Είναι το ίδιο το διαδίκτυο και ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο του που φανερώνει τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις μέσα στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο σκηνικό. Εκεί διαφαίνεται το νεοφιλελεύθερο μπλοκ (που μόνο για τα προσχήματα εκφράζεται διακρατικά) και η στρατηγική του, εκεί όμως αποτυπώνεται καθαρά η τάση μίας σειράς αναπτυσσόμενων χωρών που παρ' ότι και σε αυτές έχει επικρατεί ο ("σκληρός" σε ορισμένες περιπτώσεις) καπιταλισμός επιλέγουν να μην ενσωματώνονται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση διατηρώντας ή διεκδικώντας σημαντικό βαθμό αυτονομίας από αυτή.
Η είδηση φυσικά στα καθ' ημάς πέρασε στα "ψιλά" αλλά το συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη στο Ντουμπάι αφήνοντας στο περιθώριο των εργασιών τα διάφορα τεχνικά ζητήματα, εκτυλίχθηκε σε πεδίο διπλωματικής μάχης αφού στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε η "διακυβέρνηση του διαδικτύου".
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ οι δύο πλευρές είχαν ήδη διαμορφωθεί καιρό πριν τις εργασίες του συνεδρίου: από τη μία πλευρά ΗΠΑ, ΕΕ, Καναδάς, Αυστραλία και τα κράτη δορυφόροι τους και από την άλλη μία σειρά χωρών του αναπτυσσόμενου κόσμου με κορυφαία οικονομικοπολιτικά τη Ρωσία ενώ σε κάποιες προτάσεις και την Κίνα.
Η ρωσική πλευρά επικαλούμενη σχετική πρόταση του ΟΗΕ του περασμένου Οκτωβρίου επανέφερε με γραπτή πρόταση το ζήτημα της διαχείρισης της διευθυνσιοδότησης στο Web (δηλαδή των IPs μας) από τα Ηνωμένα Έθνη και όχι από το υπουργείο εμπορίου των ΗΠΑ όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Αυτό είναι που που διαχειρίζεται την "ανεξάρτητη αρχή" IANA (Internet Assigned Numbers Authority) που έχει την αρμοδιότητα της ρύθμισης των διευθύνσεων του διαδικτύου. Καλό είναι να μην ξέχνάμε ότι ο πρόδρομος του σημερινού διαδικτύου, το ARPANET, ήταν ένα εγχείρημα του στρατού των ΗΠΑ σε συνεργασία με συγκεκριμένα αμερικανικά πανεπιστήμια. Στα ζητήματα που αφορούν τη διαχείριση λειτουργιών και πληροφοριών του Web οι ΗΠΑ διατηρούν προνομιακά τα σκήπτρα τους.
Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν το νεοφιλελεύθερο μπλοκ απέρριψε την πρόταση επικαλούμενο (τι άλλο...) την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού υποστήριξε ότι αν παραχωρήσει και σε άλλους πχ το προνόμιο της διαχείρισης των IPs θα μπορούν τα ανελεύθερα καθεστώτα να μπλοκάρουν περιεχόμενο στους πολίτες τους, να παραβιάζουν τα προσωπικά τους δεδομένα κλπ κλπ. Βέβαια αυτό είναι βάσιμο, ιδιαίτερα όταν μία σειρά καθεστώτων καταπιεστικών (πχ Σαουδική Αραβία) υποστήριξαν τη ρωσική πρόταση για αυστηρότερο έλεγχο των χρηστών και του περιεχομένου του διαδικτύου.
Όπου όμως τις τελευταίες δεκαετίες ιδιαίτερα, συζητούν για ανθρώπινα δικαιώματα η κουβέντα καταλήγει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην "ελεύθερη διακίνηση των αγαθών" και τη επέκταση των πολυεθνικών. Κι εκεί γίνεται φανερή ποια είναι η ταμπακιέρα αναφορικά με το ζήτημα των IPs.
Γιατί το "ρωσικό στρατόπεδο" έθεσε το ζήτημα της φορολόγησης των πολυεθνικών του διαδικτύου (Google, Facebook, Yahoo, Amazon, Apple, Microsoft κ.α.) που δραστηριοποιούνται εντός των συνόρων του, κάτι που ούτε θέλει να ακούει η αρραγής "δυτική συμμαχία".
Η ρώσικη πρόταση πλειοψηφικά επικράτησε δίχως να επιτευχθεί βέβαια η ομόφωνη αποδοχή της που θα σηματοδοτούσε τις παραπάνω αλλαγές σε παγκόσμιο εύρος. Στο βαθμό που κάθε χώρα μπορεί και θέλει αποφασίζει η ίδια για τη στάση της. Είναι όμως φανερή η διαφοροποίηση αναδυόμενων οικονομικά χωρών της Ευρασίας από την ευρωατλαντική συμμαχία που είναι ο βασικός πολιτικός μοχλός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Σήμερα ένα κομμάτι του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου (δυστυχώς αυτό το κομμάτι είναι απελπιστικά ελάχιστο στο χώρο της κομμουνιστογενούς και της ελευθεριακής Αριστεράς) αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο αυτές τις σημαντικές διαφοροποιήσεις στην ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού που έχουν να κάνουν με το βαθμό ενσωμάτωσης στο νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο ανάπτυξης. Πρέπει επιτέλους και να διακρίνει τις δυνατότητες μίας "αυτοδύναμης" αναστροφής του ελληνικού ναυαγίου από την καταστροφή που επιφέρει η κατοχικού χαρακτήρα ενσωμάτωση (όπως αρμόζει μόνο σε προτεκτοράτα στην "κοινωνία των πολυεθνικών" και των αγορών. Για να μπορέσει ο λαός να βρει όχι μονοπάτια, αλλά λεωφόρους αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου