ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ: Η Ιστορική μέρα του Brexit να σημάνει την απαρχή της απελευθέρωσης του Ελληνικού Λαού

 ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 25/06/2016

---

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Η Ιστορική μέρα του Brexit να σημάνει την απαρχή της απελευθέρωσης του Ελληνικού Λαού

ΑΜΕΣΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΜΕΣΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

1. Η 23 IOYNΗ 2016 ΕΙΝΑΙ H HΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Το Βρετανικό δημοψήφισμα ήταν τρομερός κόλαφος όχι μόνο για την Ευρώ-ελίτ (πολλοί τη χαρακτηρίζουν Ευρω-αλήτ), αλλά για ολόκληρη την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, την οποία διαχειρίζεται, σπρώχνοντας δισεκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο (μεταξύ των οποίων και τον Ελληνικό) στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση ή την φυσική εξόντωση μέσω των πολέμων που εξαπέλυσε στα χρόνια της κυριαρχίας της (από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ουκρανία).

2. Ήταν τρομερός κόλαφος γιατί o Βρετανικός λαός δεν λύγισε παρά την κτηνώδη εκστρατεία της Υ/Ε να τον γονατίσει επιστρατεύοντας κάθε μέσο στη διάθεση της. Μέχρι ο ίδιος ο εγκληματίας Νομπελίστας …Ειρήνης, Ομπάμα, πήγε στο Λονδίνο για να διακηρύξει ότι θα υποστεί καταστροφή η Βρετανία αν φύγει από την ΕΕ, ενώ ο εξίσου εγκληματίας Τουσκ (που οργάνωσε το δολοφονικό πραξικόπημα στην Ουκρανία σαν πρωθυπουργός της Πολωνίας και μετά προβιβάστηκε γι’ ανταμοιβή σε Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου) μίλησε για πιθανή καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού από πιθανό Brexit!

3. Παράλληλα, η χρεωκοπημένη Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» που είναι πλήρως ενσωματωμένη στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, από τον δικό μας ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos, μέχρι τους «αστέρες» τύπου Βαρουφάκη και Τσόμσκυ στην υπηρεσία των διαφόρων Σόρος, ξεδιάντροπα παραπλανά τους λαούς ότι δήθεν η ΕΕ μπορεί να βελτιωθεί από μέσα, κάτι που περιέργως δεν κατάφερε κανένας μέχρι σήμερα, ακόμη και σοσιαλδημοκράτες του αναστήματος των Μιτεράν και Λαφοντέν, κι όχι βέβαια μαριονέτες όπως οι Τσίπρας και Ιγκλέσιας.

4. Συγχρόνως, μια άλλη τάση της «Αριστεράς», η «αντισυστημική», είτε αποκοιμίζει τους λαούς ότι τα κινήματα για εθνική και οικονομική κυριαρχία που φουντώνουν σε όλη την Ευρώπη, όπως το Βρετανικό, απαρτίζονται από «ρατσιστές» και «ακροδεξιούς» είτε περιμένει την αντικαπιταλιστική επανάσταση σε τρία τέρμινα για να πετύχει την έξοδο κάθε λαού από την ΕΕ. Μια νεοσύστατη παρόμοια κίνηση στην Ελλάδα καλεί σε συλλογή υπογραφών με στόχο την «αποδέσμευση από την ΕΕ», χωρίς ν’ αρθρώνει βέβαια λέξη ότι ο αγώνας κατά της ΕΕ είναι αγώνας κατά της παγκοσμιοποίησης, για την οικονομική αυτοδυναμία του λαού και την επιδίωξη αντίστοιχων πολιτικοστρατιωτικών αλλαγών (έξοδος από το ΝΑΤΟ, συμμαχίες με χώρες που αντιστέκονται στη Νέα Διεθνή Τάξη κ.λπ.).

5. Όμως ποιοι είναι άραγε οι «ρατσιστές» και οι «ακροδεξιοί» και οι «εθνικιστές» για τους οποίους μιλούν όλοι αυτοί στην χρεωκοπημένη Αριστερά, όπως και οι δήθεν διανοούμενοι (κατά κανόνα τρόφιμοι κονδυλίων της ΕΕ) που στελεχώνουν τα κανάλια κάθε βράδυ στην πλύση εγκεφάλου των λαών; Είναι οι ίδιοι «οικονομολόγοι» και «διανοούμενοι» που έβγαιναν κάθε μέρα να προαναγγείλουν τη Βρετανική καταστροφή, προβαλλόμενοι από όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα ή τα ψευτο-Αριστερά μίντια τύπου Guardian στο εξωτερικό. Είναι μήπως ρατσιστές και «ακροδεξιοί» το 52% του Βρετανικού λαού που αποτελείται στη συντριπτική του πλειοψηφία από τα εργατικά στρώματα, τους ανέργους, τους εργαζόμενους με «συμβόλαια, μηδενικών ωρών», τους φτωχούς που ακόμη και στη Βρετανία τρέφονται από συσσίτια, τους αρρώστους που περιμένουν στις ουρές του καταρρέοντος ΕΣΥ; Και ποιο είναι άραγε το 48%; Μήπως είναι κατά κύριο λόγο οι βολεμένοι της μεσαίας τάξης και οι αρχιβολεμένοι της ανώτερης τάξης, ή ακόμα οι απολίτικοι νέοι που κοιτούν πώς «να τη βολέψουν» με κάνα πτυχίο και κάνα ψίχουλο από τα ερευνητικά προγράμματα της ΕΕ;

6. Μπροστά στο μαζικό κίνημα που αναπτύσσεται «από κάτω», ακόμη και στην Ελλάδα των τρομοκρατημένων υπηκόων της ΕΕ, οι πολιτικοί απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι προχθές (μαζί με τους «διανοούμενους» τύπου Βαρουφάκη και Δουζίνα) καταδίκαζαν το κίνημα Brexit για ακροδεξιό και ρατσιστικό, τώρα κάνουν στροφή 180 μοιρών και σαν σκέτοι απατεώνες αγκαλιάζουν το αποτέλεσμα που ψήφισε το 52% του λαού. Έτσι οι φυλλάδες του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν τώρα γι’ «Αυτή την Ευρώπη που έφερε το Brexit» –δηλαδή την ΕΕ των «κακών» Σόιμπλε, Κάμερον κλπ.– (Εφημερίδα των Συντακτών), συνεχίζοντας έτσι την εξαπάτηση ότι δήθεν θα μπορούσε να υπάρξει και άλλη ΕΕ, των «καλών». Αντίστοιχος ο τίτλος της Αυγής: «Ευρώπη των λαών ή κατάρρευση» ! 

 

Εάν θέλετε να μετάσχετε σε ένα πανελλαδικό κίνημα για

Α) Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία

Β) Οικονομική και Πολιτική Αυτοδυναμία

Γ) την κατάργηση κάθε Μνημονίου και την απαλλαγή από το εγκληματικό Χρέος που μας φόρτωσαν οι ελίτ χωρίς να μας ρωτήσουν,

και συμφωνείτε με τα παραπάνω,

ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ ΑΜΕΣΑ:

1. Υπογράψτε τη διακήρυξη αυτή (βλ. παρακάτω)
2. Συγκροτείστε Πυρήνες για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, στη πόλη σας, τον δήμο σας και οργανώστε αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις στη περιοχή σας
3. Συγκροτείστε Ομοσπονδίες από ανακλητούς εντολοδόχους (όχι αντιπροσώπους) των συνελεύσεων ανά περιφέρεια
4. Από αυτές τις Ομοσπονδίες πρέπει να προκύψει μια πανελλαδική Συνομοσπονδία για την ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
5. Αυτή θα παλέψει για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος άμεσης εξόδου από την ΕΕ και ρήξης με την παγκοσμιοποίηση. Εννοείται ότι νίκη του δημοψηφίσματος θα έπρεπε να σημαίνει την άμεση διεξαγωγή Γενικών Εκλογών ώστε ν’ αναδειχθεί μια κυβέρνηση εντολοδόχων των Συνελεύσεων που θα υλοποιούσε τους παραπάνω Στόχους (Για τους λεπτομερείς Στόχους βλ. επικαιροποιημένο ΜΕΚΕΑ – Μάρτης 2016)

Συνυπογράψτε τη διακήρυξη : http://www.mekea.org/διακήρυξη

www.mekea.org

Το θλιβερό συμβάν στη Βρετανία, δώρο στην Υπερεθνική ελίτ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ

                                  

• Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών, υπέρμαχο της Νέας Διεθνούς Τάξης και των θεσμών της στη Βρετανία, γίνεται σήμερα βούτυρο στο ψωμί των μεγαλύτερων εγκληματιών της ανθρωπότητας, που δεν διστάζουν σύσσωμοι να προσποιούνται τα «θύματα» της ιστορίας.
• Ήδη ξεκίνησε μαζική εκστρατεία από τα όργανα και τους εκπροσώπους της Υ/Ε στη Βρετανία και παγκόσμια, για να στιγματιστούν έμμεσα ή άμεσα οι οπαδοί του Brexit και, ευρύτερα, όλοι οι αντιστεκόμενοι στην παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, ως εκκολαπτόμενοι εξτρεμιστές, εγκληματίες ή φασίστες.
• Το συμβάν δρα έτσι «αντικειμενικά» ως προβοκάτσια, η οποία φαίνεται ότι μπορεί να πετύχει τον στόχο της και να αποτρέψει το Brexit.
• Την ίδια στιγμή δαιμονοποιούν στον απόλυτο βαθμό ένα ακόμα από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, χωρίς κανείς τους να κάνει λόγο για τους μεγαλύτερους εγκληματίες όλων, την Υπερεθνική και τη Σιωνιστική ελίτ και τους «εθνικούς» απολογητές τους.
• Έτσι, είναι το διεθνοποιημένο σύστημα & η Υπερεθνική Ελίτ που έχουν τη μέγιστη ευθύνη για τον κύκλο της βίας που οδήγησε, μεταξύ άλλων, και στο τραγικό συμβάν, το οποίο τα όργανα εν χορώ αποδίδουν στον «συντηρητισμό» έναντι της «προόδου».
• Μετά τους εξοντωτικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους που έχει εξαπολύσει η Υ/Ε σε όλη την ανθρωπότητα, οδηγώντας σε απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, προχωρά ασύδοτα πλέον προς παγκόσμιο ολοκληρωτισμό, μέσω των καθεστώτων κοινοβουλευτικής Χούντας που στήνει σε κάθε χώρα και τον απόλυτο σχεδόν έλεγχο των ΜΜΕ, αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό, των κοινωνικών μίντια που κάθε άλλο παρά είναι πάντα μέσα παροχής πραγματικής εναλλακτικής ενημέρωσης
• Στυλοβάτης και θρασύτερος απολογητής της σημερινής εφιαλτικής κατάστασης, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» (λ.χ. Guardian, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.), στην οποία οι λαοί γυρίζουν μαζικά την πλάτη σε όλη την Ευρώπη.
• Οι αντιστεκόμενοι λαοί της Ευρώπης (είτε αυτοί αντιδρούν αυθόρμητα με εξεγέρσεις, είτε μέσα από τη συμμετοχή τους σε νέο-εθνικιστικά κινήματα) πρέπει να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία των ελίτ και των πολυποίκιλων φερέφωνων τους, που σκοπό έχει να τους καθηλώσει σε ολοκληρωτική πολιτική και οικονομική αφάνεια.

Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών από τον Τόμμυ Μαίρ που μόλις δήλωσε σε βρετανικό δικαστήριο που ελέγχει την προανάκριση ότι «το όνομα μου είναι ‘θάνατος στους προδότες’», φανερώνει ότι η επίθεση αυτή λειτουργεί σαν (τουλάχιστον) «αντικειμενική» προβοκάτσια για να συντριβεί το Brexit, μολονότι δεν αποκλείεται οι μυστικές υπηρεσίες να χρησιμοποίησαν τον φανατισμό του με έντεχνο τρόπο, δεδομένου ότι ως γνωστόν έπασχε και από ψυχολογικά προβλήματα. Με άλλα λόγια, η επίθεση ήταν «μάννα εξ ουρανού» για την Υπερεθνική ελίτ και το βρετανικό της τμήμα, οι οποίοι σήμερα «ανοίγουν σαμπάνιες» για την πιθανή επίπτωση του συμβάντος στο δημοψήφισμα για το Brexit, αλλά και πολύ ευρύτερα. Και ήταν ένα συμβάν που έλαβε χώρα την καταλληλότερη στιγμή, δηλαδή στην πιο κρίσιμη περίοδο ίσως των τελευταίων χρόνων για την αντίσταση κατά της παγκοσμιοποίησης, που παίρνει τη μορφή σήμερα είτε του Brexit, είτε αυθόρμητων εξεγέρσεων όπως στη Γαλλία, είτε της μαζικής συμμετοχής των μεγαλύτερων θυμάτων της Νέας Τάξης και των εργατών σε νέο-εθνικιστικά κινήματα, στα οποία στρέφονται λόγω της πλήρους ενσωμάτωσης της χρεοκοπημένης «Αριστεράς».

Η αγοραία δαιμονοποίηση του δράστη ως του απόλυτου κοινωνικού κακού που εκφράζει ο «εθνικισμός», είναι προφανές ότι στοχεύει στο να αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς υπαίτιους της βίας και της καταπίεσης παγκόσμια, τους υπαίτιους της σημερινής οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής υποταγής των λαών, δηλαδή την Υπερεθνική Ελίτ και τη Νέα Τάξη την οποία διαχειρίζεται, μαζί με τους «εθνικούς» της εκπροσώπους. Έτσι γίνεται ευκολότερο να αδρανοποιηθεί κάθε θύμα της παγκοσμιοποίησης που ψάχνεται για τα αίτια της καταστροφής του ίδιου, της χώρας και της κοινότητας του. Κι αυτό γιατί η τρομοκρατία που σήμερα είναι σε πλήρη εξέλιξη από τα ΜΜΕ και τα όργανα της Υ/Ε (δεξιά κι «αριστερά») θέλει να στιγματίσει ως εν δυνάμει ακραίο, εξτρεμιστή και φασίστα, κάθε άτομο, συλλογικότητα ή κίνημα που στρέφεται ή σκέφτεται να στραφεί κατά του παγκόσμιου συστήματος και των εκπροσώπων του. Με έναν από τους πρώτους στόχους βέβαια να είναι και συνειδητοποιημένα κινήματα όπως το ΜΕΚΕΑ, που αποτελούν εν δυνάμει τον μεγαλύτερο εχθρό της Νέας Διεθνούς Τάξης γιατί δεν υιοθετούν εθνικιστικά και λοιπά αυταρχικά «κατάλοιπα», οπότε είναι πιο δύσκολο να διασυρθούν από τα φερέφωνα της. Στη λογική, για παράδειγμα της παραπάνω δαιμονοποίησης, δεν συμμετέχει μόνο η Υπερεθνική Ελίτ και τα όργανα της («αριστερά» και δεξιά), αλλά έμμεσα και οι νέο-εθνικιστές, οι οποίοι βρίσκουν εύκολο καταφύγιο στο να παρουσιάζουν τον θύτη ως απλά έναν εξτρεμιστή, ως μια περίπτωση ακραίου «ψυχοπαθούς».

Όμως αυτό αγνοεί την επώδυνη αλήθεια ότι ειδικά μέλη από τον πιο εξαθλιωμένο και αγανακτισμένο κόσμο, «από τα κάτω», στρέφονται ενίοτε σε τέτοιες θλιβερές ενέργειες, μην μπορώντας να διαχειριστούν «ορθολογικά» την ανείπωτη οργή τους. Φυσικά, δεν είναι περίεργο ότι αυτές οι ενέργειες δυναμιτίζονται από πολιτικές επιρροές, οι οποίες συνήθως προέρχονται πράγματι από την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά, αφού εκεί αρκετοί βρίσκουν τα άτομα αυτά την πιο άμεση «εξήγηση» και την πιο εύκολη «λύση» για την καταστροφή τους. Όμως αυτό καταδεικνύει και το μέγεθος της ευθύνης μιας «Αριστεράς», που αντί να εκπαιδεύσει τους λαούς για τα αίτια της σημερινής παγκόσμιας κτηνωδίας που επιβάλλει η Νέα Διεθνής Τάξη, αντί να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ευρέων λαϊκών Μετώπων για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία, όπως το ΜΕΚΕΑ, και να ενσωματώσει στους κόλπους της προβληματισμένα άτομα που ψάχνονται απεγνωσμένα προς «κάθε κατεύθυνση», τους αφήνει επίτηδες στην τύχη τους, υιοθετώντας (με το παραπάνω!) την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και συμμετέχοντας στα εγκλήματα της.

Όλα αυτά σημαίνουν βέβαια ότι δεν δικαιολογούνται επιθέσεις κατά της ζωής σαν της Πέμπτης, ακόμα και αν το θύμα έχει εξουσία και είναι (όπως στην περίπτωση της Τζο Κοξ) φανατική υπέρμαχος της Νέας Διεθνούς Τάξης σε όλα σχεδόν τα βασικά ζητήματα (φουλ με την ΕΕ, με τα «μετριοπαθή» αντικαθεστωτικά καθάρματα ενάντια στον Συριακό λαό, με τα «ανοιχτά σύνορα» κ.α.), ενώ βέβαια η ίδια φρόντιζε να διατηρεί και ένα φιλο-Παλαιστινιακό και φιλάνθρωπο προφίλ. Υπό αυτή την έννοια, παρότι μάλλον δεν ήταν συνειδητή προβοκάτσια η επίθεση, λειτούργησε αντικειμενικά ως «προβοκάτσια», δίνοντας την ευκαιρία σε σύσσωμο το κατεστημένο να εξαπολύσει μια λυσσώδη και στοχευμένη επίθεση, έμμεσα ή άμεσα, ενάντια σε κάθε κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Οι ντομάτες, τα ζαρζαβατικά  και τα γαλακτοκομικά είναι αρκετά για να εξευτελίσουν τους εγκληματικούς εκπροσώπους της ΝΔΤ και της Υ/Ε.

Έτσι, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» ήταν η πρώτη, με διαφορά, που έσπευσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να ξεκινήσει μια πραγματική ιδεολογική και πολιτική προβοκάτσια σε βάρος κάθε κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, και ειδικά των νέο-εθνικιστών που, πρώτιστα λόγω της δικής της Χρεοκοπίας, έχουν πάρει τα πάνω τους σε όλη την Ευρώπη, καθώς υποστηρίζονται από τα μεγαλύτερα θύματα της Νέας Τάξης και τους παραδοσιακούς εργάτες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο «αριστερός» δωσίλογος πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Τσίπρας, ήταν από τους πρώτους παγκοσμίως «λαγούς» που συνέδεσαν την επίθεση στη βουλευτίνα με τον «εθνικισμό», που όπως τόνισε με νόημα είναι ο βασικός «εχθρός που ενώνει τους λαούς» της Ελλάδας και της Βρετανίας. Ακολούθησαν στον ίδιο ρυθμό με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ και σοβαροφανείς πολιτικούς επικήδειους η Guardian κλπ. «εναλλακτικά» ΜΜΕ. Φυσικά ο Τσίπρας και κάθε τσίπρας ξέρει τι λέει και ποιους στοχεύει: Σαν ειδικός στην απάτη, απλά εξομοίωσε τον παλαιό εθνικισμό, που ήταν πράγματι κάποτε εγκληματικός, και οπωσδήποτε επιθετικός, με τον νέο-εθνικισμό που είναι πάντοτε αμυντικός και στοχεύει βασικά στην αποκατάσταση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας. [βλ. «Η άνοδος του νεο-εθνικισμού και οι κρίσιμες διαφορές του με τον εθνικισμό»]

Με τον όρο «εθνικισμός» επιχειρούν λοιπόν να διασύρουν κάθε κίνημα που ζητεί εθνική και οικονομική κυριαρχία και στρέφεται ενάντια στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης όπως η ΕΕ (και προφανώς ενάντια στους ομοίους του στο πολιτικό προσωπικό). Και φυσικά ο Τσίπρας «ξεχνά» πως ο –με διαφορά– μεγαλύτερος (και πραγματικά επιθετικός) εθνικισμός και ρατσισμός σήμερα είναι ο Σιωνισμός, τον οποίο προσκυνάει και στηρίζει με κάθε μέσο, όχι μόνο όσο καιρό είναι «πρωθυπουργός» αλλά και πολύ πριν (βλ. το χρίσμα που πήρε από Brookings, Levy, Πέρες κλπ., καθόλη την περίοδο πριν την άνοδο του στην εξουσία) ! Αυτό όμως φανερώνει την απύθμενη θρασύτητα και το πόσο επικίνδυνοι είναι οι «αριστεροί» εκφραστές του υπερεθνικού κατεστημένου: Το να προδίδεις χωρίς αναστολές τον λαό και να ξεπουλάς την εθνική περιουσία, και αντί να παραιτηθείς αν είχες ίχνος ηθικής (αριστερής ή μη), να «βγαίνεις και από πάνω», βρίζοντας τον όταν τολμά να μιλήσει για εθνική κυριαρχία!

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη οι λαοί να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία και το Project Fear («Σχέδιο Φόβος» όπως ονομάζεται η προπαγάνδα κατά του Brexit στη Βρετανία) που εξαπολύει σύσσωμο το κατεστημένο, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο εναντίον κάθε κινήματος για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, με πρωτοστάτη την εκφυλισμένη «αριστερά». Μια αδίστακτη τρομοκρατία από εξίσου αδίστακτες πολιτικές και μιντιακές κλίκες που θέλουν να μας κάνει να ξεχάσουμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι κάθε κύκλου βίας σήμερα: Η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και οι κτηνώδεις και αυξανόμενοι οικονομικοί και στρατιωτικοί πόλεμοι που εξαπολύει η Υπερεθνική ελίτ ενάντια στη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας.

ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 19/06/2016

Οι Γάλλοι κλιμακώνουν τον αγώνα τους παρά το “Euro”

ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 12/06/2016

---

Ο γαλλικός λαός εδώ και 3 σχεδόν μήνες παλεύει ενάντια στις πιθανότητες, απέναντι στη διαδικασία εφαρμογής ολοένα και σκληρότερων μέτρων από τις ευρω-ελίτ και τους Γάλλους εκπροσώπους της (Ολλάντ κλπ.). Αγώνας που σε χώρες όπως η Ελλάδα θεωρείται προ πολλού «χαμένη υπόθεση» από την υπερ-επαναστατική «αριστερά» των περατζάδων στο Σύνταγμα, της «αντικαπιταλιστικής γυμναστικής» και της αμάσητης αποδοχής όλου του ιδεολογικού οπλοστασίου της παγκοσμιοποίησης περί «ατομικών δικαιωμάτων», «ανοιχτών συνόρων» κλπ., που αποξενώνουν και διαιρούν τον λαό. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, πολίτες, φοιτητές, μαθητές έχουν ουσιαστικά εξεγερθεί με δυναμικές κινητοποιήσεις (από εξαιρετικά οργανωμένες απεργίες που παραλύουν την οικονομική «δραστηριότητα» μέχρι αιματηρές επιθέσεις κατά των οργάνων της «τάξης» των ελίτ, «ολονυχτίες» κλπ.) σε όλη τη Γαλλία, αψηφώντας την τεράστια «σοσιαλιστική» καταστολή. Αφορμή η προσπάθεια εισαγωγής νομοθεσίας για μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και αύξηση των ωρών εργασίας, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικότερη η γαλλική αγορά, δηλαδή να γίνει πιο «ελκυστική» στις Πολυεθνικές. Στόχος της κυβέρνησης των «σοσιαλιστών» του Ολλάντ είναι τόσο η προσέλκυση ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου όσο και η διατήρηση του «γαλλικού» πολυεθνικού κεφαλαίου εντός συνόρων και η παράλληλη τεχνητή μείωση της ανεργίας, μέσω της εισαγωγής μορφών ευέλικτης μορφής εργασίας (ημι-απασχόληση, εύκολες απολύσεις κλπ.) που ανθούν σε χώρες όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Πρόκειται για μέτρα που παρότι δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε στο ελάχιστο σε σχέση με τα εντελώς σαρωτικά μέτρα που περνούν οι ντόπιοι δωσίλογοι κάτω από τις ευθείες εντολές της ΕΕ και της Τρόικα, –με μεγαλύτερο έγκλημα το απευθείας ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου της Ελλάδας–, έχουν κινητοποιήσει τη μεγάλη μάζα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης σε εξέγερση στη Γαλλία, που πλέον καταλαβαίνουν ότι ο βασικός εχθρός τους είναι οι Πολυεθνικές (π.χ. κινητοποιούνται εργάτες ενάντια στην Goodyear, οι οδηγοί ταξί ενάντια στη διαβόητη Uber κλπ.).

Όλα αυτά συμβαίνουν προφανώς σε κάποια «εξωτική χώρα», πολύ μακριά από την Ελλάδα. Εδώ, έχει επικρατήσει ο συνδυασμός, από τη μία, μιας εγκληματικής «αριστερής» ηγεσίας που σέρνει το λαϊκό κίνημα σε ανώδυνα πανηγύρια και απεργίες-πυροτεχνήματα (όταν δεν πρωτοστατεί στο να διαιρεί τον λαό με την υιοθέτηση της ατζέντας της Νέας Τάξης για «δικαιώματα», «ανοιχτά σύνορα» έναντι κάθε εθνικής κυριαρχίας κλπ.) και, από την άλλη, της παντελούς απουσίας έστω ενός σχετικά σοβαρού αντι-ΕΕ εθνικιστικού κινήματος που να έχει αποβάλλει τους Γερμανοτσολιάδες κλπ., ή το στείρο αντι-μεταναστευτικό λόγο από τις τάξεις του. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει μέχρι τώρα στη μοιρολατρία και την ανάθεση των πάντων στους ξεπουλημένους πολιτικούς διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, είτε αυτοί έχουν «Αριστερό» τουπέ (ΣΥΡΙΖΑ και παραμάγαζα) είτε Δεξιό (Μητσοτάκηδες, Ποτάμια, ΑΝΕΛ κλπ.). Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ των Φλαμπουράρηδων, μαζί με τη ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κλπ. ετοιμάζει νέο γύρο απόλυτου αποπροσανατολισμού με την«Αναθεώρηση του Συντάγματος», ώστε ο λαός να μην ασχολείται με την κοινωνική του καταδίκη αλλά με πράσινα άλογα που μάλιστα από κάποιους βαφτίζονται και«Αμεσοδημοκρατία»! Όλα αυτά βέβαια μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης οικονομικής κατοχής, όπου «Δημοκρατικά» ελεγχόμαστε απόλυτα από την Υπερεθνική Ελίτ, οι ντόπιοι δωσίλογοι έχουν ξεπουλήσει τα πάντα και έχουν παραχωρήσει πλήρως τον νομισματικό και δημοσιονομικό έλεγχο της οικονομίας μας, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε ούτε έναν βαθμό εθνικής κυριαρχίας! Κατά τα άλλα θα έχουμε «Δημοκρατικό» Σύνταγμα! Είναι προφανές ότι μας αντιμετωπίζουν ακριβώς όπως έδιναν τα καθρεφτάκια στους Ιθαγενείς…

Και παρότι πολλοί ήλπιζαν ότι με την έναρξη του “Euro” τα «πνεύματα» στη Γαλλία θα καταλάγιαζαν, δηλαδή ότι ο γαλλικός λαός θα αποδεχόταν τη «μοίρα» που του επιφύλασσαν οι ελίτ, με εκτελεστές τους «Σοσιαλιστές» του Ολλάντ, φαίνεται ότι οι προσπάθειες του τελευταίου να διασύρει τον αντιστεκόμενο λαό ως τους «σαματάδες» που κάνουν κακό στην «ευγενή και προσοδοφόρα εθνική γιορτή» του Ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, λειτούργησε αντίθετα: Χτες μπήκαν στον χορό των απεργιών οι πιλότοι της Air France ενώ έχουν προγραμματιστεί απεργίες για όλο το επόμενο χρονικό διάστημα, όπου το κατεστημένο θα κάνει ό,τι μπορεί για να περισώσει το γόητρο του μέσω μιας ακόμη φιέστας των Πολυεθνικών, που αποτελούν, κατά κύριο λόγο, διοργανώσεις όπως το “Euro”.

Σε ό,τι αφορά τα αιτήματα των Γάλλων, παρότι τους ενώνει η αντίθεση στις «μεταρρυθμίσεις», χαρακτηρίζονται από μια αναμενόμενη πολυσπερμία αόριστων αιτημάτων που κυμαίνονται από την αντίθεση απλά στα «μέτρα λιτότητας», τη συνήθως αφελή αντίθεση στην «Ευρώπη φρούριο», μέχρι πιο ριζοσπαστικά που στόχο έχουν την ένωση των Γάλλων εργατών κατά της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Παρότι από τα ΜΜΕ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις «Ολονυχτίες» στις μεγάλες και πιο πλούσιες πόλεις όπως στο Παρίσι, αφού εκεί οργανώνονταν συνήθως από τους μισο-βολεμένους της «αριστεράς» (μέχρι και τον «προοδευτικό» υμνητή της ΕΕ και γνωστό για τον συνένοχο ρόλο του στην ελληνική καταστροφή, Γιάνη Βαρουφάκη, κάλεσαν!), στις κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις φτωχότερων πόλεων (Μασσαλία, Νάντη κ.α.) πρωτοστατούν οι εργάτες και οι άνεργοι ενώ ακόμα και η εν πολλοίς εκφυλισμένη συνομοσπονδία των Συνδικαλιστών της CGT ανένηψε και πήρε τα ηνία στις κινητοποιήσεις, κάτω από την πίεση των πιο ριζοσπαστών αγωνιστών.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι συστημικοί τεχνοκράτες διασύρουν ως «αντιδραστικά» τόσο την άνοδο του νέο-εθνικιστικού κινήματος στην οποία πρωτοστατεί το κόμμα της Λεπέν, όσο και τις μαζικές διαμαρτυρίες στις μεταρρυθμίσεις, συνδέοντας άμεσα τα δύο κινήματα και τους συμμετέχοντες σε αυτά. [http://www.ft.com/cms/s/0/3d065e86-06d0-11e6-a70d-4e39ac32c284.html]Γίνεται λοιπόν φανερό ότι, παρά την απόπειρα αποπροσανατολισμού στην οποία πρωτοστατεί η «αριστερά» του για τα αίτια της αυξανόμενης καθυπόταξης του, και τη συνακόλουθη ασάφεια αρκετών αιτημάτων του, ο γαλλικός λαός αντικειμενικά πρωτοστατεί σήμερα (είτε με τη συμμετοχή του στο γαλλικό νέο-εθνικιστικό αντι-ΕΕ κίνημα είτε με τη σημερινή αιματηρή εξέγερση του) στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ στην Ευρώπη, μαζί με τον Βρετανικό λαό που πολύ πιθανόν θα αποφασίσει υπέρ του Brexit σε λίγες ημέρες. Σε αυτή την περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιη μια κοσμοϊστορική διάλυση της ΕΕ, με αλυσιδωτές αντιδράσεις για όλο το εγκληματικό υπερεθνικό σύστημα και τους καλοβολεμένους εθνικούς εκπροσώπους του, σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Ελλάδας, της οποίας ο λαός έχει την ατυχία να καθοδηγείται από τα πιο αντιδραστικά τμήματα της «αριστεράς» στην Ευρώπη και από την αμετανόητα πρωτόγονη ηγεσία των «εθνικιστών» της, των οποίων κάποιοι ακόμη θαυμάζουν τους Γερμανοτσολιάδες κλπ., αντί να ενωθούν με το πανευρωπαϊκό νεο-εθνικιστικό κίνημα για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.

Αναβρασμός για την ΕΕ στην Ευρώπη

Σχόλιο: Σε κεντρικό τους άρθρο, οι  Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, η οικονομική ναυαρχίδα της Υπερεθνικής Ελίτ, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αλματώδη αύξηση της δυσαρέσκειας για την ΕΕ, προκειμένου να προειδοποιήσουν τα αφεντικά της παγκοσμιοποίησης και ιδίως την Ευρω-ελίτ. Έχοντας στοιχεία από δύο έρευνες κοινής γνώμης, ο συντάκτης μεταφέρει την ανησυχία του για την «απειλή» ενός ντόμινο αιτημάτων διενέργειας δημοψηφισμάτων για έξοδο από την Ένωση, μετά τη Βρετανία, και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Δημοσιεύουμε το άρθρο σαν ένδειξη του αναβρασμού που υπάρχει στους λαούς της Ευρώπης για τον ρόλο της ΕΕ, παρότι διατηρούμε επιφυλάξεις για την ποιότητα των στοιχείων που δίνει η δημοσκόπηση του Pew Research Center: Από τη μία δείχνει λ.χ. ότι οι Έλληνες δηλώνουν τη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια στην Ευρώπη για την ΕΕ , χωρίς αυτό να μεταφράζεται και σε ανάλογη πρόθεση για έξοδο από αυτή (που είναι βέβαια και η «ταμπακιέρα»). Από την άλλη εμφανίζει (ειδικά!) τους Πολωνούς και τους Ούγγρους, οι οποίοι έχουν στραφεί σαφώς υπέρ πολιτικών εθνικής κυριαρχίας, λ.χ. με την πολιτική κλειστών συνόρων στο μεταναστευτικό, την εκδίωξη του ΔΝΤ, την προστασία της εγχώριας παραγωγής κλπ., –επιλογές που τους έχουν φέρει σε σύγκρουση με τις ευρω-ελίτ– ως, με διαφορά, τους πιο «ενθουσιώδεις» για την ΕΕ. Φυσικά είναι γνωστό ότι οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης πρωτοστατούσαν μέχρι πριν μερικά χρόνια στη στήριξη της ΕΕ ως ενός «δυτικού παραδείσου» που ερχόταν σε αντιδιαστολή δήθεν με τον «αμαρτωλό κομμουνισμό». Η διεύρυνση της ΕΕ με τα νέα αυτά μέλη είχε, πέραν των οικονομικών λόγων, στόχο και τη μέγιστη πολιτική της εδραίωση, η οποία θα στηριζόταν σε ένα συμπαγές μπλοκ φανατικών φιλο-ΕΕ χωρών. Παρόλα αυτά, και στην Ουγγαρία και στην Πολωνία, όπως έδειξαν και οι εκλογές του Οκτώβρη στην Πολωνία, έχει υπάρξει σαφής μετατόπιση της στάσης των λαών τους σε σχέση και με την ΕΕ. Και βέβαια δεν έχουν δει τίποτα ακόμα αυτοί οι λαοί, όταν οι ευρω-ελίτ θα βγάλουν σύντομα τα βαριά τους όπλα, τα οποία τεχνηέντως βέβαια κρύβουν τώρα–εν όψει Brexit– για ευνόητους λόγους…

Ο ενθουσιασμός για την ΕΕ σε απότομη πτώση σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο

Μελέτη δείχνει ότι μόνο το 38% των Γάλλων και το 47% των Ισπανών βλέπουν τώρα ευνοϊκά το ευρωπαϊκό σχέδιο.  

Ενώ η πιθανή έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ είναι στο κέντρο της προσοχής, η δημοτικότητα του ευρωπαϊκού σχεδίου έχει δεχτεί ακόμη πιο απότομη πτώση στη Γαλλία, σύμφωνα με έρευνα.

Το Pew Research Center με έδρα τις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι μόνο το 38% των Γάλλων έχει θετική άποψη για την ΕΕ, σε σχέση με το 69% το 2004. Αντίθετα, το 44% των Βρετανών αισθάνεται θετικά για την ΕΕ, σε σχέση με το 54% το 2004.

«Οι Βρετανοί δεν είναι οι μόνοι με αμφιβολίες σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εικόνα και το παράστημα της ΕΕ έχει πολλά σκαμπανεβάσματα τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την Ευρώπη», δήλωσε ο Pew.

Η έρευνα που διενεργήθηκε σε 10.491 άτομα σε 10 χώρες της ΕΕ βρήκε μια ευρεία τάση μείωσης του ενθουσιασμού κατά την περίοδο που η ήπειρος συγκλονίστηκε από την οικονομική κρίση της ευρωζώνης. Στην Ισπανία, μόνο το 47% τώρα βλέπει την ΕΕ ευνοϊκά, από 80% το 2007. Κατά την ίδια περίοδο στην Ιταλία, το φιλο-ΕΕ συναίσθημα έχει κατρακυλήσει στο 58% από 78%.

Μετά την επίπονη οικονομική κρίση και τα προγράμματα λιτότητας της χώρας τους, οι Έλληνες είναι οι απόλυτοι ΕΕ-φοβικοί, με μόνο το 27% να υποστηρίζει την ΕΕ. Στη Γερμανία, η υποστήριξη είναι στο 50%.

Τα αποτελέσματα θα αυξήσουν τους φόβους μεταξύ των αξιωματούχων της ΕΕ ότι το Brexit θα μπορούσε να προκαλέσει ξέσπασμα παρόμοιων δημοψηφισμάτων μεταξύ άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπου τα λαϊκιστικά κόμματα οικοδομούν εκλογική δυναμική.

Παρά τις τακτικές επικρίσεις από τις Βρυξέλλες αναφορικά με θέματα Συντάγματος και κράτους δικαίου, η Πολωνία και η Ουγγαρία ήταν οι πιο θετικές σχετικά με την ΕΕ. Το 72% των Πολωνών έχει θετική άποψη για το μπλοκ, και αντίστοιχα το 61% των Ούγγρων.

Ανάμεσα σε μια ποικιλία απόψεων μεταξύ των 10 χωρών, ένα από τα λίγα πράγματα που σχεδόν όλοι μοιάζουν να συμφωνούν είναι ότι η αποχώρηση της Βρετανίας θα είναι κακή. Μόνο το 16% το είδε ως «κάτι καλό».

Ένα χάσμα γενεών μεταξύ των νεότερων ανθρώπων που υποστηρίζουν την ΕΕ και τους μεγαλύτερους σε ηλικία σκεπτικιστές ήταν ορατό σε όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, εκτός από την Ιταλία.

Η Γαλλία ήταν η μόνη χώρα όπου το χάσμα των γενεών ήταν πιο έντονο από ό,τι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 56% των Γάλλων μεταξύ 18-34 χρονών ήταν υπέρ της ΕΕ. Αλλά τον ενθουσιασμό αυτόν τον συμμερίζεται μόνο το 31% των άνω των 50 ετών.

Η δυσαρέσκεια για τον χειρισμό της οικονομίας και της μετανάστευσης της ΕΕ ήταν πιο έντονη στην Ελλάδα και την Ιταλία από ό, τι στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Για τους Βρετανούς, ήταν η προοπτική μιας «διαρκώς στενότερης ένωσης» που φάνηκε να ενοχλεί περισσότερο. Περίπου το 65% των Βρετανών ήθελε ορισμένες εξουσίες να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Η στενότερη ένωση ανησυχεί μόνο το 43% των Γερμανών και το 39% των Γάλλων.

Η έρευνα του Pew συμφωνεί με άλλες έρευνες που δείχνουν αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό. Η Ipsos, μια εταιρεία δημοσκοπήσεων, διαπίστωσε πρόσφατα ότι το Brexit είναι ικανό να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο παρόμοιων ψήφων για τη συμμετοχή στην ΕΕ.

Αλλά διαπίστωσε επίσης ότι οι άνθρωποι ήταν πιο ενθουσιώδεις για δημοψηφίσματα όπως της Βρετανίας, απ’ ό,τι πραγματικά για την έξοδο από την ΕΕ. Στη Γαλλία, το 41% ​​θα ψήφιζαν για να βγουν, ενώ στη Γερμανία μόνο το 34% θέλει να αποχωρήσει, είπε η Ipsos.

Οι δύο εταιρείες, Pew και Ipsos, διαφωνούν κάπως για την Ιταλία. Ενώ η Pew βρήκε στήριξη 58% για την ΕΕ, η Ipsos βρήκε ότι οι Ιταλοί ήταν περισσότερο διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μπλοκ, με το 48% να θέλουν την έξοδο.

ΠΗΓΗ: Christian Oliver,”Enthusiasm for EU in sharp decline throughout Europe, not just UK”,Financial Times, 07.06.2016

Αναδημοσίευση από antipagkosmipoihsh.gr