί πιο ανώδυνα για τους Έλληνες το μνημόνιο. Με αυτή τη θέση και όντας έξω από την κυβερνητική ευθύνη η ΝΔ και ο ίδιος προσωπικά μπορούσε να απορροφά τις έξωθεν πιέσεις για απόλυτη στοίχιση με τις επιταγές δανειστών και "εταίρων".
Ήρθε όμως η "απονενοημένη" (;) απόφαση Παπανδρέου για το δημοψήφισμα για να καταρρεύσει η τακτική αυτή ως γυάλινος πύργος. Πλέον με την καθαρότητα του τοπίου ένα μήνα περίπου μετά την τεχνητή όξυνση της εγχώριας πολιτικής κρίσης που οδήγησε στην υποτιθέμενη λύση του "αποδεκτού" τεχνοκράτη, είναι φανερό ότι ο κ. Σαμαράς βρέθηκε το ίδιο αν όχι περισσότερο στριμωγμένος όσο και ο πρώην συγκάτοικος του. Και πιθανώς είναι περισσότερο στριμωγμένος αφού οι βασικοί άξονες που στήριξε την μέχρι πρότινος αντιπολίτευση του έχουν σχεδόν καταρρεύσει:
Α. Δημιούργησε ψευδείς αντιμνημονιακές προσδοκίες σε ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα σε ένα κομμάτι του πατριωτικού συντηρητικού χώρου που εναγωνίως και ως αποτέλεσμα μιας ξεπερασμένης πολιτικής ανάλυσης θεωρεί ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει μέσα από μία κυρίαρχη ηγετική πολιτική φυσιογνωμία που θα συσπειρώσει τις λαϊκές δυνάμεις και τα μεσοαστικά στρώματα, καταφέρνοντας έτσι να αντιταχθεί στις αγορές και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους σε ΕΕ και ΔΝΤ. Αρκετοί συνέχισαν να το πιστεύουν ή να παριστάνουν ότι το πιστεύουν ακόμα και μετά τη συμμετοχή της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ενώ ουσιαστικά σύρθηκε σε αυτή μετά τα τερτίπια των Παπανδρέου - Καρατζαφέρη με την υποτιθέμενη λύση Πετσάλνικου. Η συμμετοχή της ΝΔ στην εγχώρια τρόικα όχι μόνο συσπειρώνει τις αντιμνημονιακές δυνάμεις στις τάξεις της αλλά σηματοδοτεί την άνευ όρων υποταγή στις υπερεθνικές ελίτ.
Β. Ακόμα κι όταν οι επίτροποι των Βρυξελλών τελεσιγραφούσαν αξιώνοντας την απόλυτη υποταγή του αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα προκειμένου να εκταμιευθεί η 6η δόση, οι σαμαρικοί ξιφουλκούσαν προκειμένου ο αρχηγός της ΝΔ να γίνει πλέον "ηγέτης", μην υπογράφοντας την υπακοή του στις αποφάσεις των "εταίρων" μας. Κάτι που έκανε εν τέλει αποδεχόμενος την προ των πυλών εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων, κάνοντας την προσπάθεια των ίδιων κύκλων να εξωραΐσουν την αναδίπλωση του αρχηγού τους να μοιάζει με προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου. Πλέον και η κεντροδεξιά παράταξη είναι ταυτισμένη με τις επιλογές και την υποτέλεια της προηγούμενης κυβέρνησης όσο και αν το διαδικτυακό alter ego του Α. Σαμαρά διαρρηγνύει τα ιμάτια του , αφού επί της ουσίας αποδέχεται την εθελόδουλη προπαγάνδα των "μονόδρομων".
Γ. Μία από τις βασικές προϋποθέσεις της συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν ο μεταβατικός χαρακτήρας της που θα οδηγούσε σε εκλογές σε ημερομηνία που μάλιστα είχε οριστεί (19η Φεβρουαρίου). Τώρα και μετά τις παραινέσεις των ίδιων των "δανειστών" μας ή/και των εγχώριων φερέφωνων της ο κ. Σαμαράς εγκατέλειψε άρον άρον την προσφυγή στις κάλπες και την λαϊκή ετυμηγορία που ήταν η μόνη καθ' ολοκλήρου ορθή θέση του ίδιου και του κόμματος που ηγείται. Αν και η εγκατάλειψη του τελευταίου υποτιθέμενου οφέλους που αποκόμισε από την δήθεν αντιμνημονιακή του στάση ο αρχηγός της ΝΔ, δεν αποτελεί καταβαράθρωση της πολιτικής του αξιοπιστίας απέναντι στον ελληνικό λαό, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Δ. Είναι επακόλουθο ότι τα διάφορα επιχειρήματα που διατυπώνονται για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τα αποκαλυπτήρια της ευθυγράμμισης της ΝΔ με τις επιταγές του Βερολίνου για δήθεν επίτευξη των βασικών στόχων της απομάκρυνσης Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και την εκταμίευση της δόσης δεν αποτελούν αποφάσεις που καθόρισε η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά επιλογές της υπερεθνικής καπιταλιστικής ελίτ προκειμένου να εκτονώσουν την λαϊκή οργή και να υλοποιήσουν το σχεδιασμό τους για την "οικονομική διακυβέρνηση" των λαών της Ευρώπης.
Γιατί περιγράφονται τα παραπάνω; Δεν υπάρχει βέβαια κάποια αυταπάτη ότι ο Σαμαράς και η ΝΔ αποτέλεσαν έστω για μία στιγμή την εμπροσθοφυλακή του αντιμνημονιακού αγώνα. Είναι αυτονόητο ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη και στα δύο κόμματα που έχουν την κεντρική ευθύνη τόσο για την εξαθλίωση όσο και για την επί χρόνια συστηματική εξαχρείωση του.
Επειδή όμως και σε ένα τμήμα πολιτικών στελεχών της ευρύτερης κεντροαριστεράς αναπτύσσεται μία παράλληλη συλλογιστική για ορθολογική υλοποίηση των όρων του δανεισμού της χώρας σε "κοινωνική και πατριωτική κατεύθυνση" που κάποια μη φθαρμένα πολιτικά στελέχη μπορούν να εκφράσουν και να υλοποιήσουν, ας αντλήσουν τα απαραίτητα συμπεράσματα με το πάθημα του αρχηγού της ΝΔ (που σύντομα θα επιβεβαιωθεί και δημοσκοπικά), αφού βασικός στόχος της πολιτικής που εφαρμόζει το υπερεθνικό κεφάλαιο σήμερα, στοχεύει στην όσο μεγαλύτερη υπονόμευση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής των περιφερειακών οικονομιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας καταλάβουν πλέον όλοι αυτοί οι καλοπροαίρετοι αλλά κατ' ουσίαν συμβιβασμένοι, αλλά κυρίως ας διαπιστώσει ο ελληνικός λαός ώστε να βγάλει σοφά συμπεράσματα που θα μετουσιώσει σε πολιτική πράξη, ότι η μόνη έξοδος διαφυγής από την πολυεπίπεδη κρίση είναι ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ και την οικονομική
εξαθλίωση/υποδούλωση των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου